146 Ontologiae
catur, quem immediatum in singulis creaturarum ac-
tionibus adesTe debere; quemque intime cum iisdem
creaturarum a&ionibus uniri; quem denique nonesse
quidem ipsam applicationem ad agendum, esse tamen
eiusdem continuationem, suo loco evincemus.
N. 58* proprietates caufa efficientissecunda!
Proprietates caufe efficientis variis eiusdem
generibus proprias, iam fere superioribus axio-
matibus complexi sumus; restant nonnullae om-
nibus causfis efficientibus creatis ( creatis inquam,
nam attributa causae increatae ad theologiam spe-
stant) communes, quas hoc loco enarrare iuve-
rit.
* Esto in hunc finem
Prin. 1. Causa essiciens agendo non mutatur i aliter
sic esferunt: agens agendo non mutatur- Intellige i
non mutari a suo essetiu, & vi su£ causalitatis; cete-
rum exeo, quod ad agendum determinatur, & ap-
plicatur, illud mutari dubium non efi.
Prin. 2* Non potest esse plus in essSu, quam suerit
in causa; sitbaudi : totali, quae proprie illum prae-
continere dicitur; dependeret enim alioquin effe&us
a causa, & non dependeret*
Prin. 3. Quetvis causa essiciens habet suam sph&nm
aflivitatis virtuti su& a8iv£ commensuratam. Sphaera
adtivitatis spatium illud est, intra quod causa vim
suam diffundere * & adtionem propagare vaiet: sic
v. g. lumen solis amplius extenditur, quam cuius-
vis alterius corporis lucentis. Quo padto a nem fiat
propagatio a&ionis, explicare in caussis corporeis
ikUi
muitisd
viimiiiii;
kkljuM
imopint, coioi
hlim
mutili: 3
^ tono i
m1
catur, quem immediatum in singulis creaturarum ac-
tionibus adesTe debere; quemque intime cum iisdem
creaturarum a&ionibus uniri; quem denique nonesse
quidem ipsam applicationem ad agendum, esse tamen
eiusdem continuationem, suo loco evincemus.
N. 58* proprietates caufa efficientissecunda!
Proprietates caufe efficientis variis eiusdem
generibus proprias, iam fere superioribus axio-
matibus complexi sumus; restant nonnullae om-
nibus causfis efficientibus creatis ( creatis inquam,
nam attributa causae increatae ad theologiam spe-
stant) communes, quas hoc loco enarrare iuve-
rit.
* Esto in hunc finem
Prin. 1. Causa essiciens agendo non mutatur i aliter
sic esferunt: agens agendo non mutatur- Intellige i
non mutari a suo essetiu, & vi su£ causalitatis; cete-
rum exeo, quod ad agendum determinatur, & ap-
plicatur, illud mutari dubium non efi.
Prin. 2* Non potest esse plus in essSu, quam suerit
in causa; sitbaudi : totali, quae proprie illum prae-
continere dicitur; dependeret enim alioquin effe&us
a causa, & non dependeret*
Prin. 3. Quetvis causa essiciens habet suam sph&nm
aflivitatis virtuti su& a8iv£ commensuratam. Sphaera
adtivitatis spatium illud est, intra quod causa vim
suam diffundere * & adtionem propagare vaiet: sic
v. g. lumen solis amplius extenditur, quam cuius-
vis alterius corporis lucentis. Quo padto a nem fiat
propagatio a&ionis, explicare in caussis corporeis
ikUi
muitisd
viimiiiii;
kkljuM
imopint, coioi
hlim
mutili: 3
^ tono i
m1