DE PHIDIAE VITA. - 67
optimis quibusque liuius dei imaginibus maxime obserualur. Quid
quod omnis ira omnisque terror eo vsque euanuerat, vt clementem
atque propitium pacis et concordiae deum hunc Olympium riun-
quam non existimauerint antiqui m). Neque tamen negabitur,
fuisse etiam gratiam, fuisse Veneres, quas Phidias posteriori aeuo
sectandas reliquerit, et quibus illius opera caruisse concedendum
sit. Certe subdolus ille ac vafer Veneris risus, Bacchi os inexple-
bilem cupidinem spirans, omnes denique animi motus tum mollitie
tum vehementia animum frangentes et turbantes etiam mihi post
Phidiae demum aetatem ab arVificibus Graecis studiose appetiti esse
videntur, ita vt, cum apud priores y&os, quod animo inhaeret,
maximi momenti esset, posteriores magis t.o Tta§v\Tixov sectaren-
tur, eodem rerum ordine et nexu, quo Phrygia harmonia et Ly-
dia post Doricam apud Graecos inualuerunt, et Kuripides in mol-
lioribus affectibus describendis diligens post Sophoclem scenam oc-
cupauit. Quid quod omnis antiquioris vitae, etiam inter Athenien-
ses, lex et norma, sicut multa docent, etiamsi animus affectibus
commoueretur, hos premere, et inconcussam semper vel leniter agi-
tatam praestare faciem iubebat, quae lex cum inter Periclis et Al-
cibiadis tempora sublata esset, etiam artium tola ratio et natura
vehementer immutala est.
13. Hucusque quid Phidiacae arti proprium fuerit et pecu-
liare, commonslrare voluimus. Sed vereor ne inueniantur, qui
multa ex iis errore niti dicant, quoniam statuas, metopas, zoohorum
denique Hecatompedi, omnia tempore Phidiae eoque auctore facta
esse, ne dubitatione quidem addila, slatuerimus; quum illi contra,
vt tum e libris ri), tum e familiari sermone innotuit, ea disiunctis
temporibus facta et statuas certe temporibus Phidiae multum poste-
»«) Elpyvtxov Kxl ttxvtixxov TrpSov atque ij/j.£pov xul asavov dicit Dio Chry-
eost. Or. 12. p. 215-
w) V. Aloysii Hirt, Vir. Cel. Hist. Architecturae T.II. p. 14.
I 2
optimis quibusque liuius dei imaginibus maxime obserualur. Quid
quod omnis ira omnisque terror eo vsque euanuerat, vt clementem
atque propitium pacis et concordiae deum hunc Olympium riun-
quam non existimauerint antiqui m). Neque tamen negabitur,
fuisse etiam gratiam, fuisse Veneres, quas Phidias posteriori aeuo
sectandas reliquerit, et quibus illius opera caruisse concedendum
sit. Certe subdolus ille ac vafer Veneris risus, Bacchi os inexple-
bilem cupidinem spirans, omnes denique animi motus tum mollitie
tum vehementia animum frangentes et turbantes etiam mihi post
Phidiae demum aetatem ab arVificibus Graecis studiose appetiti esse
videntur, ita vt, cum apud priores y&os, quod animo inhaeret,
maximi momenti esset, posteriores magis t.o Tta§v\Tixov sectaren-
tur, eodem rerum ordine et nexu, quo Phrygia harmonia et Ly-
dia post Doricam apud Graecos inualuerunt, et Kuripides in mol-
lioribus affectibus describendis diligens post Sophoclem scenam oc-
cupauit. Quid quod omnis antiquioris vitae, etiam inter Athenien-
ses, lex et norma, sicut multa docent, etiamsi animus affectibus
commoueretur, hos premere, et inconcussam semper vel leniter agi-
tatam praestare faciem iubebat, quae lex cum inter Periclis et Al-
cibiadis tempora sublata esset, etiam artium tola ratio et natura
vehementer immutala est.
13. Hucusque quid Phidiacae arti proprium fuerit et pecu-
liare, commonslrare voluimus. Sed vereor ne inueniantur, qui
multa ex iis errore niti dicant, quoniam statuas, metopas, zoohorum
denique Hecatompedi, omnia tempore Phidiae eoque auctore facta
esse, ne dubitatione quidem addila, slatuerimus; quum illi contra,
vt tum e libris ri), tum e familiari sermone innotuit, ea disiunctis
temporibus facta et statuas certe temporibus Phidiae multum poste-
»«) Elpyvtxov Kxl ttxvtixxov TrpSov atque ij/j.£pov xul asavov dicit Dio Chry-
eost. Or. 12. p. 215-
w) V. Aloysii Hirt, Vir. Cel. Hist. Architecturae T.II. p. 14.
I 2