Meggendorfer-Blätter (141.1925 (Nr. 1788-1800))

Zeichnung von .H.Frank

7

l

-

ft

- ^ -v k-

- - / ' ' U -

»»-. F ---

- - D -

! 1

-LX



'X-

-

'x ^ex




X

.T.

-'Mr

V A.

' s ^ V
's K LU^. -

« >

/


«... t .

«^cr


s,..; «

V.^AHMWW

K L

s !'/ ">1 r-7''




'k.. . ' -.-.. ,.!

0:

» , ' < . .:


^ —

^ k-- - - ,, ..... T . ° ^

. , 1—» . ,-- . E - -57.,riZL -.. P---«- D 7 r -^ i - 7- ^.. >. .« i»

K r,i' B - -.

^ . ,. «e, » «» / .^.. ^ '« ^ .^^M-- '7 -, / -4^' 0

- x- . sl

li. »

/ ^---M

f-—p-' -"i-i f-». -

- z -- s ,

^ '/i- ^


.

. .. - "L." ' > -^, ; ^ ^



x>4

Cannftatt

's Laarleckle

fir e Sauerei?" Ond zu ere Schweschter, die sich ein Äoor
gratzt hot, sächt er: „Schweschder Baula, wenn Sie der Kopf
beißt, hernach schick i Sie en d'Entlausungsa'schdalt, warte
Se no!" Sonscht war er aber emmer arg freindlächt gege
Iedermann, jo, wäger, ond es hänt ehn älle gern mege, älle.

Er isch bald selbschdändigter Dokder worre, au an eme
Kenderschbidäle, ond om die Zeit war's, wo-n°er des
Agathle hot kenne lerne. Des sechs Iohr alde Thedorle
vo's Rechtsa'walds hot sich beim Rodle 's Fißle broche.
Drom hot mer's en's Schbidäle dan, wo's seine Eldere ond
's Agathle, sei Schweschder, älle Däg b'sucht hänt, ond se
habet sich mit dem jonge Dokder ag'sreindet.

I ben en entsernter Verwandter von's Nechtsa'walts
— der Frau Rechtsa'walt ihres Schwagers Schwieger-
mudder isch meines Großvadder's Bäsle — ond so isch's
komme, daß mir efters z'samme eig'lade worre send zu's
Sommerfelds — so hoißet se. I hab's komme sehe, daß
sich der Ginther ond 's Agathle verlobet, denn au sie hot
koi Lehl drauß g'macht, daß er ihre lieber isch, als älle die
jonge Leit, die ehre scharmiert hänt. Au mir hot des
Agathle mächlig gut g'falle, aber zom Glick ben i net oiner
zom g'schwind verliebe — i war's nie ette. Sonscht ka
mer net wisse: sogar d' ällerbeschte Freind hänt scho zu de
Bischdole g'langt, wenn's om d' Lieb goet. Aber dees hätt
mir no g'fehlt, daß mir enander dodschießet, i ond mei
Ginther! Mei leblang hätt i dees net verdwonde, noi —
ond au em Äemmel ette I han emmer wieder denke
Lö

misse, was für an arge gute Bardie das Mädele fllr mein'n
Freind ischt. Gut erzoga ond häuslächt — et blos hibsch —
ond e richdigs Äausmitterle, scho als ganz kloi's Mädele:
mer hot's blos dockle sehe misse. Ietzt e ganz e b'sonders
Schenie hot se aber fllr's Koche g'hätt, ond uf ihr drengende
Bitt hot mer dui Kechin, dui dick Iosephin, die als gern a
Bissele llber de Durscht dronka hot, entlasse, wie's Agathle
grad achzehne g'worde-n-isch, ond des Mädele hot selb-
schdändig kocht — ond des fei, sag i eich: do beißt koi
Maus koi Fädele ab. Der Ginther, der a bissele schleckig
isch, hot vst zu mer g'sagt: „Du, i glaub ette, daß onser
guter Kenig Wilhelm so gut g'esse hot an sei'm Bebe-
hause, noi, g'wiß et, ond der Bräsident jetzt erscht recht
ette. Was des Agathle kocht, isch brima — ond so sauber
ond appeditlächt — ond du woischt, dees isch d'Äauptsach bei
mir." Ond no hot er mir wohl zom hondertschte Mol des
Lob von dem Agathle g'ionga. „Aber sei ällerscheenschts,
dees isch doch sei Äoor", hot er jcd'smol sei Red g'endigt:
„Des goldige Äoor! Wenn i no e Leckle von dem Äoor
hätt — i weiß net, was i drom gäb!"

Bald nach'm Grieg isch's gwä, do send mir zu eme
b'scheidene Feschtesse am Rechtsa'wald sei'm Geburtsdag
eig'lade worre. Am andre Dag hänt die Sommerferie
a'g'fange. Aber mei Ginther hot net fortgehe welle —
partu ette, ond i han gut g'merkt, worom: 's Nechtsa'walds
send jo au en der Stadt bliebe, wege der Deirong. Wie
mir so nahgehet zu's Sommerfeld's ond i sag: „Du," sag
i, „wette, daß du heit no als Breidigam hoimkommscht"