XLili
Es waren zwei Abhandlungen cingcreicht, die eine mit
dem Motto :
»Ab/z mJAx cs/ cM/n/zo ;no?bZ «
zur gehörigen Zeit, die andere mit dem Motto:
'OXtyotn^ <?s Ttnt T(nr yrramaiv ^eXvtov e^etr r& ata*
potT-'oc urp^otLret xvoutran;
nur zum Theil vor Ablauf des gesetzlichen Termins, der Rest
aber vier Tage später. Das Urtheil der Facultät über beide
Arbeiten ist folgendes :
»In prima verbis Cornelii Gabi insignita dissertatione, ser-
mone bene latino, imo eleganter conscripta primum de eo agi-
tur, quod possit graviditas in diagnosin, prognosin, cm am,
exitum etc. deinde plures morbi commemorantur, qui gravi-
ditate plus minusve commutari solent. In hac re pertractanda
auctor magis suo ingenio et judicio bdem habuisse videtur,
quam aliorum observationibus; nam paucis libris exceptis alios
silentio praeternt et paucas tantum observationes singuläres
commemoravit ad probandam suam sententiam, ut plurimum
vero recte judicat et bene distinguit^ quare censuit Ordo,
hanc commcntationetn pracmio dignam esse.
»Auctor alterius dissertationis Verbis Aristotelis insignitae
mira cum assiduitate et diligentia ex amplissima librorum sup-
pellectile collegit ea, quae ad rem faciunt. Hanc materiam
sic disposuit, ut primum morbos, quibus graviditas lävet,
deinde eos, qui eädem vel sanantur et mitigantur vel augentur,
ex ordine nosologico recenseret. Id autem sic peregit, ut ßda
observatione conbrmatum et probatum sit, quodcunque in me-
dium profertur ; vix autem observatio ulla quaedam gravioris
momenti praetermissa est. Minus ea, quae ex illis observatio-
nibus sequuntur, colligere et amplissimae materiae unum con-
spectum reddere studuit auctor.«
»Ordo judicavit, hancdissertationem praemiodignisshnam
esse et priori apteceilere. Cum vero ejus pars tantum justo
die tradita sit, praemio ipso ornari non posse dolendum est,
et decrevit Ordo Auctori primae dissertationis praemium qui-
dem tribuendum esse, alterum vero schedula reclusa publice
laudibus ornandum summis et bene meritis «
Es waren zwei Abhandlungen cingcreicht, die eine mit
dem Motto :
»Ab/z mJAx cs/ cM/n/zo ;no?bZ «
zur gehörigen Zeit, die andere mit dem Motto:
'OXtyotn^ <?s Ttnt T(nr yrramaiv ^eXvtov e^etr r& ata*
potT-'oc urp^otLret xvoutran;
nur zum Theil vor Ablauf des gesetzlichen Termins, der Rest
aber vier Tage später. Das Urtheil der Facultät über beide
Arbeiten ist folgendes :
»In prima verbis Cornelii Gabi insignita dissertatione, ser-
mone bene latino, imo eleganter conscripta primum de eo agi-
tur, quod possit graviditas in diagnosin, prognosin, cm am,
exitum etc. deinde plures morbi commemorantur, qui gravi-
ditate plus minusve commutari solent. In hac re pertractanda
auctor magis suo ingenio et judicio bdem habuisse videtur,
quam aliorum observationibus; nam paucis libris exceptis alios
silentio praeternt et paucas tantum observationes singuläres
commemoravit ad probandam suam sententiam, ut plurimum
vero recte judicat et bene distinguit^ quare censuit Ordo,
hanc commcntationetn pracmio dignam esse.
»Auctor alterius dissertationis Verbis Aristotelis insignitae
mira cum assiduitate et diligentia ex amplissima librorum sup-
pellectile collegit ea, quae ad rem faciunt. Hanc materiam
sic disposuit, ut primum morbos, quibus graviditas lävet,
deinde eos, qui eädem vel sanantur et mitigantur vel augentur,
ex ordine nosologico recenseret. Id autem sic peregit, ut ßda
observatione conbrmatum et probatum sit, quodcunque in me-
dium profertur ; vix autem observatio ulla quaedam gravioris
momenti praetermissa est. Minus ea, quae ex illis observatio-
nibus sequuntur, colligere et amplissimae materiae unum con-
spectum reddere studuit auctor.«
»Ordo judicavit, hancdissertationem praemiodignisshnam
esse et priori apteceilere. Cum vero ejus pars tantum justo
die tradita sit, praemio ipso ornari non posse dolendum est,
et decrevit Ordo Auctori primae dissertationis praemium qui-
dem tribuendum esse, alterum vero schedula reclusa publice
laudibus ornandum summis et bene meritis «