Mimo bardzo krytycznego stosunku do tzw. pol-
skiej szkoły konserwatorskiej, któremu wielokrot-
nie, zwłaszcza w ostatniej dekadzie życia, dawał wy-
raz w publikacjach, miał ważny udział w ochronie
i konserwacji zabytków architektury w Polsce2. Był
autorem wielu dokumentacji historycznych doty-
czących poszczególnych budowli przeznaczonych
do konserwacji, a także konsultantem prowadzo-
nych prac. Szerzej oddziaływał przez długoletnią
działalność ekspercką i programową w różnych in-
stytucjach urzędowych i ciałach społecznych zwią-
zanych z ochroną i konserwacją zabytków. Chyba
jednak największe znaczenie miały Jego refleksje
teoretyczne dotyczące ogólnych problemów kon-
serwatorstwa, a zwłaszcza wypracowanie doskonal-
szych metod badania architektury, będącego nie-
2 O działalności na polu konserwatorstwa zob. M.Brykow-
sk a, Jerzy Adam Miłobędzki (1924—2003), Wiadomości Kon-
serwatorskie 15: 2004, s. 141.
zbędną podstawą naukową decyzji konserwator-
skich, i upowszechnienie tych metod wśród ucz-
niów-architektów.
Odszedł jeden z najwybitniejszych polskich hi-
storyków sztuki, człowiek wielkiej wiedzy, niekwe-
stionowany autorytet naukowy. Zewnętrznym wy-
razem Jego wysokiej pozycji naukowej było człon-
kowstwo w wielu krajowych i zagranicznych kor-
poracjach uczonych i organizacjach fachowych oraz
wielokrotny udział w międzynarodowych kongre-
sach, konferencjach i sympozjach. Jednak prawdzi-
wym świadectwem roli, którą odegrał w polskiej
humanistyce, są pozostałe po Nim prace, przez
dziesięciolecia zachowujące aktualność, a często in-
spirujące badawczo swym nowatorstwem, a także
wdzięczna pamięć uczniów — formalnych i niefor-
malnych — mających świadomość tego, jak wiele
Zmarłemu zawdzięczają.
Adam Malkiewicz
skiej szkoły konserwatorskiej, któremu wielokrot-
nie, zwłaszcza w ostatniej dekadzie życia, dawał wy-
raz w publikacjach, miał ważny udział w ochronie
i konserwacji zabytków architektury w Polsce2. Był
autorem wielu dokumentacji historycznych doty-
czących poszczególnych budowli przeznaczonych
do konserwacji, a także konsultantem prowadzo-
nych prac. Szerzej oddziaływał przez długoletnią
działalność ekspercką i programową w różnych in-
stytucjach urzędowych i ciałach społecznych zwią-
zanych z ochroną i konserwacją zabytków. Chyba
jednak największe znaczenie miały Jego refleksje
teoretyczne dotyczące ogólnych problemów kon-
serwatorstwa, a zwłaszcza wypracowanie doskonal-
szych metod badania architektury, będącego nie-
2 O działalności na polu konserwatorstwa zob. M.Brykow-
sk a, Jerzy Adam Miłobędzki (1924—2003), Wiadomości Kon-
serwatorskie 15: 2004, s. 141.
zbędną podstawą naukową decyzji konserwator-
skich, i upowszechnienie tych metod wśród ucz-
niów-architektów.
Odszedł jeden z najwybitniejszych polskich hi-
storyków sztuki, człowiek wielkiej wiedzy, niekwe-
stionowany autorytet naukowy. Zewnętrznym wy-
razem Jego wysokiej pozycji naukowej było człon-
kowstwo w wielu krajowych i zagranicznych kor-
poracjach uczonych i organizacjach fachowych oraz
wielokrotny udział w międzynarodowych kongre-
sach, konferencjach i sympozjach. Jednak prawdzi-
wym świadectwem roli, którą odegrał w polskiej
humanistyce, są pozostałe po Nim prace, przez
dziesięciolecia zachowujące aktualność, a często in-
spirujące badawczo swym nowatorstwem, a także
wdzięczna pamięć uczniów — formalnych i niefor-
malnych — mających świadomość tego, jak wiele
Zmarłemu zawdzięczają.
Adam Malkiewicz