Hofmann, Donat; Hofmann, Donat [Editor]: Donati A Transfiguratione Domini e Clericis Regularibus Scholarum Piarum Introductio In Philosophiam Universam Veterem & novam Exegeticam & Dialecticam (Band 4): Philosophiae partem Ethicam seu moralem complectens (Lindaviae, 1768) [VD18 90669290]

90 Part. Gen. Eth. Dissert. I. Gap. II.
lentas manus inserunt: quaerunt, quibuscum totos dies
ducant, fs ipfos autem fugiunt. - - - - Cum nihil sit
in eis amabile, nihil amicitiae habent adfie ipfos: neque enim
fecum una laetantur, neque una dolent; fied in eorum ani-
mo difcordiae, ac [editiones siunt perpetuae. Vide plura
in ipso testu , & vel ex his collige, quod diceba-
mus: summum malum morale, adfiummum malum natu-
rale per omnia tendere, perventurum quoque ad
illud, nili aliunde divina summi boni providentia,
atque potentia obsiiteret.
N. 40. Qua perfuafiones de fummobono men-
ti imprimendet ?
Persuasiones, quas ds summo suo bono na-
turali ethices studiosus animo imprimat, prae-
ter alias, ultro sese offerentes, hae sunto:
1. Quanta mea dignitas, qui ad fruendum
bono conditus sum, quo praestandus, atque
nobilius DEus ipse sibi nequit proponere.
* Nempe DEus Opt. Max. siium ipsius, idem-
que hominis summum est bonum: O! quid ilii
tandem sufficiet, cui non sufficit, qui sibi immen-
so, infinito, ac undequaque perfedtissimo, suffi-
cit. Hinc
2. Cogitari nequit error, ut indignior, ita
turpior, ac ille est, quo passim ssuxa, minu-
ta, ac umbratica bona, vero, summo, aeter-
no bono praeferuntur.