4© Libeii Job. Cap.9, io, rr.
a. Quia Deum semper & ubique timuit: 2g.
b. Quia pietatem alias frustra coluisset. 29.
c. Concedit tamen , se non esse omnino innocentem, li-
cet studuerit propriae perfectioni, 50.
a. Quia Deus quemlibet potest plurium desedtuum ar-
guere; 31.
b. Quia judicium Dei est superius , & nulli subordi-
natum; 32. 33.
c. Quia praesens afflidlio ingerit timorem & suspicionem,
?4- ?$.
c. Repetitio querelarum ad Deum ; dum Job tae-
dio vidus & tristis, non tam ad negandam Dei ju-«
ssitiam, quam ad propriam confusionem, X, 1.
a. Quaerit causam suae afflidtionis: 2. 3.
b. Supponit, eam a Deo omniscio non inferri; captandas
notitiae ergo, pro more hominum, poenis confessionem
elicientium: 4-7.
c. Revocat in Dei , quasi dissimulantis, memoriam bene-
ficia, adhuc ab eodem accepta: 8-13.
d. Agnoscit, se & asfligi posse & de facto affligi; sive poe-
nitens, sive impius, sive innocens fuerit. 14-17.
d. Repetitio voti, quo optat Job
a. Se non fuisse natum; ig.
b. Aut statim esie mortuum; 19.
c. Aut btevi mori; 20.
d. Permitti tamen, ut ante fata desseat fuam miseriam. 21.22.
Dialogus tertius Sopbar inter & Jobum,
h. Oratio Sophar. XI, 1.
a. Exprobratoris; qua is
a. Sermonem Jobi insimulat verbositatis & insolentiae: 2. 3.
b. Defensionem illius arguit jadlatae falso innocentiae, &
criminis gravia commeriti : 4-6.
c. Inquisitionem ejusdem accusat perscrutationis temerariae
circa sapientiam Dei immensam: 7-9.
d. Vitam denique ejus damnat vanitatis, superbiae & re.
bellionis contra Deum. 10-13.
b. Suasoria; qua Jobo resipiscenti promittitur 14.
a. Tran.,
a. Quia Deum semper & ubique timuit: 2g.
b. Quia pietatem alias frustra coluisset. 29.
c. Concedit tamen , se non esse omnino innocentem, li-
cet studuerit propriae perfectioni, 50.
a. Quia Deus quemlibet potest plurium desedtuum ar-
guere; 31.
b. Quia judicium Dei est superius , & nulli subordi-
natum; 32. 33.
c. Quia praesens afflidlio ingerit timorem & suspicionem,
?4- ?$.
c. Repetitio querelarum ad Deum ; dum Job tae-
dio vidus & tristis, non tam ad negandam Dei ju-«
ssitiam, quam ad propriam confusionem, X, 1.
a. Quaerit causam suae afflidtionis: 2. 3.
b. Supponit, eam a Deo omniscio non inferri; captandas
notitiae ergo, pro more hominum, poenis confessionem
elicientium: 4-7.
c. Revocat in Dei , quasi dissimulantis, memoriam bene-
ficia, adhuc ab eodem accepta: 8-13.
d. Agnoscit, se & asfligi posse & de facto affligi; sive poe-
nitens, sive impius, sive innocens fuerit. 14-17.
d. Repetitio voti, quo optat Job
a. Se non fuisse natum; ig.
b. Aut statim esie mortuum; 19.
c. Aut btevi mori; 20.
d. Permitti tamen, ut ante fata desseat fuam miseriam. 21.22.
Dialogus tertius Sopbar inter & Jobum,
h. Oratio Sophar. XI, 1.
a. Exprobratoris; qua is
a. Sermonem Jobi insimulat verbositatis & insolentiae: 2. 3.
b. Defensionem illius arguit jadlatae falso innocentiae, &
criminis gravia commeriti : 4-6.
c. Inquisitionem ejusdem accusat perscrutationis temerariae
circa sapientiam Dei immensam: 7-9.
d. Vitam denique ejus damnat vanitatis, superbiae & re.
bellionis contra Deum. 10-13.
b. Suasoria; qua Jobo resipiscenti promittitur 14.
a. Tran.,