Miziołek, Jerzy: Uniwersytet Warszawski: dzieje i tradycja (Warszawa, 2005)

rektora Uniwersytetu
Warszawskiego Józefa
Brudzińskiego z 1915,
MNW

Pierścień

nym gorączkowym przerywanym śnie. Zbudził się i ock-
nął, gdy jutrzenka zajaśniała, gdy po kraju rozbiegła się ra-
dosna wieść, rozległ się doniosły Brudzińskiego głos: Mamy
wreszcie Wszechnicę, odrodzoną polską Wszechnicę, w któ-
rej rozbrzmiewać będą dźwięki naszej ukochanej, a pięk-
nej mowy ojczystej. Mamy Wszechnicę, która skarbiec na-
uki wszechludzkiej własnym rodzimym wkładem pomnoży
i historję nauki rodzimej we wszystkich jej gałęziach roz-
winie. Józef Brudziński budował pustki wieku. On pierw-
szy z dźwiękiem mowy ojczystej wszedł w mury pałacu
Kazimierzowskiego po latach kilkudziesięciu i zgłuszył
obce nam echa, spłoszył wrogie nam duchy. [...] I tak bu-
dował ten budownik nasz niezmordowany, tak wznosił
gmach duchowy ten pracownik niezrównany, aż sam się
położył podwaliną i kamieniem węgielnym: podwaliną
tobie na znak, młodzieży akademicka, że masz go mieć
w pamięci i we czci obok Mianowskiego”5. Pośród licznych
pamiątek po Brudzińskim jest też przechowywany w Mu-
zeum Narodowym w Warszawie pierścień rektorski z Or-
łem w koronie i napisem: ODRODZONY UNIWERSY-
TET WARSZAWSKI 1915 oraz z jego nazwiskiem na
obrączce (ił. 109).
Pierwsze lata działalności odrodzonego Uniwersytetu
Warszawskiego obfitowały w liczne uroczystości o charak-
terze patriotycznym. Jedną z nich była sto dwudziesta piąta
rocznica Konstytucji 3 maja, obchodzona w 1916 roku. Jej
symbolem stała się tzw. ruinka w Ogrodzie Botanicznym

199