Mossakowski, Stanisław: Pałac Krasińskich (Warszawa, 1972)

Nota
bibliograficzna

Pałac Rzeczypospolitej nie doczekał się dotąd
pełnej monografii naukowej. Historia jego bu-
dowy, Wygląd pierwotny i problematyka au-
torstwa były przedmiotem studiów autora
niniejszej publikacji — „Pałac Krasińskich
w Warszawie w świetle inwentarza z roku
1763/65 oraz kilka uwag na marginesie jego
odbudowy" („Ochrona Zabytków" t. XV, 1962,
nr 1) i „Pałac Krasińskich w Warszawie"
(„Folia Historiae Artium" t. II, 1965). Dzieje
wnętrz pałacu w wieku XVIII opracował Piotr
Bohdziewicz, „Wnętrza pałacu Krasińskich
(Rzeczypospolitej) w drugiej połowie XVIII w."
(„Biuletyn Historii Sztuki i Kultury" R. X, 1948,
nr 2), a dotyczące ich cenne informacje
źródłowe znalazły się także w książce Stani-
sława Lorentza („Natolin", Warszawa 1948).
Kolejne restauracje, przebudowy czy nie zre-
alizowane projekty: Fontany, Merliniego i Aig-
nera omówili monografiści twórczości tych
architektów: Aldona Bartczakowa, „Jakub Fon-
tana, architekt warszawski XVIII wieku" (War-
szawa 1970), Władysław Tatarkiewicz, „Do-
minik Merlini" (Warszawa 1955) i Tadeusz
Stefan Jaroszewski, „Chrystian Piotr Aigner,
architekt warszawskiego klasycyzmu" (War-
szawa 1970). Liczne projekty urbanistyczne
związane z pałacem Rzeczypospolitej i placem
Krasińskich zostały uwzględnione również
w ogólniejszych opracowaniach: Oskara Sos-
nowskiego, „Powstanie, układ i cechy charak-
terystyczne sieci ulicznej na obszarze wielkiej
Warszawy" („Studia do dziejów sztuki w Pol-
sce", t. 2, 1930), Antoniego Karczewskiego,
„W sprawie regulacji placu Krasińskich