TITHRAMBO, VEL HECATE. i®$
fruita eflet. Nihil in hiftoria monachorum Aegypti
frequentius, nominibus Pl-or, Pi-amum, Amiby
Ifidori, fimilibusque aliis, quae a prifcis Aegyptio-
rum Diis petita efie, etiam me non monente, qui-
vis per fe fatis intelligit. Tale igitur nomen fuit
quoque P-ambo. quafi dicas cultorem Awbonis, vel
Tithrambams> nam duo haec nominare ipfa eodem
redeunt, eandemque rem lignificant. Qui in legen-
dis Coptorum libris, aliquam operam polyerunt, ve-
ram genuinamque nominum horum fignificationem,
nullo negotio confeftim aflequentur. Etenim
(Embon, vel Ambon) , Coptis dicitur ira, er non-
numquam , (Ambon) vti Exod. XXXII, n.
Pfalmo CV1. 23. Quoties in libris V. Teftamenti
occurrit Av/zof furor} vc vertit vulgatus interpres
latinus, et fQue? furor irae r Copti femper
adhibent vocem ii&W. Gen. XXVII, 44. Exod.
XXXII, 11. Pfalmo VI, 1. Itaque , 77-
ambon, iam per fe delignat deam, grauiter iratam,
ac quodammodo ira furentem. Neque etiam dubito,
quin a vulgo Aegyptiorum, Dea illa, faepius ita vo-
cata fuerit. Sed paulo plenius id ipfum (ignificat
Ti- thra - embon, vel Tithram*
bon, quae vox exponi poteft, tum ira furens, tum
etiam, aliis furorem indens. Et fic * iam dudum
antehac, nomen hoc interpretati fumus,
3. Obferuatione indignum non eft, in N. Te- Titbram-
ftamento, vocem graecam qua indica bomexafie
tur vehemens irae commotio, cum feuera commina- refpondet
tione coniunda, ab interpretibus Coptis, vbi fer aPudCrae‘
p _ 1 ‘ COS
> mo cognomen
Dearum
qtiarun-
clam.
* Exercitat, de Rempbab p. 45.
fruita eflet. Nihil in hiftoria monachorum Aegypti
frequentius, nominibus Pl-or, Pi-amum, Amiby
Ifidori, fimilibusque aliis, quae a prifcis Aegyptio-
rum Diis petita efie, etiam me non monente, qui-
vis per fe fatis intelligit. Tale igitur nomen fuit
quoque P-ambo. quafi dicas cultorem Awbonis, vel
Tithrambams> nam duo haec nominare ipfa eodem
redeunt, eandemque rem lignificant. Qui in legen-
dis Coptorum libris, aliquam operam polyerunt, ve-
ram genuinamque nominum horum fignificationem,
nullo negotio confeftim aflequentur. Etenim
(Embon, vel Ambon) , Coptis dicitur ira, er non-
numquam , (Ambon) vti Exod. XXXII, n.
Pfalmo CV1. 23. Quoties in libris V. Teftamenti
occurrit Av/zof furor} vc vertit vulgatus interpres
latinus, et fQue? furor irae r Copti femper
adhibent vocem ii&W. Gen. XXVII, 44. Exod.
XXXII, 11. Pfalmo VI, 1. Itaque , 77-
ambon, iam per fe delignat deam, grauiter iratam,
ac quodammodo ira furentem. Neque etiam dubito,
quin a vulgo Aegyptiorum, Dea illa, faepius ita vo-
cata fuerit. Sed paulo plenius id ipfum (ignificat
Ti- thra - embon, vel Tithram*
bon, quae vox exponi poteft, tum ira furens, tum
etiam, aliis furorem indens. Et fic * iam dudum
antehac, nomen hoc interpretati fumus,
3. Obferuatione indignum non eft, in N. Te- Titbram-
ftamento, vocem graecam qua indica bomexafie
tur vehemens irae commotio, cum feuera commina- refpondet
tione coniunda, ab interpretibus Coptis, vbi fer aPudCrae‘
p _ 1 ‘ COS
> mo cognomen
Dearum
qtiarun-
clam.
* Exercitat, de Rempbab p. 45.