Molè, Vojeslav: Sztuka rosyjska do roku 1914 (Wrocław [u.a.], 1955)

MALARSTWO W XVIII W

207

syjskimi; zwłaszcza w wirtuozowskim i bardzo wiernym rysunku portretów, stano-
wiących najcenniejszą część jego spuścizny, odzwierciedlają się tendencje realisty-
czme ucznia I. Argunowa, jakim pozostał pomimo późniejszych studiów w Paryżu.

W ten sposóh w drugiej połowie stulecia powstawały coraz częściej różnice i na-
pięcia, względnie wprost przeciwieństwa między tendencjami kierowanej z góry

161. D. G. Lewicki: Portret Urszuli Mniszek.

sztuki akademickiej, reprezentującej oficjalne oblicze warstw rządzących i arysto-
kratycznych (których przeważnie nic a nic nie obchodziła ani rodzima sztuka, ani
w ogóle kultura) a tendencjami samych artystów rosyjskich, będących wyrazicie-
lami upodobań własnych i swego łudu. Objawiło się to choćby w tym, że artystów
rodzimych, próbujących wyrażać własne dążenia twórcze, odsuwano od prac waż-
niejszych i czyniono im na każdym kroku trudności. Doświadczył tego na sobie
także F. Rokotow (1730—1808), pierwszy wielki malarz rosyjski, który śmiało
mógł się równać z czołowymi malarzami ówczesnej Europy zachodniej, uczeń