MALARSTWO W XVIII W.

20$

Właściwym malarzem epoki Katarzyny II był jednak Dymitr Lewicki (1731—
1822), Ukrainiec jak Łosienko, syn popa kijowskiego i uczeń Antropowa. Lewicki
opanował wszelkie metody i rodzaje techniki ówczesnego malarstwa zachodniego,
zachowując przy tym cechy indywidualne i wybitnie rodzime. Poprzez wałory

163. W. L. Borowikowski: Portret Łopuchiny.

czysto malarskie jego portretów i niezwykły przepych kolorytu oraz wielkie mi-
strzostwo w odtwarzaniu karnacji i tkanin, zwłaszcza aksamitu i jedwabiu, na pier-
wszy plan wysuwa się proste ujęcie oraz żywa charakterystyka portretowanych,
połączona z trafnie uchwyconym wyrazem ich osobowości. Wyraz ten po-
tęguje się zwłaszcza w okresie późniejszym, kiedy malarz — podobnie jak wiełcy
portreciści angielscy XVIII w., ale zupełnie niezależnie od nich — kształtuje z naj-
większą swobodą swoje przekonywające, żywe podobizny, jak np. parę małżeńską
Mitrofanowów. W długiej serii portretów, tworzących niezrównaną galerię
przedstawicieli epoki Katarzyny II, Lewicki był tylko raz naprawdę oficjalnym

Moli: Sztuk* rosyjtka

14