Hofmann, Donat; Hofmann, Donat [Editor]: Donati A Transfiguratione Domini e Clericis Regularibus Scholarum Piarum Introductio In Philosophiam Universam Veterem & novam Exegeticam & Dialecticam (Band 4): Philosophiae partem Ethicam seu moralem complectens (Lindaviae, 1768) [VD18 90669290]

J



De societate paedeutica, &c. 587
exprelso, vel tacito pa6to descendat, quo non ob-
stante ista ®que , ac illa juris naturalis dispolitioni
subjacet.
Huc igitur accommodari poliunt quam pluri-
ma ex iis , quae supra de societate patria diximus,
pleraque etiam omnia, quae de amicitia attulimus,
quando certum quoque est, summum, ac limpi-
dissimum amicitiae genus inter magistrum, &disci-
pulum debere intercedere.
N. 211. Qure re qui fit a Ioni magiflri ?
Cum docendi munus maximi sit momenti,
ex Angelici D06I lententia * in bono magistro
requiritur 1. mens ingeniofa: 2, vita honefta: 3.
profunda animi demijjio, & modeflia: 4. facun-
dia , <2? fenfa sua expromendi facultas non vul-
garis : 5. denique docendi exafta peritia.
* Sane, cum plerique omnes docenti provin-
ciam sibi arripiant, vix centesimus quisque iis do-
tibus instruttus eit, ut tenerius aliquod ingenium
tuto illi formandum committi queat; quare o-
mnium aetatum sapientes conjunctis studiis paren-
tes monent, diligenter provideant, quibus magi-
stris liberos suos inltituendos tradant, nec nisi
optimum quemque deligere curem. Optimus ve-
ro erit, qui haec Angelici Dottoris requisita limul
omnia, quam perfeftihime complectetur. ElTe
igitur debet in magistro
1. Mens ingeniofa; qua non artem modo, aut
[dentiam suam, sed discipulorum quoque moves ac-
curate perspieere, & opportuna erudiendi, diri-
gendi , & corripiendi dilcipulj adminicula , eaque
pro
* ‘tib. 5. de erudiendo Principe,



/