Hofmann, Donat; Hofmann, Donat [Hrsg.]: Donati A Transfiguratione Domini e Clericis Regularibus Scholarum Piarum Introductio In Philosophiam Universam Veterem & novam Exegeticam & Dialecticam (Band 4): Philosophiae partem Ethicam seu moralem complectens (Lindaviae, 1768) [VD18 90669290]

84

Part. Gen. Eth. Dissert. I. Cap.I.
fler exprimit his fere verbis: Virtus, quam asseramus,
magnifica ejl; non, quia per ffie beatum ejl, malo caruijffie:
fsd, quia animum laxat, ac prceparat ad cognitionem cce-
leflium, digmmque efficit, qui in confortium DEI veniat.
Tunc confummatum habet, plenumque bonum sortis huma-
nce, cum calcato omni malo altum petit, & in interiorem
natur ce simm venit. Tunc juvat inter Jidera ipfa vagan-
tem divitum pavimenta ridere, £? totam cum auro fuo ter-
ram - - - - tunc terrarum orbem superne despiciens an-
guslum, & magna ex parte opertum mari - - - fibi ipsi
ait: Hoc est iliud punfhmi, quod inter tot gentes
ferro, & igni dividitur ? 0 quam ridiculi, sunt mortalium
termini! - - - - si quis formicis det intellestum hominis,
nonne & ilice unam aream in multas provincias divi-
dent? - - - Quid illis, & nobis inter ejl, nisi exigui
mensura corpufculi? Functum ejl issilud, in quo navigatis,
in quo bellatis, in quo regna difponitis, furfum ingentia
spatia funt, in quorumpofjeffionem animus admittitur-
Cum illa tetigit, alitur, crefficit, ac veluti vinculis libe-
ratus, in originem redit: & hoc habet argumentum di-
vinitatis fuce, quod illum divina delectant, nec iis, ut alie-
nis inter ejl; ffied, ut ffiuis.
At nunc diligentius inquirendum, quodnam, &
quale sit hominis summum bonum.
CAPUT II.
De summo bono naturali, & ultimo
fine hominis.
N. 3 4. Datur nefummum aliquod hominis bonuuni ?
Ex eo ipso, quod illorum, qum bona sunt
homini, alia minus, alia magis bona sunt;
invicte