4 Di Diphthongis.
Nam * pronuntiacur ut * simplex, similiter n
& ω, ' Numerantur taraen in diphthongis,
quod sub se vocaiem concineanc, in quara
quoque ad latus adscripcam reiolvi poilunc,
acPric,) infernm, atJrit, λγϊης, latro, λη'ί ςηζ,
Quando vocalis poiterior diphchongi,duo-
bus supernc punitis notatur, cunc fic dixresis,
& quaelibet vocalis propriam iyllabara con-
sticuic mxi i puer 3 ,fonorus,
n n o τ A T.
c
Mm
h i
Habent dipbthongi boc nomen a duplici sone, j hcce>
NonnuUt eas bivocales latine appeLw, vei quod duplici stw ai
constent vocah, vel quod sonum edant geminum, Vnde eti
am bisonte vel bisonantes dici pojent, ad eum mcdum , quo
ahqtue htera a consamndo dtftti sunt consonantes, vel conm
some & vocales a vetenbus sontft ό muta} insone, tefte ist-
doro hb41 Etjm, cap, 4,
Nec mirertSjst hodie diphthongi tam apud Latinos, quam
apudGrtecoi stnt monophtbongi;quia vera prommtiatw desijt:
de qua plura in dissertatione de pronunt, Lingux Grcecee,
Seit
murabj
didas, <
vaJeani
Diphthongi illte, rjv, wy covy sunt diphthongi proprivey
quippe dupltcis soni, si legitima observetur pronuntiatio,
Numeravimus tamen tilas inter diphthongos improprias,secu·
ti alws Grammaticos, qui easy quod essentκ.*Χ9φωη & dtt-
rtusiula, improprijs adscripfisse videntur, Quamvis La·
scaris, yvy & oovomninonon numeret in dipbtbongis, In
prwnbus dtphthongis improprijs non subscribebatur olim jota
vovahbus, sed ad latus adjungebatur; cq, ψ, ωι, Qua
consuetudo posiea destit, & tantum in hteris capitalibus seu
majuscuhs remansitt A/, lh} Ω,ι.
; DE
Valen
Divid
ds&su
Poiip
qua
ibuj
^in aJia
v*m
Nam * pronuntiacur ut * simplex, similiter n
& ω, ' Numerantur taraen in diphthongis,
quod sub se vocaiem concineanc, in quara
quoque ad latus adscripcam reiolvi poilunc,
acPric,) infernm, atJrit, λγϊης, latro, λη'ί ςηζ,
Quando vocalis poiterior diphchongi,duo-
bus supernc punitis notatur, cunc fic dixresis,
& quaelibet vocalis propriam iyllabara con-
sticuic mxi i puer 3 ,fonorus,
n n o τ A T.
c
Mm
h i
Habent dipbthongi boc nomen a duplici sone, j hcce>
NonnuUt eas bivocales latine appeLw, vei quod duplici stw ai
constent vocah, vel quod sonum edant geminum, Vnde eti
am bisonte vel bisonantes dici pojent, ad eum mcdum , quo
ahqtue htera a consamndo dtftti sunt consonantes, vel conm
some & vocales a vetenbus sontft ό muta} insone, tefte ist-
doro hb41 Etjm, cap, 4,
Nec mirertSjst hodie diphthongi tam apud Latinos, quam
apudGrtecoi stnt monophtbongi;quia vera prommtiatw desijt:
de qua plura in dissertatione de pronunt, Lingux Grcecee,
Seit
murabj
didas, <
vaJeani
Diphthongi illte, rjv, wy covy sunt diphthongi proprivey
quippe dupltcis soni, si legitima observetur pronuntiatio,
Numeravimus tamen tilas inter diphthongos improprias,secu·
ti alws Grammaticos, qui easy quod essentκ.*Χ9φωη & dtt-
rtusiula, improprijs adscripfisse videntur, Quamvis La·
scaris, yvy & oovomninonon numeret in dipbtbongis, In
prwnbus dtphthongis improprijs non subscribebatur olim jota
vovahbus, sed ad latus adjungebatur; cq, ψ, ωι, Qua
consuetudo posiea destit, & tantum in hteris capitalibus seu
majuscuhs remansitt A/, lh} Ω,ι.
; DE
Valen
Divid
ds&su
Poiip
qua
ibuj
^in aJia
v*m