Hofmann, Donat; Hofmann, Donat [Editor]: Donati A Transfiguratione Domini e Clericis Regularibus Scholarum Piarum Introductio In Philosophiam Universam Veterem & novam Exegeticam & Dialecticam (Band 4): Philosophiae partem Ethicam seu moralem complectens (Lindaviae, 1768) [VD18 90669290]

7 <5 Part. gen. Eth. Dissert. I. Cap. I.'
gibus, vires suas exserere; quod utique non fie-
ret , nisi certis finibus, a summo Opifice pnescri-
ptis, agerent, non secus, ae v. g. horologium uti-
que horas non indicaret, nisi ad hoc ab artifice
comparatum esset.
** Quanto autem magis homo propter finem
aliquem esse, & operari debet, quando intimo con-
sidentias suas sensuhinc corporum se omnium nobi-
lissimum, ac insuper sipirituali anima praeditum esse,
animadvertit: inde se in varias partes variorum
bonorum (seu verorum, seti apparentium) trahi, ad va-
riasque operationes eorum bonorum appetitione
excitari, deprehendit. Contra igitur proprium a-
nimi sensum , contraque manifestam experiendam
nisus i\x\t Epicurus, dum monslrosam illam de for-
tuito rerum usu sententiam parturivit.
N. 30. Quid vero finis, & quotuplex?
Finem vocamus bonum illud, cujus gratia, a-
more, appetentia aliquid eft, vel operatur; eslque
alius ultimus, qui ulterius ad alium finem non
refertur; alius intermedius, qui refertur.
* Multa de fine Metaphysici in sua cetiologia, e
quibus ad rem nostram haec pauca observasse suf-
fecerit:
1. Finis, & bonum pro eodem habentur : Ne*
mo enim , quod ajunt in scholis, intendens malum 0-
peratur: nisi, quod bonum aliquando verum, alias
apparens dumtaxat esse , ac utrovis modo finis mu-
nere defungi possit, invitando, & alliciendo caus-