DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.3382#0095
Zeitschrift für Humor und Kunst
i ^r»^7r» <7^
91
Ausgleich — „Die Maiers haben es doch schön; den ganzen Tag haben sie nichts zu tun."
— „Sell wohl, aber a Bier kriegen's aa net bälder als mir."
D'r nutmodisch Btrabrecher oder wia d'r Gottliab 's Birabrecha g'lernt hot
bißle „in die Fern schweifa wölla" denn, hot 'r denkt, so
a Feldstecher ischt jo grad fttr d' Ferne. Also hot 'r a
bißle höher steiga wölla, do derzu hot 'r aber au uf 'm
Loiterle om a paar Tritt aufe rucka müaßa. Do ischt 'm
aber ebbes ong'schickts passiert: statt daß 'r ondersche noch
dene Loiterlestritt guckt hot, guckt' d'r Gottliab übersche
mit 'm Feldstecher noch de Bira. Ond do d'rmit ischt halt
uf oinmol 's Loiterle ausganga, wia d'r Gottliab hot wölla
älls weiter steiga. Wia 'r no g'merkt hot, daß d'r Bom
koine Tritt g'het hot, wie 's Loiterle, keit 'r au no 's Loi-
terle om mit de Füß: Do isch 'r g'hanget in oim Arm do
Bom, em anderen sein Feldstecher. Ietz wia 'n 'r grad so
g'schleglet hot ond mit de Füß noch 'm a Äalt am a Ascht
g'suacht hot, kommt sein Freund d'r Tobias v'rbei ond
schreit onta nauf: „Ia Gottliab, was tuascht denn da hoba
mit 'm Feldstecher, wia ischt denn d' Ansicht, han? Du hoscht
aber bais umtrieba, do hangt jo dein Zwicker, ond do dein
Brill." „Narr, du Balla, du saudommer," schreit d'r Gottliab,
ronter, — er kan' se schier nemme heba, „lang' mir des Loiterle,
daß' i rasteiga kan, no sag' i d'r 's." Aber d'r Tobias ist
a Spitzbua g'wea ond hot d' Gotrliab no a bißle zappela
laffa. Erst wie d'r Tobias z'erscht den Felvstecher ond
henta drein a paar dicke Bira uf da Kopf kriagt hot, nemt 'r
d' Gottliab an de Füß, ziagt 'n ronter ond stellt 'n uf da
Boda. „Ietz' sag' m'r no au, was machscht denn sür Sacha
uf dem Birabom?" „Äa, no'n," sächt d'r Gottliab, „i tua
halt Birabrecha." „So, so!" lacht d'r Tobias, „des han i jetzt
au no nia g'seah, daß m'r mit 'm Feldstecher Birabrecha
tuat." No hot 's 'm eba d'r Gottliab verzählt, wia 's ganga
ischt mit dene Bira. Druff sait d'r Tobias: „Do muaßst du
dir so en nuia Birabrecher kaufa, mit dem derfscht bloß
an Ascht 'nanlanga, no fallet die Bira en a Säckle 'nein,
mo dran hanget." „So," sächt d'r Gottliab, „des han i et
g'wißt, daß 's so ebbes g'schickts gibt, ha des kauf i mir
glei!" Am andera Tag ischt d'r Gotkliab mit sei'm nuia
Birabrecher — 'r hot 'n an sein längsta Bohnastecka 'nan-
bonda g'het — uf 'm ontersta Trittle vom Loiterle g'standa
ond hot fescht Bira ronterzielt. Des Deng wär schon recht,
hot 'r denkt, wenn no'n et soviel d'rneabet falla tätet.
Des hot 'm gar et g'falla wölla. Do muaß ebbes net
richtig sein an dera Einrichtung. Wenn älls a Bir wieder
ins Säckle 'neing'falla ischt, hot' r se wüatig g'freut. Wia
'r no Feierobed g'macht hot, bffieht 'r den Birabrecher
no a mol noch älle Seita, aber 'r ischt halt et druff komma,
wo d'r Fehler sitzt. Wia n'r no obeds mit 'm Tobias beim
i ^r»^7r» <7^
91
Ausgleich — „Die Maiers haben es doch schön; den ganzen Tag haben sie nichts zu tun."
— „Sell wohl, aber a Bier kriegen's aa net bälder als mir."
D'r nutmodisch Btrabrecher oder wia d'r Gottliab 's Birabrecha g'lernt hot
bißle „in die Fern schweifa wölla" denn, hot 'r denkt, so
a Feldstecher ischt jo grad fttr d' Ferne. Also hot 'r a
bißle höher steiga wölla, do derzu hot 'r aber au uf 'm
Loiterle om a paar Tritt aufe rucka müaßa. Do ischt 'm
aber ebbes ong'schickts passiert: statt daß 'r ondersche noch
dene Loiterlestritt guckt hot, guckt' d'r Gottliab übersche
mit 'm Feldstecher noch de Bira. Ond do d'rmit ischt halt
uf oinmol 's Loiterle ausganga, wia d'r Gottliab hot wölla
älls weiter steiga. Wia 'r no g'merkt hot, daß d'r Bom
koine Tritt g'het hot, wie 's Loiterle, keit 'r au no 's Loi-
terle om mit de Füß: Do isch 'r g'hanget in oim Arm do
Bom, em anderen sein Feldstecher. Ietz wia 'n 'r grad so
g'schleglet hot ond mit de Füß noch 'm a Äalt am a Ascht
g'suacht hot, kommt sein Freund d'r Tobias v'rbei ond
schreit onta nauf: „Ia Gottliab, was tuascht denn da hoba
mit 'm Feldstecher, wia ischt denn d' Ansicht, han? Du hoscht
aber bais umtrieba, do hangt jo dein Zwicker, ond do dein
Brill." „Narr, du Balla, du saudommer," schreit d'r Gottliab,
ronter, — er kan' se schier nemme heba, „lang' mir des Loiterle,
daß' i rasteiga kan, no sag' i d'r 's." Aber d'r Tobias ist
a Spitzbua g'wea ond hot d' Gotrliab no a bißle zappela
laffa. Erst wie d'r Tobias z'erscht den Felvstecher ond
henta drein a paar dicke Bira uf da Kopf kriagt hot, nemt 'r
d' Gottliab an de Füß, ziagt 'n ronter ond stellt 'n uf da
Boda. „Ietz' sag' m'r no au, was machscht denn sür Sacha
uf dem Birabom?" „Äa, no'n," sächt d'r Gottliab, „i tua
halt Birabrecha." „So, so!" lacht d'r Tobias, „des han i jetzt
au no nia g'seah, daß m'r mit 'm Feldstecher Birabrecha
tuat." No hot 's 'm eba d'r Gottliab verzählt, wia 's ganga
ischt mit dene Bira. Druff sait d'r Tobias: „Do muaßst du
dir so en nuia Birabrecher kaufa, mit dem derfscht bloß
an Ascht 'nanlanga, no fallet die Bira en a Säckle 'nein,
mo dran hanget." „So," sächt d'r Gottliab, „des han i et
g'wißt, daß 's so ebbes g'schickts gibt, ha des kauf i mir
glei!" Am andera Tag ischt d'r Gotkliab mit sei'm nuia
Birabrecher — 'r hot 'n an sein längsta Bohnastecka 'nan-
bonda g'het — uf 'm ontersta Trittle vom Loiterle g'standa
ond hot fescht Bira ronterzielt. Des Deng wär schon recht,
hot 'r denkt, wenn no'n et soviel d'rneabet falla tätet.
Des hot 'm gar et g'falla wölla. Do muaß ebbes net
richtig sein an dera Einrichtung. Wenn älls a Bir wieder
ins Säckle 'neing'falla ischt, hot' r se wüatig g'freut. Wia
'r no Feierobed g'macht hot, bffieht 'r den Birabrecher
no a mol noch älle Seita, aber 'r ischt halt et druff komma,
wo d'r Fehler sitzt. Wia n'r no obeds mit 'm Tobias beim