Hofmann, Donat: Eloquentiae Prosae, Et Versae Institutio Tripartita: amplectens I. Propaediam rhetoricam, seu elementa rhetorica, utrique eloquentiae communia: II. Paediam poeticam, seu institutionem eloquentiae ligatae: III. Paediam oratoriam, seu institutionem eloquentiae solutae: his ad calcem accedit De exercitatione poetica, & oratoria Consultatio (Kempten (Allgäu), 1763) [VD18 13983776]

34 CAPUT II.
gumentorum inveniendorum diligenter spe&au* mj{
dus est. Porro
Qui* tl. Finis argumentorum inveniendorum jj
duplex est: sidis nempe, & motus. ^
* Et sides quidem semper in themate tam *f<
limplici, quam coniundto spedtanda; motus ,
in eo praecipue curandus, cuius dignitas, vel '
indignitas, cum aliqua animi commotione ex* ^
ponenda venit. Ceterum 1. I 1
Quid fides? p^es ^0. sirmct opinio veri: ut habet
Fab. Quintii. “
Isiip
* Feri autem non semper certi, sed ut pia* %
timum probabilis, quod scil. iuxta sapien* m
tium opinionem, ita passim est, ut dicitur ; v
curandum autem quam maxime, ut oratio quae* I1
libet, sin minus verum attingat * certe ad il* ®!
lnd proxime accedat, quo auditoris, seu le*
dforis intelledium convincat : atque hoc e* tstt
tiam curandum Poetis , apud quos veri/miU-
tudo fidlionis saltem veritatis exadlam spe*
ciem referre debet; qua de re suo loco. $
. *;i
Quid mo. IV. Motus est incitatio animi, seu ut a* u,
y* quo” pudalios est : opinio recens ob bonum, vel |fe
malum prcesens 9 vel absenSi Eius genera
summa sunt quatuor: voluptas* seu gm* L
dium ob bonum; nolesiia, dolor ^ seu tri* ^
ftitia ob malum prsesens : cupiditas ob
bonum : metus, ob malum absens.
I
* Ad haec quatuor motuum, seu affedluttm jyt
genera duce potissimum Cicerone ipso, rhe* ^
tores asfe&us alios passim omnes revocant;
qui