niczną, stiukową i malarską. Była ona dostosowana do przezna-
czenia poszczególnych zespołów pomieszczeń. Na parterze pokoje
po lewej stronie od westibulu, przeznaczone dla Komisji Wojsko-
wej, miały podziały architektoniczne porządku doryckiego, a de-
koracja zawierała m. in. „insygnia, armatury i trofea wojenne".
Pokoje po prawej stronie, zajęte przez Departament Jurysdykcji
Marszałkowskiej, otrzymały podziały porządku jońskiego. Po-
rządek koryncki zastosowano w dekoracji architektonicznej po-
mieszczeń prawej części gmachu na piętrze, zajmowanej przez
Departament Komisji Skarbowej, część lewa, przeznaczona dla
Departamentu Assesorii, otrzymała dekorację porządku kompo-
zytowego. Również treść ozdób stiukowych i malarskich dostoso-
wana była do przeznaczenia wnętrz, a plafony sufitów ozdobiono
malowidłami figuralnymi przedstawiającymi odpowiednie sceny
historyczno-alegoryczne. Dekorację niektórych pokoi uzupełniały
kryształowe lustra z kinkietami. Umieszczone w niektórych wnę-
trzach stoły nakryte były francuskim suknem karmazynowym
z frędzlami, a krzesła gdańskie obite były skórą. Bogatą dekorację
malarską w typie iluzjonistycznym otrzymał także jeden z środ-
kowych salonów piętra, ten od strony dziedzińca. Był on bowiem
„architekturą wymalowany tak po bokach, jako i na plafonie", pla-
fon zaś został „perspektywą malowaną ozdobiony". Nie pomalo-
wany, lecz tylko „wyprawiony" pozostał salon drugi, od ogrodu.
Miał on jednak otrzymać niedługo o wiele okazalszą dekorację
niż inne pokoje. Inwentarz z roku 1775 informuje bowiem, że za-
wieszono tutaj arrasy ze słynnej wawelskiej kolekcji Zygmunta
Augusta, która od roku 1734 przechowywana była w klasztorze
karmelitów bosych w Warszawie. Wiemy nawet, że w sali tej znaj-
dowały się arrasy: „Adam i Ewa w raju", „Kain i Abel", „Ucieczka
Kaina przed gniewem Bożym" i zaginiony dzisiaj „Upadek ludz-
kości" — z serii dziejów rajskich. Z serii wieży Babel wisiały na-
tomiast arrasy: „Gniew Boży", „Pomieszanie języków" i „Rozpro-
szenie ludzkości".
Adaptacja magnackiej rezydencji na potrzeby siedziby najwyż-
szych urzędów Rzeczypospolitej miała objąć nie tylko restaurację
42
czenia poszczególnych zespołów pomieszczeń. Na parterze pokoje
po lewej stronie od westibulu, przeznaczone dla Komisji Wojsko-
wej, miały podziały architektoniczne porządku doryckiego, a de-
koracja zawierała m. in. „insygnia, armatury i trofea wojenne".
Pokoje po prawej stronie, zajęte przez Departament Jurysdykcji
Marszałkowskiej, otrzymały podziały porządku jońskiego. Po-
rządek koryncki zastosowano w dekoracji architektonicznej po-
mieszczeń prawej części gmachu na piętrze, zajmowanej przez
Departament Komisji Skarbowej, część lewa, przeznaczona dla
Departamentu Assesorii, otrzymała dekorację porządku kompo-
zytowego. Również treść ozdób stiukowych i malarskich dostoso-
wana była do przeznaczenia wnętrz, a plafony sufitów ozdobiono
malowidłami figuralnymi przedstawiającymi odpowiednie sceny
historyczno-alegoryczne. Dekorację niektórych pokoi uzupełniały
kryształowe lustra z kinkietami. Umieszczone w niektórych wnę-
trzach stoły nakryte były francuskim suknem karmazynowym
z frędzlami, a krzesła gdańskie obite były skórą. Bogatą dekorację
malarską w typie iluzjonistycznym otrzymał także jeden z środ-
kowych salonów piętra, ten od strony dziedzińca. Był on bowiem
„architekturą wymalowany tak po bokach, jako i na plafonie", pla-
fon zaś został „perspektywą malowaną ozdobiony". Nie pomalo-
wany, lecz tylko „wyprawiony" pozostał salon drugi, od ogrodu.
Miał on jednak otrzymać niedługo o wiele okazalszą dekorację
niż inne pokoje. Inwentarz z roku 1775 informuje bowiem, że za-
wieszono tutaj arrasy ze słynnej wawelskiej kolekcji Zygmunta
Augusta, która od roku 1734 przechowywana była w klasztorze
karmelitów bosych w Warszawie. Wiemy nawet, że w sali tej znaj-
dowały się arrasy: „Adam i Ewa w raju", „Kain i Abel", „Ucieczka
Kaina przed gniewem Bożym" i zaginiony dzisiaj „Upadek ludz-
kości" — z serii dziejów rajskich. Z serii wieży Babel wisiały na-
tomiast arrasy: „Gniew Boży", „Pomieszanie języków" i „Rozpro-
szenie ludzkości".
Adaptacja magnackiej rezydencji na potrzeby siedziby najwyż-
szych urzędów Rzeczypospolitej miała objąć nie tylko restaurację
42