DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.53639#0169
ANNO
CHRISTI
Uo>.
ANNO
CHRISTI
1405).
abjedisque, quieti & unioni sandas matris ec-
clesiae fuerint profutura.
Propter, haec igitur quae Carolus dixerat, ali-
qualiter visus est dominus Gregorius contristari,
& ait, quod vere apparebat Carolum maximum
peccatum acquirere.,, judicando ea mentis suae
fuisse&esse, quae non fuerant nec erant. Nam
numquam proposuerat nec proponebat potius
papatum velle, quam ecclesiae sanda; quietem,
& unionem populi Christiani : neque rationes
illas assignaverat , ad quaerendum subterfugium
ne cederet: quoniam pacem & unionem veram
videns sequi ex cessione sua , cedere semper
paratus fuerat atque erat . Et dicebat quod
ipsum tantum cum persuasionibus plurimis quas
sibi fecerat institisse ut cederet, quoniam opus
ei non erat illa persuadere ad quae anhela-
bat tota mente , dummodo reperire valeret mo-
dum per quem cedendo non maximum auge-
retur in ecclesia scandalum , maximaque in
eos qui fuerunt sibi fideles jadura . Siqui-
dem secum personaliter convenire voluisset
adversarius suus antequam cessisset , inten-
debat secum concordare de modo adhiben-
do, per quem futuri pontificis canonica & in-
dubitata sequeretur -eledio, ne fieret error na-
V 2 vis-
lentes; nec tamen isti mortem propter Domi-
num evitarunt , ut populo ejus vivendo profi- ’
cerent. Tantae enim humilitatis fuerunt, quod
semper se indigne praeesse putarunt , nec um-
quam praesumpsisie auserunt, adeo quod dignos
se crederent populo Domini prodesse valere, &
quod Dominus populum ejus non immense am-
plius illis dilexerit , & diledurus sit usque in
finem. Neque etiam tam modicae fuere fidei ,
quod nesciant, quod Dominus sponsae suae quam
sibi pretioso ejus sanguine dedicavit, non pro-
videat de opportunis praesulibus, sive boni sive
discoli humano appareant judicio , & quamvis
hominibus datum sit homines ad praelaturas
iniqua, quandoque inscia mente homines exse-
quantur ; tamen Dominus est qui numquam
valet errare, cujusdispositione dispensationeque
homines hominibus praeferuntur , & propterea
morti se ultro obtulerunt , quod nequaquam
secissent , si adulationibus & falcis satanae lug-
gestionibus acquievissent, atque si Domino Deo
suo minus moriendo quam vivendo novissent
se placituros , & quamquam plures eorum qui
optime populum regebant , & tamen guberna-
tionem populi moriendo sponte reliquerunt ,
multi tamen summo sacerdotio quam aliis prae-
laturis indigni, immo pessimi e vestigio in prin-
cipatibus secuti fuerunt , non fuerunt illi suo
nec eorum praemium minu-
tum . Manifeste quidem Carolo apparebat dia-
bolicam suggestionem esse , cum ‘valeret oc-
currere , sandam ecclesiam prius scindendi in
novam scisturam , vetere permanente , occa-
sionem aliis praebere , ut ipsam in melius ,
quam a centum annis fuerat, reformet, etiamsi
ipsius gubernationi intenderet, praeponere viros
qui sibi idonei viderentur & optimi. Nam sub
spe incerti commodi futuri , certum inferebat
esse incommodum & detrimentum . Propterea
si hae aseenderant in corde suo cogitationes ,
rogabat ab ipso tamquam pessimas & universo
domini populo , nec non ipsius animae officio-
sas evelli , & ea supplicabat sanditatem suam
309 L U N L 1 L l U M G. 5 IO
quam , & simul conveniendi sine ipso, cum de A me rexisie, doctrina & morum exemplo excel-
— seditionibus illiusmodi perpendit , inhibuisset.
Dicebat tamen quod licet ab Arimino discede-
ret, Concilium celebraret, paratus erat si qui
Pisis erant propositum mutaverint , & petitis
assenserint , ad quemcumque propositorum lo-
corum accedere , & promissa servare, & quod
nullomodo ad terras Florentinorum accedere
volebat , de quibus confidere minime poterat
nec debebat ulla ratione. Hisque subjungebat,
•licet qui Pisis sunt crederent eum sub altitu-
dine oblationis & cautionis sibi fiendse per sutim
quem dicebant unitum collegium , & Conci-
lium faciliter decipere , non tamen per divi-
nam gratiam tantae erat insipientiae, quod igno-
raret quomodo valide futurus pontifex posset B vocare, quod licet quandoque recta quandoque
obligari ad servandum promissa illa. Undecotl-
scius periculi proprii & suorum , nolebat nec
debebat velle , cum valeret & deberet juridice
& aeque evitare , illud subire gratis.
His finitis, Carolus ait, sibi apparere potis-
simam esse causam futuri excidii Christianae
plebis, quidquid suasanditas dixerit, quod om-
ne quaerebat subterfugium ne cederet, licet plu-
rimos fingeret honestatis colores . Si namque
qui Pisis erant petitisassensissent, si justae erant
rationes & aequae quas reddiderat, cum ad ces-
sionis conclusionem perventum fuisset , ipsas
easdem assignasiet, & si istae ad justam exeeu-
tionem admittendae sunt , ita & illae fuissent,
ne videlicet cedere deberet, cernens palam suiCfrustrati merito
suorumque periculum , neque enim plus eccle-
sia posset futurum obligare pontificem, ubicum-
que foret petitorum locorum quam Pistorii .
Petebat igitur a sanditate sua , si haec olim
mente gesserat , quare toties circa petitorum
obtentum laborare permiserat frustra , suppli-
cabatque humiliter sanditati suae , quatenus
amore Domini nostri Jesu Christi , si quietem
ecclesiae sandae, se mediante , optabat reddi ,
omnem possessionis papatus a se abdicaret cu-
piditatem , & animadvertere placeret centu-
plum in aeterna vita se recepturum pro hac
transitoria & multum post tempus necessario
amittenda gloria , & illum voluntarie relin-
queret propter Dominum . Insuper quae bo-Dtota mente amplecti , quibuseumque privatis
na ex quiete & unione populi divini sequeren-
tur omnia in praemium & gloriam ipsius re-
dundare . Ex adverso quot mala in ejus igno-
miniam, amaritudinem & jaduram. Quidquid
enim contra dicerent adulantes sibi, nulla ra-
tione cernere valebat , quod & alias dixerat ,
unionem fiendam , ipso non cedente , & quo-
niam nonnullos oblocutores fari ausos fuisse
sciebat , suam amplius mereri sanditatem san-
dam ecclesiam bene gubernando, bonisque re-
formando praelatis, quam se ipsam pacificando
per cessionem in manibus pravorum, sicut ha-
denus fuerat , relinqueret , memorabat sandi-
tas ejus cum supplici reverentia , quod videba-
tur ipsi Carolo datum fuisse sanditati ejus a E si Carolus sciret mentem suam , non putabat
Domino Deo immensis scandalis & exitiali fe-
re jadurae uhiversi populi Christiani, antequam
evenerint, occurrere posse. Si autem papatum
prsedilexit, quidquid fabulatores fingant, quod
detur illi submersum ejus culpa populum libe-
rare , & laceratam ecclesiam restaurare & re-
formare, omnino non credit. Poterat namque
unico adu plura nunc sibi populoque ei subje-
do mereri atque prodesse , quam omissb hoc,
si centum annis virtutibus studeret in posterum .
Vidisse enim ajebat in codicibus S. Romanae
ecclesiae plures summos sacerdotes ipsam opti-
Concil, General. Tom. XXVII.
CHRISTI
Uo>.
ANNO
CHRISTI
1405).
abjedisque, quieti & unioni sandas matris ec-
clesiae fuerint profutura.
Propter, haec igitur quae Carolus dixerat, ali-
qualiter visus est dominus Gregorius contristari,
& ait, quod vere apparebat Carolum maximum
peccatum acquirere.,, judicando ea mentis suae
fuisse&esse, quae non fuerant nec erant. Nam
numquam proposuerat nec proponebat potius
papatum velle, quam ecclesiae sanda; quietem,
& unionem populi Christiani : neque rationes
illas assignaverat , ad quaerendum subterfugium
ne cederet: quoniam pacem & unionem veram
videns sequi ex cessione sua , cedere semper
paratus fuerat atque erat . Et dicebat quod
ipsum tantum cum persuasionibus plurimis quas
sibi fecerat institisse ut cederet, quoniam opus
ei non erat illa persuadere ad quae anhela-
bat tota mente , dummodo reperire valeret mo-
dum per quem cedendo non maximum auge-
retur in ecclesia scandalum , maximaque in
eos qui fuerunt sibi fideles jadura . Siqui-
dem secum personaliter convenire voluisset
adversarius suus antequam cessisset , inten-
debat secum concordare de modo adhiben-
do, per quem futuri pontificis canonica & in-
dubitata sequeretur -eledio, ne fieret error na-
V 2 vis-
lentes; nec tamen isti mortem propter Domi-
num evitarunt , ut populo ejus vivendo profi- ’
cerent. Tantae enim humilitatis fuerunt, quod
semper se indigne praeesse putarunt , nec um-
quam praesumpsisie auserunt, adeo quod dignos
se crederent populo Domini prodesse valere, &
quod Dominus populum ejus non immense am-
plius illis dilexerit , & diledurus sit usque in
finem. Neque etiam tam modicae fuere fidei ,
quod nesciant, quod Dominus sponsae suae quam
sibi pretioso ejus sanguine dedicavit, non pro-
videat de opportunis praesulibus, sive boni sive
discoli humano appareant judicio , & quamvis
hominibus datum sit homines ad praelaturas
iniqua, quandoque inscia mente homines exse-
quantur ; tamen Dominus est qui numquam
valet errare, cujusdispositione dispensationeque
homines hominibus praeferuntur , & propterea
morti se ultro obtulerunt , quod nequaquam
secissent , si adulationibus & falcis satanae lug-
gestionibus acquievissent, atque si Domino Deo
suo minus moriendo quam vivendo novissent
se placituros , & quamquam plures eorum qui
optime populum regebant , & tamen guberna-
tionem populi moriendo sponte reliquerunt ,
multi tamen summo sacerdotio quam aliis prae-
laturis indigni, immo pessimi e vestigio in prin-
cipatibus secuti fuerunt , non fuerunt illi suo
nec eorum praemium minu-
tum . Manifeste quidem Carolo apparebat dia-
bolicam suggestionem esse , cum ‘valeret oc-
currere , sandam ecclesiam prius scindendi in
novam scisturam , vetere permanente , occa-
sionem aliis praebere , ut ipsam in melius ,
quam a centum annis fuerat, reformet, etiamsi
ipsius gubernationi intenderet, praeponere viros
qui sibi idonei viderentur & optimi. Nam sub
spe incerti commodi futuri , certum inferebat
esse incommodum & detrimentum . Propterea
si hae aseenderant in corde suo cogitationes ,
rogabat ab ipso tamquam pessimas & universo
domini populo , nec non ipsius animae officio-
sas evelli , & ea supplicabat sanditatem suam
309 L U N L 1 L l U M G. 5 IO
quam , & simul conveniendi sine ipso, cum de A me rexisie, doctrina & morum exemplo excel-
— seditionibus illiusmodi perpendit , inhibuisset.
Dicebat tamen quod licet ab Arimino discede-
ret, Concilium celebraret, paratus erat si qui
Pisis erant propositum mutaverint , & petitis
assenserint , ad quemcumque propositorum lo-
corum accedere , & promissa servare, & quod
nullomodo ad terras Florentinorum accedere
volebat , de quibus confidere minime poterat
nec debebat ulla ratione. Hisque subjungebat,
•licet qui Pisis sunt crederent eum sub altitu-
dine oblationis & cautionis sibi fiendse per sutim
quem dicebant unitum collegium , & Conci-
lium faciliter decipere , non tamen per divi-
nam gratiam tantae erat insipientiae, quod igno-
raret quomodo valide futurus pontifex posset B vocare, quod licet quandoque recta quandoque
obligari ad servandum promissa illa. Undecotl-
scius periculi proprii & suorum , nolebat nec
debebat velle , cum valeret & deberet juridice
& aeque evitare , illud subire gratis.
His finitis, Carolus ait, sibi apparere potis-
simam esse causam futuri excidii Christianae
plebis, quidquid suasanditas dixerit, quod om-
ne quaerebat subterfugium ne cederet, licet plu-
rimos fingeret honestatis colores . Si namque
qui Pisis erant petitisassensissent, si justae erant
rationes & aequae quas reddiderat, cum ad ces-
sionis conclusionem perventum fuisset , ipsas
easdem assignasiet, & si istae ad justam exeeu-
tionem admittendae sunt , ita & illae fuissent,
ne videlicet cedere deberet, cernens palam suiCfrustrati merito
suorumque periculum , neque enim plus eccle-
sia posset futurum obligare pontificem, ubicum-
que foret petitorum locorum quam Pistorii .
Petebat igitur a sanditate sua , si haec olim
mente gesserat , quare toties circa petitorum
obtentum laborare permiserat frustra , suppli-
cabatque humiliter sanditati suae , quatenus
amore Domini nostri Jesu Christi , si quietem
ecclesiae sandae, se mediante , optabat reddi ,
omnem possessionis papatus a se abdicaret cu-
piditatem , & animadvertere placeret centu-
plum in aeterna vita se recepturum pro hac
transitoria & multum post tempus necessario
amittenda gloria , & illum voluntarie relin-
queret propter Dominum . Insuper quae bo-Dtota mente amplecti , quibuseumque privatis
na ex quiete & unione populi divini sequeren-
tur omnia in praemium & gloriam ipsius re-
dundare . Ex adverso quot mala in ejus igno-
miniam, amaritudinem & jaduram. Quidquid
enim contra dicerent adulantes sibi, nulla ra-
tione cernere valebat , quod & alias dixerat ,
unionem fiendam , ipso non cedente , & quo-
niam nonnullos oblocutores fari ausos fuisse
sciebat , suam amplius mereri sanditatem san-
dam ecclesiam bene gubernando, bonisque re-
formando praelatis, quam se ipsam pacificando
per cessionem in manibus pravorum, sicut ha-
denus fuerat , relinqueret , memorabat sandi-
tas ejus cum supplici reverentia , quod videba-
tur ipsi Carolo datum fuisse sanditati ejus a E si Carolus sciret mentem suam , non putabat
Domino Deo immensis scandalis & exitiali fe-
re jadurae uhiversi populi Christiani, antequam
evenerint, occurrere posse. Si autem papatum
prsedilexit, quidquid fabulatores fingant, quod
detur illi submersum ejus culpa populum libe-
rare , & laceratam ecclesiam restaurare & re-
formare, omnino non credit. Poterat namque
unico adu plura nunc sibi populoque ei subje-
do mereri atque prodesse , quam omissb hoc,
si centum annis virtutibus studeret in posterum .
Vidisse enim ajebat in codicibus S. Romanae
ecclesiae plures summos sacerdotes ipsam opti-
Concil, General. Tom. XXVII.