DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.28166#0139
V
ettque ita reliquos partim neccjjitate ccattos eumdem fonum iterum edidijje, partim ratiocinio signisi-
cationem adsequutos, ex multa aclsuetudine sic fuijje interpetratos . Quibus sane verbis triplicem
nominum orginem adilruit Epicurus: primam scilicet a natura ; siquidem ipsi primum ho-
rnines docuit linguam articuladm movere , variosque pro variis animi adfe£tionibus sonos
edere; ut diserte Lucretius explicat;
At varios linguae sonitus natura subegit
Mittere, utilitas exprcfjit nomina rerum:
JVon alia longe ratione, atqus ipfa videtur
Protrahere ad geflum pueros insantia linguae .
Cum autem hi sonitus primitus cuiqsque arbitrio emissi varii, & incerti essent, opus fuit,’
ut singulae gentes inter se convenirent in uniuscuiusque rei adpellatione, & communi con-
sensu ea vocabula eligerent, quibus magis uti liberet: atque en alt.era nominum origo, sive
potius publica eo um conslitutio . Tertia denique efi: eorum nominum , quorum ideae non
ab initio, sed tra£lu temporis adinventae fuerunt, Cum enim quisque primum privatam sibi
rei ideam efformavit, nomen llatim pro lubitii imposuit; atque tum faftum est, ut & reliqui
homines, qui eamdem vellent novam rem exprimere , necessitate quadam eodem vocis io-
nitu uterentur, & qui audirent usu & ratiocinio eius significationem addiscerent . Atqui de
tertia hac ipsa nominum specie, quam Petri Gassendi diligentiam effugisse valde miror, nunc
Philodemi sermo est. Posita enjm hac Epicuri dodlrina , consequens est primaeva nomina,
sive ea consideres natura ipsa diclata , sive communi gentium arbitrio probata , aliquid
in se veritatis primigeniis ideis respondentis continere : at quae postea privatorum arbitrio
liovis exprimenais ideis cusae sunt voces , non ita rerum naturae conveniunt^ut eas in,
argumentum adlegare queas. Qua de re Epicureus Noster, cum argumento, quod ex nomine
EpoiTBc adversarii defumebant , obviam iveric , denique subdit : si modo expedit etiam a no-
minibus pendere , atque ab his , quae a privato quodam amatore sortajse imposita funt , sicut de
dliis nominibus sactum est, atque persuaderi ea vel ejfe divinitus adcepta, vel univerforum sassragio
conssituta. Acu/xovicts enim dicit, quae Epicurus xcltol clv%v ryv <$>u<w,h.e. secundum divinam
•naturae vim; sicuti ttclvtooc TCpocovo/j.aflipiJLivcLc ait, quae Epicurus dixit, otoivcoc x.a9’ ex.xa1cL e9i/^
riQi/xtvcL. Quibus verbis profe£io indicat nullum esse argumentum ab iis nominibus desumen-
dum , quae non ab initio , sed longo post tetnpore privato arbitrio indubla sunt, vel im-
mutata; qualis erat nempe tb s§co]o$ nomen , quod ab initio diverso sensu adcipiebatur, ut
supra docuerat.
€0“
ettque ita reliquos partim neccjjitate ccattos eumdem fonum iterum edidijje, partim ratiocinio signisi-
cationem adsequutos, ex multa aclsuetudine sic fuijje interpetratos . Quibus sane verbis triplicem
nominum orginem adilruit Epicurus: primam scilicet a natura ; siquidem ipsi primum ho-
rnines docuit linguam articuladm movere , variosque pro variis animi adfe£tionibus sonos
edere; ut diserte Lucretius explicat;
At varios linguae sonitus natura subegit
Mittere, utilitas exprcfjit nomina rerum:
JVon alia longe ratione, atqus ipfa videtur
Protrahere ad geflum pueros insantia linguae .
Cum autem hi sonitus primitus cuiqsque arbitrio emissi varii, & incerti essent, opus fuit,’
ut singulae gentes inter se convenirent in uniuscuiusque rei adpellatione, & communi con-
sensu ea vocabula eligerent, quibus magis uti liberet: atque en alt.era nominum origo, sive
potius publica eo um conslitutio . Tertia denique efi: eorum nominum , quorum ideae non
ab initio, sed tra£lu temporis adinventae fuerunt, Cum enim quisque primum privatam sibi
rei ideam efformavit, nomen llatim pro lubitii imposuit; atque tum faftum est, ut & reliqui
homines, qui eamdem vellent novam rem exprimere , necessitate quadam eodem vocis io-
nitu uterentur, & qui audirent usu & ratiocinio eius significationem addiscerent . Atqui de
tertia hac ipsa nominum specie, quam Petri Gassendi diligentiam effugisse valde miror, nunc
Philodemi sermo est. Posita enjm hac Epicuri dodlrina , consequens est primaeva nomina,
sive ea consideres natura ipsa diclata , sive communi gentium arbitrio probata , aliquid
in se veritatis primigeniis ideis respondentis continere : at quae postea privatorum arbitrio
liovis exprimenais ideis cusae sunt voces , non ita rerum naturae conveniunt^ut eas in,
argumentum adlegare queas. Qua de re Epicureus Noster, cum argumento, quod ex nomine
EpoiTBc adversarii defumebant , obviam iveric , denique subdit : si modo expedit etiam a no-
minibus pendere , atque ab his , quae a privato quodam amatore sortajse imposita funt , sicut de
dliis nominibus sactum est, atque persuaderi ea vel ejfe divinitus adcepta, vel univerforum sassragio
conssituta. Acu/xovicts enim dicit, quae Epicurus xcltol clv%v ryv <$>u<w,h.e. secundum divinam
•naturae vim; sicuti ttclvtooc TCpocovo/j.aflipiJLivcLc ait, quae Epicurus dixit, otoivcoc x.a9’ ex.xa1cL e9i/^
riQi/xtvcL. Quibus verbis profe£io indicat nullum esse argumentum ab iis nominibus desumen-
dum , quae non ab initio , sed longo post tetnpore privato arbitrio indubla sunt, vel im-
mutata; qualis erat nempe tb s§co]o$ nomen , quod ab initio diverso sensu adcipiebatur, ut
supra docuerat.
€0“