DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.15950#0050
flari» Sed dicit, Johannes vijioni verbn proprie inteUigenda
annetterc potuit. Quis hoc negat? verum a pofTe ad eiTe
non valet confequentia, maxime in interpretatione Scri-
ptura?. In hac non tam ad fignificationes vocum, quam
ad[intentionem & voluntaremSpiritus Sancli,qui perScri-
pturam loquitur, eft refpiciendum. Voces diverfimode
accipi poffunt, id quod ad unumreftringitur oer volunta-
tem dicentis aut fcribentis. Senfus a fignihcatione vo-
cumdifferf, & ab ea pendet fundamentaiiter, ab intenti-
one dicentis, feu fcribentis formaliter, ucidin Difpp.Theo-
logicis nuper ex profeftb docui, ad quas Studiofos remit-
to. Nec fequitur, Johannes iis qua? cap.XlV. v.$>. & feqq.
viderat, v. ij.fubjungit aliqua, qua? proprie funt capienda,
ergo & hic cap.XX. iis qua? v.i. & feqq. viderat, fubjun-
git v,5*. & 6, aliqua qua? funt proprie accipienda & intelli-i
genda, Probat tamen Animadverfor fuam affertionem
inde, quod animx tok actm^mafj&fiuiv, eorum qui fecuri per-
cusfi funt, victura? fint & regnatura?, quod reliqui mor-
tui non fint revicturi, donec mille anni impleti fuerinti
Utrumque autem exiftimat eiTe de vera morte & de pro-
prie dicla refurreclione intelligendum. Etenim: Qua ra-
tione illi qui poft mille annos refurrecluri funt refurgent,
ea etiam ratione refurgunt A\i> qui ante mille annosrefur-
gunt. Atqui qui poft mille annos refurgunt, refurgunt
refurre&ione prpprie di&a. Ergo & qui ante mille annos
refurgunt,refurgunt refurreclione proprie dicla. Cum
autem utraque integris mille annis fit fejuncTa a fe invi-
cem, dua? erunt reiurreftiones proprie diclrae. Majorem
probat, quia qualis eft mors , talis eft refurre&io. Jam
mors utrobiqueeft proprie dicTa , ergo & refurrecTio eric
utrobique proprie dicla» Ut folet, Animadverfor in omni
ifta coiiecTione petit & cjg^ Quis hanc majorem pro-
bareta
annetterc potuit. Quis hoc negat? verum a pofTe ad eiTe
non valet confequentia, maxime in interpretatione Scri-
ptura?. In hac non tam ad fignificationes vocum, quam
ad[intentionem & voluntaremSpiritus Sancli,qui perScri-
pturam loquitur, eft refpiciendum. Voces diverfimode
accipi poffunt, id quod ad unumreftringitur oer volunta-
tem dicentis aut fcribentis. Senfus a fignihcatione vo-
cumdifferf, & ab ea pendet fundamentaiiter, ab intenti-
one dicentis, feu fcribentis formaliter, ucidin Difpp.Theo-
logicis nuper ex profeftb docui, ad quas Studiofos remit-
to. Nec fequitur, Johannes iis qua? cap.XlV. v.$>. & feqq.
viderat, v. ij.fubjungit aliqua, qua? proprie funt capienda,
ergo & hic cap.XX. iis qua? v.i. & feqq. viderat, fubjun-
git v,5*. & 6, aliqua qua? funt proprie accipienda & intelli-i
genda, Probat tamen Animadverfor fuam affertionem
inde, quod animx tok actm^mafj&fiuiv, eorum qui fecuri per-
cusfi funt, victura? fint & regnatura?, quod reliqui mor-
tui non fint revicturi, donec mille anni impleti fuerinti
Utrumque autem exiftimat eiTe de vera morte & de pro-
prie dicla refurreclione intelligendum. Etenim: Qua ra-
tione illi qui poft mille annos refurrecluri funt refurgent,
ea etiam ratione refurgunt A\i> qui ante mille annosrefur-
gunt. Atqui qui poft mille annos refurgunt, refurgunt
refurre&ione prpprie di&a. Ergo & qui ante mille annos
refurgunt,refurgunt refurreclione proprie dicla. Cum
autem utraque integris mille annis fit fejuncTa a fe invi-
cem, dua? erunt reiurreftiones proprie diclrae. Majorem
probat, quia qualis eft mors , talis eft refurre&io. Jam
mors utrobiqueeft proprie dicTa , ergo & refurrecTio eric
utrobique proprie dicla» Ut folet, Animadverfor in omni
ifta coiiecTione petit & cjg^ Quis hanc majorem pro-
bareta