Miscellanea Duisburgensia edita, inedita, vetera, nova, theologica historica, philologica ad incrementum rei literariae omnis (1.1736)

w (40«; an
est: 2) jurat pcj: superiorem, omnipotentem»
justum , & salsitatis vindicem : j ) malum ali~
quod timet , & pcenae se submktit. Confer,
qua? in hanc rem disputat PHILO Alle^or. Le-
gis üb. II. p. m. p§. sq.
§. VI. lJer sihgularem igitur &vyKet,rdßatü-iv
Dcus sspenumero verba iua juramento ftabi-
lit, ea sini ut increduliratem naturalem homi-
nis , qua tardus eft ad myfteria Tahitis admi-
randa , quce caro & sanguis non reveiat , ca«
pienda , expi obret, Sc adhibito hoc sortilli»
rao cuneo in pudorern der atque expellat,
Qußxc rede AUGUSTINUS de G V. JLib.
XVI. c. 32. : Quid efl Del vert vetactsque su~
RATIO , ntsi promijji consirmatio, & insideli-
Üm qiud.tm increpatto ? Et plenius PHILO
]ÜD.€US Libr. de lacnf. Abelis & Caini p.
m. 146.: Et homines , ut fides Iis habeaiur ^ ai
jusjurandum cönfugiunt. Dcus vel ßmplicuer
loquens fide dignus efi. Itaque verba. ejus , quart-
ium ad certitudinem , nil a juramento differunti
Ita fit , ut fintentta noßrx sides ex jurejurando
accedat, ipfi vero juramento ex Deo. Non eriim
propter höc Deo creditur ; sed hoc per Deum
confirmatur. Pergit: T> &v rw UgoipdvTfi
irct(>a<roiyeLyiiv dvTäv q^wtoc ; hm ryv acr&huet»
yo^sy. Id eft : Cur igitur vati noflro vifuni
iß jurantem eum iniroducere ? ut infirrtntütem
creaturx coargueret & convlclam confolaretur-,
Addk deinde : JSlon poteß enim anima noflrd
semper