DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.40179#0134
i 22.
Part. G en. Eth.Diss. I. SeCl, II. Cap. I.
tivce; nempe acceptatio ejus, quod per consilium dijudi-
catur. iitee etsi verissima sint:
3. Paullo altius alias, tura Aristoteles, tum
S.Thomas, & communiter eorum discipuli liberta-
tem voluntatis ab ejusdem indisserentia arcessunt.
Indisserentiam porro volunt esse (squalitatem quan-
daniyfiu potius indeterminationem ad utrumlibet oppofilo-
rum; eamque dividunt (a) In objeEtivam, qua ob-
jectum ab intelleCtu voluntati proponitur, ut a?qua-
liter, vel acceptandum, vel repudiandum; & sub-
jettivam, qua ipsa voluntas deinde ad idem objettum,
vel acceptandum, vel repudiandum aequaliter se
habet: (b) utraque alia est quo ad fpeciem actus > quae
reipicit actus specie oppositos : v. g. amorem, &
odium; alia quoad exercitium, quse aCtum,& ejus omis-
sionem respicit: v. g. amare, & non amare. Dc ne-
cessitate opposito modo philosGphandum est; eam
nempe esse determinationem ad alterutrum oppofitorum,
effeque item vel objectivam, vel subjectivam, vel quoad
fpeciem, vel quoad exercitium, jam
4. Certum omnino ess (a) indifferentiam volun-
tatis ad libertatem requiri: Nam in iis,ad qus volun-
tas determinata est, numquam libere agit; unde,
unde, quia voluntas e(t determinata ad amandum
bonum, non potest nisi bonum, sive sub ratione boni
quidlibet amare : (b) certum quoque, indifferentiam
objectivam ad libertatem requiri: neque enim voluntas
potest libere velle, quod libi ut neccssario aman-
dum proponitur, quomodo, si cui summum bonum
clare proponitur, illud a voluntate necessario ama-
bitur : Certum denique, (c) requiri etiam indisseren-
tiam subjectivam, ad actum liberum , sin minus quoad
speciem, saltem quoad ejus exercitium: nam voluntas
debet tsse domina aCtus liberi; ita scilicet, ut illum,
positis
Part. G en. Eth.Diss. I. SeCl, II. Cap. I.
tivce; nempe acceptatio ejus, quod per consilium dijudi-
catur. iitee etsi verissima sint:
3. Paullo altius alias, tura Aristoteles, tum
S.Thomas, & communiter eorum discipuli liberta-
tem voluntatis ab ejusdem indisserentia arcessunt.
Indisserentiam porro volunt esse (squalitatem quan-
daniyfiu potius indeterminationem ad utrumlibet oppofilo-
rum; eamque dividunt (a) In objeEtivam, qua ob-
jectum ab intelleCtu voluntati proponitur, ut a?qua-
liter, vel acceptandum, vel repudiandum; & sub-
jettivam, qua ipsa voluntas deinde ad idem objettum,
vel acceptandum, vel repudiandum aequaliter se
habet: (b) utraque alia est quo ad fpeciem actus > quae
reipicit actus specie oppositos : v. g. amorem, &
odium; alia quoad exercitium, quse aCtum,& ejus omis-
sionem respicit: v. g. amare, & non amare. Dc ne-
cessitate opposito modo philosGphandum est; eam
nempe esse determinationem ad alterutrum oppofitorum,
effeque item vel objectivam, vel subjectivam, vel quoad
fpeciem, vel quoad exercitium, jam
4. Certum omnino ess (a) indifferentiam volun-
tatis ad libertatem requiri: Nam in iis,ad qus volun-
tas determinata est, numquam libere agit; unde,
unde, quia voluntas e(t determinata ad amandum
bonum, non potest nisi bonum, sive sub ratione boni
quidlibet amare : (b) certum quoque, indifferentiam
objectivam ad libertatem requiri: neque enim voluntas
potest libere velle, quod libi ut neccssario aman-
dum proponitur, quomodo, si cui summum bonum
clare proponitur, illud a voluntate necessario ama-
bitur : Certum denique, (c) requiri etiam indisseren-
tiam subjectivam, ad actum liberum , sin minus quoad
speciem, saltem quoad ejus exercitium: nam voluntas
debet tsse domina aCtus liberi; ita scilicet, ut illum,
positis