126 Part Gen. Eth. Diss. I. Seft. II. Gap.1.
1. Homo cum sim, & per naturam astuum
meorum dominus per industriam quoque sim,
oportet. Apage igitur turpem illam incogitan-
tiam , qua maxime vulgi pars non tam agit,
quam agitur.
* Omne knefium, inquit noster, * in arduo esit,
etiam quod vicinum bone flo ejl; non enim tantum fieri de-
bet, sed rationi fieri: hac duce per totam vitam eundum e fi:
minima, maximaque ex hujus con filio gerenda fiunt Omnia
igitur in astibus quibusque meis ita gerenda surit,
ut rationem eorum cum aliis , tum imprimis mihi
ipsi reddere queam.
2. Cum ratione ut agam, singulis abtionibus
fines, nobiliore mei parte dignos, praefigere,
atque, ut cum iis actiones ipsae consentiant,
curare debeo.
* Mirum in modum hoc in genere passim pec-
catur; nam vel indigna humano animo appetuntur,
vel. si digna quidem; aftiones ipfe a finibus suis
deficiunt. Qui autem fines animo humano digni?
qui eo referuntur, quo animus ipse rapitur; audia-
mus nostrum : Tunc, inquit ille, ** animus nofter
habebit, quod gratuletur fibi, cum emisfus, his tenebris, in
quibus volutatur , non tenui visiu clara per [pexerit, fed
totum diem admiserit, & redditus caelo fiuo suerit, - - -
siirsum illum vocant initia sua. Erit NB. autem illic,
etiam antequam hac cufiodia exfiolvaturcum vitia dejerue-
rit, purus que, ac levis in cogitationes divinas emicuerit.
3. Ut liber in agendo animus sibi meus
constet, nullius mali metu, vel boni cupiditate
ab honesto se avocari sinat.
* Ma*
* Se».//, de benes, c. 18. ** Epijl.yq.
1. Homo cum sim, & per naturam astuum
meorum dominus per industriam quoque sim,
oportet. Apage igitur turpem illam incogitan-
tiam , qua maxime vulgi pars non tam agit,
quam agitur.
* Omne knefium, inquit noster, * in arduo esit,
etiam quod vicinum bone flo ejl; non enim tantum fieri de-
bet, sed rationi fieri: hac duce per totam vitam eundum e fi:
minima, maximaque ex hujus con filio gerenda fiunt Omnia
igitur in astibus quibusque meis ita gerenda surit,
ut rationem eorum cum aliis , tum imprimis mihi
ipsi reddere queam.
2. Cum ratione ut agam, singulis abtionibus
fines, nobiliore mei parte dignos, praefigere,
atque, ut cum iis actiones ipsae consentiant,
curare debeo.
* Mirum in modum hoc in genere passim pec-
catur; nam vel indigna humano animo appetuntur,
vel. si digna quidem; aftiones ipfe a finibus suis
deficiunt. Qui autem fines animo humano digni?
qui eo referuntur, quo animus ipse rapitur; audia-
mus nostrum : Tunc, inquit ille, ** animus nofter
habebit, quod gratuletur fibi, cum emisfus, his tenebris, in
quibus volutatur , non tenui visiu clara per [pexerit, fed
totum diem admiserit, & redditus caelo fiuo suerit, - - -
siirsum illum vocant initia sua. Erit NB. autem illic,
etiam antequam hac cufiodia exfiolvaturcum vitia dejerue-
rit, purus que, ac levis in cogitationes divinas emicuerit.
3. Ut liber in agendo animus sibi meus
constet, nullius mali metu, vel boni cupiditate
ab honesto se avocari sinat.
* Ma*
* Se».//, de benes, c. 18. ** Epijl.yq.