3t02
Ontologias
1. Identitas illa, qua duo, vel plura solis nomi,
nibus discrepantia in entitate sua omnimode conve.
niunt: numerica, & individualis vocatur: cum por.
ro plura individua specie, & species genere idem sunt,
tum in uno tertio convenire dicuntur; ut Plato ,
crates &c. in humanitate: bomo, ^ equus in animali,
tate : animal, & planta in notione corporis &c. ubi
istud tertium denuo caute accipiendum est, non pro
aliquo ente reali ab extremis distinclo, sed pro chara*
Sere , & nota essentiali, quae utrinque extremorum
essentia comprehenditur. Ad haec
2. Realis identitas cum essentiali nullo modo con-
fundenda est: siquidem eorum, quae essentialiter sunt
idem , unum (nominetenus tale) sine altero nullo
modo citra apertam contrad ftionem concipi potest;
ut v. g. Filius DEI homo fa£tu$ , sine JESU Christo;
idem enim, secundum idem cognosceretur, & non
cognosceretur; at vero eorum, quae realiter tantum
identificantur , unum line altero cognosci potest;
quis enim non videat cogitatione posTe percipi sub-
ssantiam, corpus, vivens &c. quin simul cogitetur ho-
mo ; cum tamen haec omnia in homine realiter sint
idem. Denique
3. Cavendum tironibus ne unita illico pro identu
sicatis accipiant: plus enim est: idem , quam unum;
cum, uti monuimus, identitas sit summa unitas , ac
indivisio ipsa in iis, quae ad essentiam entis pertinent,
unitas vero tum attributa, tum modos, tum partes rei
respicit;sicv. g. calor unum quid est cum igne; albedo
cum cicuta; pedes, & manus cum corpore humano,
non tamen idem. Jam de identitate rerum notanda
quasdam principia ex Aristotele deducta, & omnium
Jphilosophorum calculo comprobata;
Prin.
jijMirsi
Li,4M
meeMjp
?xemp\a pe
Wm. 4.
cito/; /uti
Y.frsmeSj
mlim
! Wm, s,
cirncsslnji
enimitti'
& Platonem
h
llislj
in i 1
Ontologias
1. Identitas illa, qua duo, vel plura solis nomi,
nibus discrepantia in entitate sua omnimode conve.
niunt: numerica, & individualis vocatur: cum por.
ro plura individua specie, & species genere idem sunt,
tum in uno tertio convenire dicuntur; ut Plato ,
crates &c. in humanitate: bomo, ^ equus in animali,
tate : animal, & planta in notione corporis &c. ubi
istud tertium denuo caute accipiendum est, non pro
aliquo ente reali ab extremis distinclo, sed pro chara*
Sere , & nota essentiali, quae utrinque extremorum
essentia comprehenditur. Ad haec
2. Realis identitas cum essentiali nullo modo con-
fundenda est: siquidem eorum, quae essentialiter sunt
idem , unum (nominetenus tale) sine altero nullo
modo citra apertam contrad ftionem concipi potest;
ut v. g. Filius DEI homo fa£tu$ , sine JESU Christo;
idem enim, secundum idem cognosceretur, & non
cognosceretur; at vero eorum, quae realiter tantum
identificantur , unum line altero cognosci potest;
quis enim non videat cogitatione posTe percipi sub-
ssantiam, corpus, vivens &c. quin simul cogitetur ho-
mo ; cum tamen haec omnia in homine realiter sint
idem. Denique
3. Cavendum tironibus ne unita illico pro identu
sicatis accipiant: plus enim est: idem , quam unum;
cum, uti monuimus, identitas sit summa unitas , ac
indivisio ipsa in iis, quae ad essentiam entis pertinent,
unitas vero tum attributa, tum modos, tum partes rei
respicit;sicv. g. calor unum quid est cum igne; albedo
cum cicuta; pedes, & manus cum corpore humano,
non tamen idem. Jam de identitate rerum notanda
quasdam principia ex Aristotele deducta, & omnium
Jphilosophorum calculo comprobata;
Prin.
jijMirsi
Li,4M
meeMjp
?xemp\a pe
Wm. 4.
cito/; /uti
Y.frsmeSj
mlim
! Wm, s,
cirncsslnji
enimitti'
& Platonem
h
llislj
in i 1