DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42192#0012
Pałac Krasińskich zawdzięcza swe powstanie Janowi Dobrogo-
stowi (Bonawenturze) Krasińskiemu (1640-1717), staroście war-
szawskiemu, a od roku 1668 referendarzowi koronnemu. Po-
tomek starej senatorskiej rodziny mazowieckiej, jedyny syn mi-
nistra (podskarbiego wielkiego koronnego) i dziedzic olbrzymiej,
przez ojca znacznie powiększonej fortuny, rychło po jego śmierci
zapragnął mieć w stolicy nową, okazałą rezydencję. Miała ona od-
powiadać wygórowanym, a nie zaspokojonym ambicjom poli-
tycznym Jana Dobrogosta (będąc dopiero człowiekiem blisko
pięćdziesięcioletnim, w roku 1688 otrzymał on krzesło w senacie
jako wojewodą płocki) oraz niezmiernej dumie rodowej, która
kazała mu pielęgnować i rozwijać szesnastowieczną legendę
o rzekomo antycznym pochodzeniu i domniemanych królewskich
koligacjach jego rodziny. Równocześnie był Krasiński człowiekiem
gruntownie wykształconym, bywałym za granicą, przez macochę —
hr. Amatę Andrault de Langeron — dobrze obeznanym z kulturą
francuską, a także nie pozbawionym wyraźnych zainteresowań
artystycznych. Wyrazem tych zainteresowań stał się również wy-
bór czy zaakceptowanie takich a nie innych form wspaniałej bu-
dowli i zatrudnienie — przy jej wznoszeniu i dekoracji — najwy-
bitniejszych spośród artystów przebywających podówczas
w Polsce.
Na rozległych i słabo jeszcze zabudowanych terenach między
ulicami Długą i Świętojerską posiadał Krasiński dwór z ogrodem
i tam postanowił wznieść nową rezydencję. W tym celu wystarał
się najpierw o uwolnienie posesji spod praw miejskich, co orzekła
uchwała sejmowa w styczniu roku 1677: ,,Na zachęcenie dalszej
usługi Naszej i Rzeczypospolitej urodzonego Jana Dobrogosta
Krasińskiego, referendarza koronnego, starosty warszawskiego,
dwór jego z ogrodem w Warszawie na Długiej ulicy [...] ab onere
stanowienia gościa ex officio, tak podczas Sejmów i zjazdów pu-
blicznych jako i bez Sejmów przy rezydencji Naszej, także ab
omnibus oneribus civilibus na wieczne czasy authoritate Sejmu
teraźniejszego ex consensu omnium ordinum uwalniamy". Można
przypuszczać, że już wiosną tego roku przystąpiono do wznoszenia
8
stowi (Bonawenturze) Krasińskiemu (1640-1717), staroście war-
szawskiemu, a od roku 1668 referendarzowi koronnemu. Po-
tomek starej senatorskiej rodziny mazowieckiej, jedyny syn mi-
nistra (podskarbiego wielkiego koronnego) i dziedzic olbrzymiej,
przez ojca znacznie powiększonej fortuny, rychło po jego śmierci
zapragnął mieć w stolicy nową, okazałą rezydencję. Miała ona od-
powiadać wygórowanym, a nie zaspokojonym ambicjom poli-
tycznym Jana Dobrogosta (będąc dopiero człowiekiem blisko
pięćdziesięcioletnim, w roku 1688 otrzymał on krzesło w senacie
jako wojewodą płocki) oraz niezmiernej dumie rodowej, która
kazała mu pielęgnować i rozwijać szesnastowieczną legendę
o rzekomo antycznym pochodzeniu i domniemanych królewskich
koligacjach jego rodziny. Równocześnie był Krasiński człowiekiem
gruntownie wykształconym, bywałym za granicą, przez macochę —
hr. Amatę Andrault de Langeron — dobrze obeznanym z kulturą
francuską, a także nie pozbawionym wyraźnych zainteresowań
artystycznych. Wyrazem tych zainteresowań stał się również wy-
bór czy zaakceptowanie takich a nie innych form wspaniałej bu-
dowli i zatrudnienie — przy jej wznoszeniu i dekoracji — najwy-
bitniejszych spośród artystów przebywających podówczas
w Polsce.
Na rozległych i słabo jeszcze zabudowanych terenach między
ulicami Długą i Świętojerską posiadał Krasiński dwór z ogrodem
i tam postanowił wznieść nową rezydencję. W tym celu wystarał
się najpierw o uwolnienie posesji spod praw miejskich, co orzekła
uchwała sejmowa w styczniu roku 1677: ,,Na zachęcenie dalszej
usługi Naszej i Rzeczypospolitej urodzonego Jana Dobrogosta
Krasińskiego, referendarza koronnego, starosty warszawskiego,
dwór jego z ogrodem w Warszawie na Długiej ulicy [...] ab onere
stanowienia gościa ex officio, tak podczas Sejmów i zjazdów pu-
blicznych jako i bez Sejmów przy rezydencji Naszej, także ab
omnibus oneribus civilibus na wieczne czasy authoritate Sejmu
teraźniejszego ex consensu omnium ordinum uwalniamy". Można
przypuszczać, że już wiosną tego roku przystąpiono do wznoszenia
8