Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Meggendorfers humoristische Blätter: Zeitschr. für Humor u. Kunst — 47.1901 (Nr. 562-574)

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.16557#0129
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
meggendorfers L) u m o r ist i sch e Biätler.

f25

Lakomlch.

Braut (auf dem weg zum Standesamt): „Bist Du gefatzt?"
Bräutigam: „Auf alles!"

Der erke Ktreit.

bitterlich härint sich die junge Frau,

68» Als quäle ein Leid sie, das schwerste.

!Vie scheint ihr die N)elt heut' so häßlich und grau:
Lin häuslich' Scharmützel — das erste!

!Vie hatte im Traum sie sich wonnig gemalt,

!Vie rosig ihr ehelich Leben,

vom Sonnenschein lachender Liebe' umstrahlt —

Nun hatte es bsader gegeben.

Und wer trug die Schuld, und wer hatte recht,

!Vas hatte sie Schlimmes gesonnen?

Das Lssen sei heute verdorben und schlecht,

5o sxrach er — und hatte begonnen.

Ts wurden natürlich die beiden nun warm,

Sie mußten den Tasus erfahren:

Man liegt in der Ehe sich nicht nur im
Nan liegt sich auch in den kjaaren!

D' (Sröschast.

eim Etrohhaxelbauern sind s' g'rad' beim Mittagessen
g'sessen und der blade Gberknecht, der Stuiberwastl, hat
g'rad' mit der Gabel einig'langt in d' Echüssel und hat
si' drei, vier, füns Anödeln auf sein' Teller g'lupft — da is

D'^Lrbschaft.

der Briaftrager kemma, hat an g'segn't'n Abadit g'wunschen,
an großmächtigen Brias aus der Taschen 'zogen, hat 'n Stuiber-
wastl srei andächtig ang'schaut und hat g'sagt: „An Briaf hast
aus Amerika!" Der bvastl is z'erst so derschrocka, daß er zwoa
Knödeln aus amal ins Maul hat steck'n müssen — so weit is
eahm offen g'standen — nacha hat er 'n Brias umadum 'draht,
hat 'n ganz zittrig aufg'macht und g'lesen.

Der Strohharelbauer, die Strohharelbäuerin, die Saudirn
und die Nuhdirn, der Mitterknecht und der Tagwerker, der
Strohharelbauernazi und d' Nanni hab'n auf d' Rnödeln ganz
vergessen und hab'n g'schaut und g'lost, was denn in dem Brias
aus Amerika drinsteh'n wird.

Der Stuiberwastl is aber bloß a wen'g blaß 'worden, hat
'n Briaf in d' Taschen g'steckt und hat g'sagt: „Na, endli' hab'
i' d' Lrbschast g'macht!" Da hab'n s' alli g'rus'n: „An
amerikanische Lrbschast hat er g'macht, der kserr Stuiber!"
und hab'n g'schaut und g'lost, ob er denn aa' sagt, wieviel
er g'erbt hat.

Aba der !vastl hat an Rnödel um 'n andern 'gessen, bis
d' Schüssel leer war und die Strohhaxelbäuerin hat eahm nacha
aa' 's G'selchte zubig'schoben — kunnt sein, valleicht nimmt er
d' Nanni, jetz'n, wo er g'erbt hat! Und d' Nanni hat g'seuszat
und si' d' Nasen g'wischt mit der bjand und is a wen'g näher
zum !Vastl hing'ruckt.

Endlich is er doch satt g'wesen, der Vberknecht, hat 'n
Teller sortg'schoben, 'n Löffel a'gschleckt, recht tief Atem g'holt
und hat g'schnauft. Und nacha sagt er: „Ia, mei' Mngel is
g'fturb'n drüben im Amerikanischen," hat er g'sagt, „und i bin
sei' Unisersalerb' g'worden!" — „Nei', hat der Lserr Stuiber a
Glück!" hat d' Nanni g'rust und hat g'lachtert und waar dem
!Vastl am liebsten um 'n bjals g'sallen. „!Vieviel kriagen S'
denn nacha, kjerr Stuiber?"

A r m,

Ns.

2

Da hat der Stuiberwaftl mächti g'schnauft und hat no mal g'schaut, ob alli Schüsseln leer san, und dann sagt er, hat er g'sagt.
a mei'! an Gulden sechsadreiß'g Kreizer kriag i' halt!" und is 'gangen. Hans Horina.
 
Annotationen