DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.53640#0214
39 9
APPENDIX
400
Al^NO
CHRISTI
»4»7-
Item conslat, quod possiint habere peculium
pro administratione sibi injuncta, de Statu Mo-
nachorum c. 2. Si ergo cuilibet Monacho da-
tur administratio, illius lententia licite eam te-
net. Ergo lententia nodra non est iniqua. Nec
propter hoc dicitur habere proprium. Cum in
Monacho sit proprium quod celatur Abbati.
Sed hoc non est tale.
A
CAPUT VII.
Solvitur dubium de Consilio paupertatis
Euangelico.
Item, consilja Dei seu Evangelica siunt re-
ferenda ad affe&us animi interiores, & non
Sed de causa finali, ad vitandum scandalum
aut murmurationem , quas maxime in Reli-
giosis vitandae , quos decet este quietos , 16.
q. i. c. 12. Qui vere . Valuit ergo Constitutio
respe&u causae praedicite, cum pro vitando sican-
dalo possit fieri & omitti, quod alias non li-
ceret. Decret. 1. 5. t. 32. De novi op. cap. 2.
Fortiter facit de Prtebendis. Nisi essiet, ubi pro
bono pacis absolute permittitur dari Monacho
annua pensio . Fortius ergo dari potest ad certum
usum necessarium, ut in littera Constitutionis.
semper ad actus exteriores, nisi pro loco &
tempore. Ut Si quis te percufferit in unam ma-
xillam , preebe ei &c. Hoc Dominus Jesus non
fecit, quando unus servorum dedit ei alapam.
Item , quando fuit contentio inter discipulos,
quis eorum videretur este major, dixit Domi-
nus Jesus, Qui major esl vessrum, siat mini sser
vesser. Non est intelligendum , quod debeat
Praslatus se subdere quantum ad aftus exterio-
res religiosis suis, nisi pro loco & tempore ,
in lotione pedum , quando fuit mandatum . Sed
Bonum ergo est & fuit statutum, scandalum
& murmurationem tollens, quaes^pe in Mona-
fleriis evenit ex vestium distributione, quando,
que etiam non disereta. Et quas pro quiete re-
ligiofe conversationis ordinata sunt, turbari
CAPUT VIII.
debet intelligi, quod in animo sibi proponat,
quos regat este meliores asstimanda. Et hoc,
ne vileseat ejus audoritas .
violenter non debent, 26. q. 1. Cum pie.
Cum ergo probatum sit, editum ab Abbate
& Conventu per solum Abbatem tolli non pos-
se , ut patet de Regulis juris, Omnis res: Con-
cordat solutio, quod nisi certa causa subsit,
per quam trahatur ad noxam , Abbas ex pro-
pria voluntate non debet denegare pecuniam,
paritate rationis.
Et sic de aliis, scil. vino, carnibus seu pi-
scibus , ad pi&antiam pertinentibus, videtur di-
cendum. Item Hieronymus de Deo in libello
Dispensationum, cap. de Dispensatione Abbat.
dicit, quod Abbas potest dispensare quod Mo-
nachus habeat cellam intra septa Monasterii,
iS. q. 2. Nullus & 1. q.ult. c. ult. ad finem.
Quare proficuum est, quod in retroaftis tempo-
ribus Abbates vel fecerunt Conventuum con-
sensu tacite , vel expresse in rei veritate , vel
saltem gratiose cum religiosis eissubditis, quod
ipsi , & eorum quilibet habeant & possideant
aliqua pro vistu & vestitu > qui eis debetur,
non tamen aequaliter omnibus, ut dicit regula.
Si vero sunt aliqui abutentes , corrigantur
& praemoneantur. Si vero non volunt corrigi
& emendari, sic poterit Abbas propter abusum
tollere usum. 1
Non tamen sic possidentes de scientia , sci-
tu & consenlu Abbatis, tales sunt dicendi pro-
prietarii . Quia solum possident ad usum & non
ad proprietatem, & possident nomineMonaste-
rii, & non nomine proprio.
C A^UT VI.
De recepta confuetudine Monachos Cissercienses
possidere bona.
Solvitur dubium, de spontaneee paupertatis
voto.
Item, voluntaria paupertas, qua obligantur
religiosi per votum solemne , saltem eorum qui
Cpoliunt habere proprium, in communi intelli-
gi debet, quod Religtosus quoad affeftum ani-
mi interiorem paratus est suseipere omnem pau-
pertatem , quam votum Deo, & Ecclesiae pro-
missiim violaret . Nec est saluti necessarium,
quod abjiciat aftualiter a se usum rerum tem-
poralium . Qiemadmodum Apostoli, & alii fi-
deles in primitiva Ecclesia fecisse leguntur .
Unde notandum , quod San&us Augustinus tres
fecerat Constitutiones . Prima erat, quod
Clerici non poterant habere propria. Sed illa
male servabatur. Et quia plurimi erant trans-
gre(sores , ideo revocavit eam, 12. q. 1. c. 10.
Certe ego sum qui statueram, nullum ordina-
ri Clericum, nisi qui vellet mecum manere,
>aut si vellet a proposito decedere , re&e illi
tollere clericatum. Ecce in quo demuto con-
silium. Tertio de consensu clericorum suorum
confirmavit primam Constitutionem , ut in ca-
pitulo 11. Non dicatis vos habere aliquod pro*
prium, sed sint vobis omnia communia j 2. q. I.
Unde sciendum, quod Augustinus diliinguit:
Pro diverfitate locorum et temporum et hominum
seripturae intelligend® funt , ut ibidem sequitur
in Cap.Necejse ess. Et textus est : Necesse ess,
quod juxta diversitates locorum , temporum et
hominum, ser iptura sint diverse, quoad causas,
argumenta et origines etc.
Haec super Proprietate habenda ex prima
parte de tribus votis Monasticis fratris Henrb
E ci de Cosveldia Monachi 9
Et sic quasi in omnibus Mdnasteriis nostri
ordinis sive per statutum, sive per dispensatio-
nem, ut praediftum, consuetudo inolevit , et-
iam dudum pacifice observata & praeseripta ,
propriis Praelatis, & etiam Dominis Visitatori-
bus scientibus & consentientibus. Quae consue-
tudo non debet leviter tolli. Maxime, ubi ti-
metur verisimiliter scandalum plurimorum.
Item, est praesumendum , quod religiosi vi-
ri non foverunt iniquas causas, Extrav. (Decr.
I.5. t.32. c.2.) De novi operis nunc. Cum ex injunSio «
ANNO
CHRISTI
1417.
II.
APPENDIX
400
Al^NO
CHRISTI
»4»7-
Item conslat, quod possiint habere peculium
pro administratione sibi injuncta, de Statu Mo-
nachorum c. 2. Si ergo cuilibet Monacho da-
tur administratio, illius lententia licite eam te-
net. Ergo lententia nodra non est iniqua. Nec
propter hoc dicitur habere proprium. Cum in
Monacho sit proprium quod celatur Abbati.
Sed hoc non est tale.
A
CAPUT VII.
Solvitur dubium de Consilio paupertatis
Euangelico.
Item, consilja Dei seu Evangelica siunt re-
ferenda ad affe&us animi interiores, & non
Sed de causa finali, ad vitandum scandalum
aut murmurationem , quas maxime in Reli-
giosis vitandae , quos decet este quietos , 16.
q. i. c. 12. Qui vere . Valuit ergo Constitutio
respe&u causae praedicite, cum pro vitando sican-
dalo possit fieri & omitti, quod alias non li-
ceret. Decret. 1. 5. t. 32. De novi op. cap. 2.
Fortiter facit de Prtebendis. Nisi essiet, ubi pro
bono pacis absolute permittitur dari Monacho
annua pensio . Fortius ergo dari potest ad certum
usum necessarium, ut in littera Constitutionis.
semper ad actus exteriores, nisi pro loco &
tempore. Ut Si quis te percufferit in unam ma-
xillam , preebe ei &c. Hoc Dominus Jesus non
fecit, quando unus servorum dedit ei alapam.
Item , quando fuit contentio inter discipulos,
quis eorum videretur este major, dixit Domi-
nus Jesus, Qui major esl vessrum, siat mini sser
vesser. Non est intelligendum , quod debeat
Praslatus se subdere quantum ad aftus exterio-
res religiosis suis, nisi pro loco & tempore ,
in lotione pedum , quando fuit mandatum . Sed
Bonum ergo est & fuit statutum, scandalum
& murmurationem tollens, quaes^pe in Mona-
fleriis evenit ex vestium distributione, quando,
que etiam non disereta. Et quas pro quiete re-
ligiofe conversationis ordinata sunt, turbari
CAPUT VIII.
debet intelligi, quod in animo sibi proponat,
quos regat este meliores asstimanda. Et hoc,
ne vileseat ejus audoritas .
violenter non debent, 26. q. 1. Cum pie.
Cum ergo probatum sit, editum ab Abbate
& Conventu per solum Abbatem tolli non pos-
se , ut patet de Regulis juris, Omnis res: Con-
cordat solutio, quod nisi certa causa subsit,
per quam trahatur ad noxam , Abbas ex pro-
pria voluntate non debet denegare pecuniam,
paritate rationis.
Et sic de aliis, scil. vino, carnibus seu pi-
scibus , ad pi&antiam pertinentibus, videtur di-
cendum. Item Hieronymus de Deo in libello
Dispensationum, cap. de Dispensatione Abbat.
dicit, quod Abbas potest dispensare quod Mo-
nachus habeat cellam intra septa Monasterii,
iS. q. 2. Nullus & 1. q.ult. c. ult. ad finem.
Quare proficuum est, quod in retroaftis tempo-
ribus Abbates vel fecerunt Conventuum con-
sensu tacite , vel expresse in rei veritate , vel
saltem gratiose cum religiosis eissubditis, quod
ipsi , & eorum quilibet habeant & possideant
aliqua pro vistu & vestitu > qui eis debetur,
non tamen aequaliter omnibus, ut dicit regula.
Si vero sunt aliqui abutentes , corrigantur
& praemoneantur. Si vero non volunt corrigi
& emendari, sic poterit Abbas propter abusum
tollere usum. 1
Non tamen sic possidentes de scientia , sci-
tu & consenlu Abbatis, tales sunt dicendi pro-
prietarii . Quia solum possident ad usum & non
ad proprietatem, & possident nomineMonaste-
rii, & non nomine proprio.
C A^UT VI.
De recepta confuetudine Monachos Cissercienses
possidere bona.
Solvitur dubium, de spontaneee paupertatis
voto.
Item, voluntaria paupertas, qua obligantur
religiosi per votum solemne , saltem eorum qui
Cpoliunt habere proprium, in communi intelli-
gi debet, quod Religtosus quoad affeftum ani-
mi interiorem paratus est suseipere omnem pau-
pertatem , quam votum Deo, & Ecclesiae pro-
missiim violaret . Nec est saluti necessarium,
quod abjiciat aftualiter a se usum rerum tem-
poralium . Qiemadmodum Apostoli, & alii fi-
deles in primitiva Ecclesia fecisse leguntur .
Unde notandum , quod San&us Augustinus tres
fecerat Constitutiones . Prima erat, quod
Clerici non poterant habere propria. Sed illa
male servabatur. Et quia plurimi erant trans-
gre(sores , ideo revocavit eam, 12. q. 1. c. 10.
Certe ego sum qui statueram, nullum ordina-
ri Clericum, nisi qui vellet mecum manere,
>aut si vellet a proposito decedere , re&e illi
tollere clericatum. Ecce in quo demuto con-
silium. Tertio de consensu clericorum suorum
confirmavit primam Constitutionem , ut in ca-
pitulo 11. Non dicatis vos habere aliquod pro*
prium, sed sint vobis omnia communia j 2. q. I.
Unde sciendum, quod Augustinus diliinguit:
Pro diverfitate locorum et temporum et hominum
seripturae intelligend® funt , ut ibidem sequitur
in Cap.Necejse ess. Et textus est : Necesse ess,
quod juxta diversitates locorum , temporum et
hominum, ser iptura sint diverse, quoad causas,
argumenta et origines etc.
Haec super Proprietate habenda ex prima
parte de tribus votis Monasticis fratris Henrb
E ci de Cosveldia Monachi 9
Et sic quasi in omnibus Mdnasteriis nostri
ordinis sive per statutum, sive per dispensatio-
nem, ut praediftum, consuetudo inolevit , et-
iam dudum pacifice observata & praeseripta ,
propriis Praelatis, & etiam Dominis Visitatori-
bus scientibus & consentientibus. Quae consue-
tudo non debet leviter tolli. Maxime, ubi ti-
metur verisimiliter scandalum plurimorum.
Item, est praesumendum , quod religiosi vi-
ri non foverunt iniquas causas, Extrav. (Decr.
I.5. t.32. c.2.) De novi operis nunc. Cum ex injunSio «
ANNO
CHRISTI
1417.
II.