104 Exercitationes Scholasticte*
nationes reales, coniunfti cum diversa habitudine
totius ad partes, partium ad totum, & partium ad
partes.
Ad s. de fide est: gratiam, & charitatem intrin-
sece animam afficere; de fide etiam est, eam chssun.
di in cordibus nostris per Spiritum \an%um habitantem in
mbis nosque sibi gratos efficientem; quo pa&o autem
haec concilianda sint, theologi viderint; interim cer-
tum est, non deeste magni nominis viros, quiTheo-
logis succenseant, quod gratiam divinam (impliciter
ad genus qualitatis resiciunt, & instar accidentis ali-
cuius physici ae(limant, sed haec ultra nos. Neque
au (i fuissemus , quippiam de augustissimo Euchari-
ilice mysterio meministe; si adversarii rationem ali-
quam haberent, qua tueri se possent; sed satis iam
de argumento hoc difficillimo , in quo tradlando,
si quid excidit, quod S. Matris Ecclesiae iudicionon
probetur, illud non di£tum edo. Juvat more nostro
jubiungere quaedam
Quasit a mino v a.
i. sdn exissentia realiter distinguatur ab ef~
f entia creata ? dixi: ab ejjentia creata: quia exi-
stentiam divinam ab estentia divina nequidem ra-
tione distingui certum est: quia, ut saepe in theo-
logia dicemus, Deus est ens per ejjentiam exi/iens,,
quod idem est, ac ens omnibus modis necessari-
um. Igitur ad propositam qusestionem.
> s
fjodi
1 dsiurfter
j' fantiali (flj
fotrn&W
jijleTitew, s
wHtm i
btiasM
kitem
QontaDeDJ
twtsit/isi
hin do
sediiii
j hii
|
fcs&iti
I iftms
R. Exislentiam creatam ab essentia distingui realiter
modaliter. Ritio, quod realiter distinguatur, est:
guia edentia entis creati, est necessaria; existentia
vero
nationes reales, coniunfti cum diversa habitudine
totius ad partes, partium ad totum, & partium ad
partes.
Ad s. de fide est: gratiam, & charitatem intrin-
sece animam afficere; de fide etiam est, eam chssun.
di in cordibus nostris per Spiritum \an%um habitantem in
mbis nosque sibi gratos efficientem; quo pa&o autem
haec concilianda sint, theologi viderint; interim cer-
tum est, non deeste magni nominis viros, quiTheo-
logis succenseant, quod gratiam divinam (impliciter
ad genus qualitatis resiciunt, & instar accidentis ali-
cuius physici ae(limant, sed haec ultra nos. Neque
au (i fuissemus , quippiam de augustissimo Euchari-
ilice mysterio meministe; si adversarii rationem ali-
quam haberent, qua tueri se possent; sed satis iam
de argumento hoc difficillimo , in quo tradlando,
si quid excidit, quod S. Matris Ecclesiae iudicionon
probetur, illud non di£tum edo. Juvat more nostro
jubiungere quaedam
Quasit a mino v a.
i. sdn exissentia realiter distinguatur ab ef~
f entia creata ? dixi: ab ejjentia creata: quia exi-
stentiam divinam ab estentia divina nequidem ra-
tione distingui certum est: quia, ut saepe in theo-
logia dicemus, Deus est ens per ejjentiam exi/iens,,
quod idem est, ac ens omnibus modis necessari-
um. Igitur ad propositam qusestionem.
> s
fjodi
1 dsiurfter
j' fantiali (flj
fotrn&W
jijleTitew, s
wHtm i
btiasM
kitem
QontaDeDJ
twtsit/isi
hin do
sediiii
j hii
|
fcs&iti
I iftms
R. Exislentiam creatam ab essentia distingui realiter
modaliter. Ritio, quod realiter distinguatur, est:
guia edentia entis creati, est necessaria; existentia
vero