Junius, Melchior: ORATIONVM QVAE ARGENT. IN ACADEMIA, EXERCITII GRATIA, SCRIPTAE ET RECITATAE ab ... Nobilibus, et alijs. Ad tractandum verò propo-sitae fuerunt. (Band 6) (Argentinae, 1597) [VD16 J 1125]

Oratio II. 15
perssiestumq, haberent: mature illud libere% indi-
carent \siruul & allatis in medium rationibus pla-
num sacerent. ?r ater ea cgsMJjiW inscriore^iiuL
sarior^ Mtinjk,t,jc psfe
atq.appellantur,Dsi .patres patria* pallores,vitiles
plebis,: «yts png'” ?>ri\np*~
dat: nauclerus sacit in naui: salinctflaaxpedit: ani
ma in corpore operatur: multa in p* nuand^ ,m+p
consideranda /unt^quam M.blicaadm£aa. & gu-
bernacula admittatur. Accedit huc & illud: quod
nihil dissicilius, grauius , laboriosm ejse videtur.
quam publicum aliquod ossicium gerere,atijsfepra-
essie; siquidem hic vanasape dr multiplices, eaque
dissicillime res occurrunt:quatanquamonus als
qi{qdgraujLpremimt:fomnumfrangUt: anxiserum _
siidorem expelhqit. N onenim, vt desuo hoc nobis
Poeta largiatur,gazamefc confularit
Submouetli&or miseros tumultus
Mentis & curas laqueata circum
Tefta volantes.
N esosane bene multos reperiri dubito, qui am-
babus, quodaiut, manibus ossicia apprehensuri illa
sint: modo ijs osserantur: imoessie iam nonnullos ex
side dignis hominibus mdiui: quipransant & am-
biunt : largitionibus alios corrumpere conantur.
Verum Iumonsidtarum hac mihi in re sententia
probatur: qui dicunt, tales qui [ponte s non vocati
curjjtntfes publicis officiis immifcent ac ingerunt,
velh/tne maximi.nb causam suibeclos habei^n^

£^Tm.y. P


4^m

;