Hofmann, Donat; Hofmann, Donat [Hrsg.]: Donati A Transfiguratione Domini e Clericis Regularibus Scholarum Piarum Introductio In Philosophiam Universam Veterem & novam Exegeticam & Dialecticam (Band 4): Philosophiae partem Ethicam seu moralem complectens (Lindaviae, 1768) [VD18 90669290]

88

Part. Gen. Eth. Dissert. I. Cap.IL
nempe ut inquit Doft. Angel. * Unumquodque dicitur
bonum bonitate divina, ficut principio exemplari, esfePti-
vo, & finali totius bonitatis; quo fit, ut homo sui
compos, in omni bono summum bonum intueri,
eoque suavillime frui possit.
3. DEus Opt. Max. esi; bonum hominis immobi-
le, ac perpetuum, hoc jpso, quod hominis anima,
ejusque appetitus aeternitatem spe&et, nec aliquo
bono , quo in perpetuum non perficiatur, satsa-
ri possit: DEus porro Opt. Max. utpote natura
sua immutabilis, immobilis, ac retemus, satiando
huic appetitui suffieere solus possit. Ex his
N. 38. Quis finis ultimus hominis?
Certum relinquitur: DEurn Opt. Max. esse
finem ultimum hominis.
* Hoc ipso enim, quod DEus Opt. Max. sit
summum hominis bonum, consequitur: (a) illum ab
homine ultimo, id ess, omnia bona propter illum;
illum vero propter fe ipsum amari, appeti, ac inten-
di debere; consequitur item: (b)nonpqfe homi-
nem acquiefcere , nisi illo obtento; quandoquidem ar-
cano naturae impulsu in eumdem fertur; conse-
quicur demum: (c) si ex prava, atque perversa
voluntate, turpique intellectus errore aliud sibi
bonum pro fine ultimo homo proponat, tum, &
maximam DEO injuriam inferre, & sibi fummum ma-
lum arcessere. Porro
N. 39. Quodnam fummum hominis malum ?
Pro certo habendum, fummum hominis malum
naturale esse DEI Opt. Max. absentiam.
* Absen-

Part. 1. q. 6. a 4. 0