DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.47080#0167
DE VEREOR. OBLIGAT. Mi
rit > & aliquo fortuito casu rem amiserit, fecu-
rum esie > nec impediri creditum petere.
De verborum obligationibus.
TITULUS XVI.
TfErbis obligatio contrahitur ex interrogatio*
l v ne & responsione, cum quid dari fieri ve no-
. bisstipulamur, ex qua dux proficiscuntur ailio-
, nes, tam cqndistio certi , si certa sit stipulatioS
i quam ex stipulatu, si incerta sit, qux hoc no-
• mine inde utitur , quod stipulum apud veteres
firmum appellabatur,forte a stipite deseendens*
i.§. In hac re olim talia verba tradita fue-
runt : Spondes ? spondeo. Promittis ? promitto^
(Fide promittis ? side promitto,) Fidejubes? si-
dejubeo. Dabis? dabo. Facies ? saciam. Utrum
autem l atina , an Grxca, vel qualibet aliar
t lingua stipulatio conopiatur , nihil interett:
scilicet si uterque stipulantium intellestum ejus
lingux habeat: nec necesse est eadem lingua
, utrumque uti, sed sufsicit congruenter ad inter-
. rogata respondere. Quin etiam duo Grxci La-
tina lingua obligationem contrahere posiimt.
Sed hxesolennia verba olim quidem inusufue-
, runt: postea autem Leonina constitutio lata
ctt, quaesolennitate verborum sublata, sensum
i Se consonantem intelledrum ab utraque parte
d solum desiderat, quibuscunque tandem verbis
expressum efi.
( z. Omnis stipulatio aut pure, aut in diem >
, autsubconditione fit, Pute: veluti,
( aureos dare spondes ? idque confestim peti po-
. test In diem, cum adjefto die, quo pecunia
, solvatur, stipulatio fit: veluti, decemaureospri^
, mis Calendis Martiis dare spondes ? Id autem quod
, in diem stipulamur, statim quidem debetur: sed
peti prius, quam dies venerit: nan potestj at ne
eo
rit > & aliquo fortuito casu rem amiserit, fecu-
rum esie > nec impediri creditum petere.
De verborum obligationibus.
TITULUS XVI.
TfErbis obligatio contrahitur ex interrogatio*
l v ne & responsione, cum quid dari fieri ve no-
. bisstipulamur, ex qua dux proficiscuntur ailio-
, nes, tam cqndistio certi , si certa sit stipulatioS
i quam ex stipulatu, si incerta sit, qux hoc no-
• mine inde utitur , quod stipulum apud veteres
firmum appellabatur,forte a stipite deseendens*
i.§. In hac re olim talia verba tradita fue-
runt : Spondes ? spondeo. Promittis ? promitto^
(Fide promittis ? side promitto,) Fidejubes? si-
dejubeo. Dabis? dabo. Facies ? saciam. Utrum
autem l atina , an Grxca, vel qualibet aliar
t lingua stipulatio conopiatur , nihil interett:
scilicet si uterque stipulantium intellestum ejus
lingux habeat: nec necesse est eadem lingua
, utrumque uti, sed sufsicit congruenter ad inter-
. rogata respondere. Quin etiam duo Grxci La-
tina lingua obligationem contrahere posiimt.
Sed hxesolennia verba olim quidem inusufue-
, runt: postea autem Leonina constitutio lata
ctt, quaesolennitate verborum sublata, sensum
i Se consonantem intelledrum ab utraque parte
d solum desiderat, quibuscunque tandem verbis
expressum efi.
( z. Omnis stipulatio aut pure, aut in diem >
, autsubconditione fit, Pute: veluti,
( aureos dare spondes ? idque confestim peti po-
. test In diem, cum adjefto die, quo pecunia
, solvatur, stipulatio fit: veluti, decemaureospri^
, mis Calendis Martiis dare spondes ? Id autem quod
, in diem stipulamur, statim quidem debetur: sed
peti prius, quam dies venerit: nan potestj at ne
eo