DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.53639#0277
ANNO
CHRISTI
HH*
a Sess. i<y.
& 17.
5x5 P°xxmS CONSTAN
“minus negotium gravissimum ad eximm per-
duceretur. Quod autem suspicarentur patres ex
iis qute viderant > Benedictum non facile ces-
surum, omnes nervos in eo contenderunt, ut
pertinacem ejus animum expugnarent. Quare,
cum summa esset eo tempore Sigismundi im-
peratoris au&oritas, synodus a ipsum magno-
pere rogavit , ut ecclesiae susciperet patroci-
nium , & ipsemet cum legatis Concilii Benedi-
ctum adiret , & ad officium cohortaretur .
Quod si eum adducere minus posset, Ferdinan-
dum certe Aragoniae regem , qui praeter cete-
ros BenediCto favebat, & alios qui eumdem
ut verum pontificem venerabantur, ab ipso
BenediCto avertere, & ad delendam insignem
illam maculam, & ad ecclesiam uno omnium'
consensu in antiquum flatum restituendam ,
conaretur impellere. Susceperat jam antea Si-
gismundus negotium , egeratque ‘per litteras
cum ipso Ferdinando Aragoniae regej ut Ni-
TIENSE. sigismundus
IMP. x <
diCti contumacia commotus, ab eo discedere de-
crevit; reque cum aliis regibus ac principibus
qui BenediCti partes sequebantur, quamprimum
communicata , prope omnes Ferdinandi consilium
summo consensu comprobarunt ; omniumque no-
mine missi sunt legati Narbonem, ubi Sigis-
mundus negotii exitum expeCtabat. Cum igitur
Narbone concordiae conditiones essent a regum
legatis propositae, eas continuo Sigismundus,
& episcopi qui cum eo venerant, acceperunt;
Synodulque ipsa Conflantiensis, ad quam delatae
funt, easdem sine ullacunCtationeapprobavit6;
& quia longum esset omnia hujus concordiae ca-
pita commemorare , fatis erit proferre praecipua .
Illud igitur primum inter regum legatos & Sy-
nodum convenit, ut omnia decreta quae a ce-
teris pontificibus, atque a Synodo Pisana prius,
postea vero a Constantiensi contra eos qui Bene-
diffum tanquam verum pontificem coluerunt,
sunt constituta , rescinderentur, & irrita essent.
ANNO
CHRISTI
b Sess- s@.
& Z2.
caeam Provinciae urbem ambo convenirent, ad
eamdemque Gregorius & Benedicius accede-
rent : tum vero etsi Gregorius plane jam suo
officio satisfecerat, unaque tantum Benedifti
pars Synodo repugnabat, non solumSigismun-
dus iter aggressus est, verum etiam cum Fer-
dinandus gravi ac diuturno morbo laborans,
nullo modo ad Nicaeam venire posset; impe-
rator clarissimus, cui ecclesiae dignitas cara in
primis erat, purpura & majestate imperatoria
indignum non putavit in Hispaniam se con-1
ferre, ac regem au&oritate & potentia infe-
riorem, cum tam longe abesset , quoniam ira
ecclesiae expediebat , intra Aragoniae fines con-
venire . Erat Ferdinandus eo tempore Perpi-
niani, quod oppidum ut sit in regni Arago-
niae ditione , tamen citra montes Pyrenaeos,
in Gallia Narbonensi situm est . Ibi Sigismun-
dus una cum sex Concilii legatis , quorum prin-
ceps erat Jacobus Turonensis archiepiscopus,
magnifice ac regio apparatu acceptus, statim
cum rege Ferdinando de negotio egit: deinde
cum Benedicto, qui ejusdem Ferdinandi opera
Perpinianum venerat, atque inibi tum diu di-
versabatur. Obsecrarunt eum reges ac legati ,
ut ecclesiae aliquando consuleret; & quoniam
nihil praeter ipsius voluntatem detestabili pefti
depellendae tunc obstabat, daret ipse quoque ma-
nus , tribueretque hoc summum ecclesiae benefi-
cium, ejusqueutilitatem , ut virum Christianum
decet, nomini & insignibus pontificis antefer-
ret. Refluit usquequaque Benedi&us, nullisque
unquam precibus moveri potuit; atque adeo cum
causam suam defendendam susceprsset, septem
horas in tuendo suo jure & explicando consum-
psit. Tantum attulit fastidium omnibus, prae-
sertim vero Ferdinando , summa illa dura ho-
minis pertinacia, ut Benedictus pertimuerit,
ne sibi forte aliqua vis afferretur. Qiiapropter
noctu clam ad Colliberis portum, in quo duas
ipse triremes promtas habebat , celeriter profu-
git, ac statim portu solvens, Peniscolam navi-
gavit. Est Peniscola oppidum Hispaniae citerio-
ris apud Uercaones non longe ab urbe Derto-
sa, quod oppidum ferme undique mari allui-
tur . Ibi BenediClus arcem habebat loci natura ,
militum praesidio, omnique rerum genere mu-
nitissimam. In ea inclusus deinceps vitam egit,
nihilque amplius de abdicatione , aut de syno-
zdo audire voluit: & quamvrs ab omnibus re-
gibus & provinciis delertus, ad extremum ta-
men usque spiritum retinuit pontificatus insi-
gnia. Interea Ferdinandus rex, singulari Bene-
Deinde ut ea quas BenediCtus ut pontifex suis
concessisset, a Synodo confirmarentur. Praete-
rea ut cardinales BenediCti, si ad Synodum ve-
nirent, in numero cardinalium essent, idemque
honor eis haberetur, qui veris cardinalibus ha-
beri dolet. Item ut ministris BenediCti, qui ab
ipso deficerent, honesta aliqua ratione Synodus
provideret. His rebus ita constitutis, legati Al-
phonsi regis Aragoniae, qui in locum patris Fer-
dinandi nuper demortui sticcesserat , ac deinceps
: aliorum regum, Constantiam venerunt, ac tum
ipsi , tum multi episcopi & abbates Hispani, alii-
que viri summa auCioritate praediti se (ut in paCt s
cautum erat ) cum Synodo conjunxerunt. Erat
jam tum Concilium Constantiense generale , cum
trium patrium , in quas ecclesia fuerat antea di-
straCta , concursus faCtusesset; videbaturque jam
schisma magna ex parte sublatum. Sed ne ullus
scrupulus amplius resideret, antequam pontifex
verus at certus designaretur, voluerunt patres de
negotio BenediCti cognoscere , eique, nisi se ipse
prius abdicaret, causa cognita , pontificatum
abrogare . Fuit itaque BenediCtus in jus vocatus :
Csedcontempsit ipse tum Synodum, tumejusedi-
Ctum , neque unquam adduci potuit, ut adesset, seq*q/?*
> aut quidquam responderet. Quare Synodus ho-
minis insolentiam graviter ferens, servataomni
ex parte judiciorum forma , in BenediCtum ani-
madvertit, sententiaque lata ipsum de variis
criminibus damnavit, atque anathematis pmna
prius mulClatum , omnino a pontificatu dejecit.
Post hanc sententiam communi omnium con-
sensu confirmatam, cum nihilo jam prohibere
videretur , quo minus pontifex ecclesiae praefici
posset, statim patres d se ad ejus eleCtionem com- j SelT.
pararunt, & ad eos cardinales, qui tuncCon- & v-
flantiae aderant, alios xxx. viros probos & eru-
ditos adjunxerunt, quos suffragii jus in ea tan-
tum eleCtione habere voluerunt. Ingressisunthi
in conclave sexto Idus Novembris ,&sextopost
? die pontifex renunciatus est Otho Columna pa-
tria Romanus ex illustri Columnensium familia
natus, vir prudentia & pietate insignis, qui
quod in feriis sandi Martini esset eleftus, ab eo
voluit nomen accipere; atque ita Martinus quin-
tus est appellatus. Ceperunt patres omnes miri-
ficam ex ea re laetitiam , tum quia sublato schis-
mate pontifex jam certus erat eleCtus, tum quia
Martinus praeter ceteros illo munere dignissimus
videretur. Mansit pontifex Constantiae amplius
quam quinque menses: quo toto tempore quam-
quam generale Concilium sine dubio & maximae
aussoritatis fuit, cum Martinus pontifex maxi-
mus
CHRISTI
HH*
a Sess. i<y.
& 17.
5x5 P°xxmS CONSTAN
“minus negotium gravissimum ad eximm per-
duceretur. Quod autem suspicarentur patres ex
iis qute viderant > Benedictum non facile ces-
surum, omnes nervos in eo contenderunt, ut
pertinacem ejus animum expugnarent. Quare,
cum summa esset eo tempore Sigismundi im-
peratoris au&oritas, synodus a ipsum magno-
pere rogavit , ut ecclesiae susciperet patroci-
nium , & ipsemet cum legatis Concilii Benedi-
ctum adiret , & ad officium cohortaretur .
Quod si eum adducere minus posset, Ferdinan-
dum certe Aragoniae regem , qui praeter cete-
ros BenediCto favebat, & alios qui eumdem
ut verum pontificem venerabantur, ab ipso
BenediCto avertere, & ad delendam insignem
illam maculam, & ad ecclesiam uno omnium'
consensu in antiquum flatum restituendam ,
conaretur impellere. Susceperat jam antea Si-
gismundus negotium , egeratque ‘per litteras
cum ipso Ferdinando Aragoniae regej ut Ni-
TIENSE. sigismundus
IMP. x <
diCti contumacia commotus, ab eo discedere de-
crevit; reque cum aliis regibus ac principibus
qui BenediCti partes sequebantur, quamprimum
communicata , prope omnes Ferdinandi consilium
summo consensu comprobarunt ; omniumque no-
mine missi sunt legati Narbonem, ubi Sigis-
mundus negotii exitum expeCtabat. Cum igitur
Narbone concordiae conditiones essent a regum
legatis propositae, eas continuo Sigismundus,
& episcopi qui cum eo venerant, acceperunt;
Synodulque ipsa Conflantiensis, ad quam delatae
funt, easdem sine ullacunCtationeapprobavit6;
& quia longum esset omnia hujus concordiae ca-
pita commemorare , fatis erit proferre praecipua .
Illud igitur primum inter regum legatos & Sy-
nodum convenit, ut omnia decreta quae a ce-
teris pontificibus, atque a Synodo Pisana prius,
postea vero a Constantiensi contra eos qui Bene-
diffum tanquam verum pontificem coluerunt,
sunt constituta , rescinderentur, & irrita essent.
ANNO
CHRISTI
b Sess- s@.
& Z2.
caeam Provinciae urbem ambo convenirent, ad
eamdemque Gregorius & Benedicius accede-
rent : tum vero etsi Gregorius plane jam suo
officio satisfecerat, unaque tantum Benedifti
pars Synodo repugnabat, non solumSigismun-
dus iter aggressus est, verum etiam cum Fer-
dinandus gravi ac diuturno morbo laborans,
nullo modo ad Nicaeam venire posset; impe-
rator clarissimus, cui ecclesiae dignitas cara in
primis erat, purpura & majestate imperatoria
indignum non putavit in Hispaniam se con-1
ferre, ac regem au&oritate & potentia infe-
riorem, cum tam longe abesset , quoniam ira
ecclesiae expediebat , intra Aragoniae fines con-
venire . Erat Ferdinandus eo tempore Perpi-
niani, quod oppidum ut sit in regni Arago-
niae ditione , tamen citra montes Pyrenaeos,
in Gallia Narbonensi situm est . Ibi Sigismun-
dus una cum sex Concilii legatis , quorum prin-
ceps erat Jacobus Turonensis archiepiscopus,
magnifice ac regio apparatu acceptus, statim
cum rege Ferdinando de negotio egit: deinde
cum Benedicto, qui ejusdem Ferdinandi opera
Perpinianum venerat, atque inibi tum diu di-
versabatur. Obsecrarunt eum reges ac legati ,
ut ecclesiae aliquando consuleret; & quoniam
nihil praeter ipsius voluntatem detestabili pefti
depellendae tunc obstabat, daret ipse quoque ma-
nus , tribueretque hoc summum ecclesiae benefi-
cium, ejusqueutilitatem , ut virum Christianum
decet, nomini & insignibus pontificis antefer-
ret. Refluit usquequaque Benedi&us, nullisque
unquam precibus moveri potuit; atque adeo cum
causam suam defendendam susceprsset, septem
horas in tuendo suo jure & explicando consum-
psit. Tantum attulit fastidium omnibus, prae-
sertim vero Ferdinando , summa illa dura ho-
minis pertinacia, ut Benedictus pertimuerit,
ne sibi forte aliqua vis afferretur. Qiiapropter
noctu clam ad Colliberis portum, in quo duas
ipse triremes promtas habebat , celeriter profu-
git, ac statim portu solvens, Peniscolam navi-
gavit. Est Peniscola oppidum Hispaniae citerio-
ris apud Uercaones non longe ab urbe Derto-
sa, quod oppidum ferme undique mari allui-
tur . Ibi BenediClus arcem habebat loci natura ,
militum praesidio, omnique rerum genere mu-
nitissimam. In ea inclusus deinceps vitam egit,
nihilque amplius de abdicatione , aut de syno-
zdo audire voluit: & quamvrs ab omnibus re-
gibus & provinciis delertus, ad extremum ta-
men usque spiritum retinuit pontificatus insi-
gnia. Interea Ferdinandus rex, singulari Bene-
Deinde ut ea quas BenediCtus ut pontifex suis
concessisset, a Synodo confirmarentur. Praete-
rea ut cardinales BenediCti, si ad Synodum ve-
nirent, in numero cardinalium essent, idemque
honor eis haberetur, qui veris cardinalibus ha-
beri dolet. Item ut ministris BenediCti, qui ab
ipso deficerent, honesta aliqua ratione Synodus
provideret. His rebus ita constitutis, legati Al-
phonsi regis Aragoniae, qui in locum patris Fer-
dinandi nuper demortui sticcesserat , ac deinceps
: aliorum regum, Constantiam venerunt, ac tum
ipsi , tum multi episcopi & abbates Hispani, alii-
que viri summa auCioritate praediti se (ut in paCt s
cautum erat ) cum Synodo conjunxerunt. Erat
jam tum Concilium Constantiense generale , cum
trium patrium , in quas ecclesia fuerat antea di-
straCta , concursus faCtusesset; videbaturque jam
schisma magna ex parte sublatum. Sed ne ullus
scrupulus amplius resideret, antequam pontifex
verus at certus designaretur, voluerunt patres de
negotio BenediCti cognoscere , eique, nisi se ipse
prius abdicaret, causa cognita , pontificatum
abrogare . Fuit itaque BenediCtus in jus vocatus :
Csedcontempsit ipse tum Synodum, tumejusedi-
Ctum , neque unquam adduci potuit, ut adesset, seq*q/?*
> aut quidquam responderet. Quare Synodus ho-
minis insolentiam graviter ferens, servataomni
ex parte judiciorum forma , in BenediCtum ani-
madvertit, sententiaque lata ipsum de variis
criminibus damnavit, atque anathematis pmna
prius mulClatum , omnino a pontificatu dejecit.
Post hanc sententiam communi omnium con-
sensu confirmatam, cum nihilo jam prohibere
videretur , quo minus pontifex ecclesiae praefici
posset, statim patres d se ad ejus eleCtionem com- j SelT.
pararunt, & ad eos cardinales, qui tuncCon- & v-
flantiae aderant, alios xxx. viros probos & eru-
ditos adjunxerunt, quos suffragii jus in ea tan-
tum eleCtione habere voluerunt. Ingressisunthi
in conclave sexto Idus Novembris ,&sextopost
? die pontifex renunciatus est Otho Columna pa-
tria Romanus ex illustri Columnensium familia
natus, vir prudentia & pietate insignis, qui
quod in feriis sandi Martini esset eleftus, ab eo
voluit nomen accipere; atque ita Martinus quin-
tus est appellatus. Ceperunt patres omnes miri-
ficam ex ea re laetitiam , tum quia sublato schis-
mate pontifex jam certus erat eleCtus, tum quia
Martinus praeter ceteros illo munere dignissimus
videretur. Mansit pontifex Constantiae amplius
quam quinque menses: quo toto tempore quam-
quam generale Concilium sine dubio & maximae
aussoritatis fuit, cum Martinus pontifex maxi-
mus