DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.5463#0043
DE PHIDIAE VITA. 43
guae mibi tle eo vera vel eerte probabilia videantur. Primum nihil
plane obstat cjuominus famae recejjtae eredamus, Athenienses et
Alcameni et Agoracrito Venerem e marmore faciendam mandasse
ea lege, vt sibi inde eligendi, cjuae potissimum placeret, optio
esset, eocjue consilio, vt vtram oplassent, ea in delubro deae in
hortis (£v VLytfois) dedicaretur. ld vero signum, cjuod fieri vole-
bant, si nobis mente fingimus, diligenter amouenda est imago Ve-
neris, cjuae vt cuiusuis facile oculis obuersetur, opera artis iam
emollitae et delicatulae fere effecerunt. Verum prisca illa
Venus, vt iam omnibus notum est^ vestita fingebatur, nisi cjuod
plerumcjue tunicae sinus laxatiis et demissus alteram mammam le-
viter denudabat, necjue vestita tanlum sed diligenter culta et or-
nata, et vultu non meretriculam sed magnam cjuandam et caeli-
polentem deam referente, denicjue sedentis specie, cjuia haec tem-
plorum cultui aptior videbatur. Iam Venus, cjuam Alcamenes fe-
cit, Atheniensium iudicio potior habita est, et posterioribus etiam
lemporibus, cum ambitio omnis iam dudum deferbuisset, opus huius
sculptoris absolutissimum censebatur atcrue maxime ob oris et ma-
nuum pulcritudinem laudabatur t). Sunt tamen, cjui Agoracritum
non opere sed ciuitatis studio contra peregrinum suo fauentis victum
esse tradant 11). Et prolecto spernendum et hoc opus esse non
poterat, cui ipse Phidias manum vel reuera adhibuit vel adhibuisse
dicebatur, ila vt, licet tabellae appensae ArOPAKPITOS
IIAPiOS EF10IE2EN inscriptum esset x), Phidias tamen a ple.-
l-isque scriptoribus auctor signi nuncuparetur y). Quin id M. Te-
Welcker addidit p.4l7. H. Meyer Art. Hist. II. p. 83. Siebelis ad
Pausan. I, 33. p. 121 sq. -
t) Lucian. Imagg. Q. cf. Pau6. I, ±'j, 2-
u) Plin. XXXVI, 4, 3-
x) Aniigon. Caryst. ap. Zenob. Prov. Cent. V, ,go. Tzetz. Chil. h. 154-
' Ch. VII, 930-
y) Paus. I, 33, 3. Portipon. ,MeIa II, 3. Hesych. s. v. 'Pxavovvlx. Suid.
s. v. 'Px/avovgIxv. Fhotius Lex. 'Pxpvoicix p.482. 12- Tzetz. Chil. 1.1.
F 2
guae mibi tle eo vera vel eerte probabilia videantur. Primum nihil
plane obstat cjuominus famae recejjtae eredamus, Athenienses et
Alcameni et Agoracrito Venerem e marmore faciendam mandasse
ea lege, vt sibi inde eligendi, cjuae potissimum placeret, optio
esset, eocjue consilio, vt vtram oplassent, ea in delubro deae in
hortis (£v VLytfois) dedicaretur. ld vero signum, cjuod fieri vole-
bant, si nobis mente fingimus, diligenter amouenda est imago Ve-
neris, cjuae vt cuiusuis facile oculis obuersetur, opera artis iam
emollitae et delicatulae fere effecerunt. Verum prisca illa
Venus, vt iam omnibus notum est^ vestita fingebatur, nisi cjuod
plerumcjue tunicae sinus laxatiis et demissus alteram mammam le-
viter denudabat, necjue vestita tanlum sed diligenter culta et or-
nata, et vultu non meretriculam sed magnam cjuandam et caeli-
polentem deam referente, denicjue sedentis specie, cjuia haec tem-
plorum cultui aptior videbatur. Iam Venus, cjuam Alcamenes fe-
cit, Atheniensium iudicio potior habita est, et posterioribus etiam
lemporibus, cum ambitio omnis iam dudum deferbuisset, opus huius
sculptoris absolutissimum censebatur atcrue maxime ob oris et ma-
nuum pulcritudinem laudabatur t). Sunt tamen, cjui Agoracritum
non opere sed ciuitatis studio contra peregrinum suo fauentis victum
esse tradant 11). Et prolecto spernendum et hoc opus esse non
poterat, cui ipse Phidias manum vel reuera adhibuit vel adhibuisse
dicebatur, ila vt, licet tabellae appensae ArOPAKPITOS
IIAPiOS EF10IE2EN inscriptum esset x), Phidias tamen a ple.-
l-isque scriptoribus auctor signi nuncuparetur y). Quin id M. Te-
Welcker addidit p.4l7. H. Meyer Art. Hist. II. p. 83. Siebelis ad
Pausan. I, 33. p. 121 sq. -
t) Lucian. Imagg. Q. cf. Pau6. I, ±'j, 2-
u) Plin. XXXVI, 4, 3-
x) Aniigon. Caryst. ap. Zenob. Prov. Cent. V, ,go. Tzetz. Chil. h. 154-
' Ch. VII, 930-
y) Paus. I, 33, 3. Portipon. ,MeIa II, 3. Hesych. s. v. 'Pxavovvlx. Suid.
s. v. 'Px/avovgIxv. Fhotius Lex. 'Pxpvoicix p.482. 12- Tzetz. Chil. 1.1.
F 2