DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.30676#0114
82 DE INGENIORUM MODERATIONE
genrium (juidem veternosus error violenter adverfans, aliqna e» par-
te convelleret.
Agnoscit hoc Phereponus, & tamen dicere pergit : Sed Augu-
Jìino commodum erat talibus argumentis uti in Haereticos ac Scbisma-
ticos, quibus pajsìm novitatem, C5 3 paucitatem exprobrat, quas olim
Cbrijìianis exprobraverant Etbnici. Utrum a Vetuhate petitum argu-
mentum vim habeat in Haereticos ac Novatores, jam vidimus. At
nescio cur heic producendos sibi putet Ethnicos, eorumque exempluni
Augustino objiciat. Si par suisset Gentilium, & Christianorum caus-
sa, hoc esi:, si rationibus utrimque pugnatum aeque fuilset, 8c Chri-
sfianis nulium succurrilset evidens Veritatis argumentum, excusatione
dignum fuifTet hominum judicium, si Christianae Religionis Ethni-
cam praetuliffent, quam nimirum neque ulla gravior adversae partis
ratio vinceret, 8c contra vetustas ac amplitudo evidentius commen-
darent, quam Christi Fidem. Sed hinc Miraculorum splendor, Pro-
phetarum oracula evidentistìme completa, 8c san&itas Legis Christia-
nae; inde vero vel ipsi Ethnico vulgo facile noscenda, atque erudi-
tis fere omnibus certe nota Reiigionis Idolatricae impietas ac insa-
nia, tantum roboris addebant rationibus Christianorum, tantum de-
trahebant Religioni Gentilium, ut ipsa novitas 8c paucitas Chrìstia-
nae gentis minime obstare deberet, quin do£fus quisque 8c indo£ius
ad castra Christianorum transiret. Quod autem est ad Catholicos 8c
Haereticos, inter se pugnantes, utraque pars rationes 8c Scripturas
pro sua sententia adferebat. Rationìbus certe Catholici praestabant.
Verum id negantibus adversariis, par videri multis potuistet causta,
8c anceps istius contentionis exitus, nisi Catholicorum rationes evi-
denter juviffet sententiarum vetustas, 8c Ecclesiae amplitudo. Jure
ergo ad Catholicos inclinare debuit vi£foria; nam ii mentem Chri-
sti, verumque sensum Scripturarum melius ac certius novisse creden-
di erant, qui propius ad ipsum, ejusque Apostolos, antiquitate acce-
debant. Quanquam quid Phereponus ait de novitate Christianae Re-
ligionis prae vetustate Ethnicae superstitionisr Ne hoc quidem habe-
bant Gentiles, quo se Christianis in ea controversia praeserrent,
immo heic etiam evidentistime vincebantur. Et profetìo ignorare
non potuit ipsemet Phereponus, quod cuivis eruditorum patet: nem-
pe Christianam Reiigionem eandem cum Judaica este, 8c propterea
ad Adamum usque contingere, 8c Religionibus reliquis antiquitate
praeire. Quid in hanc rem scripserint Clemens Alexandrinus, Euse-
bius Caesariensis, ipse Augustinus, aliique san£fi Patres, 8c recentio-
res
genrium (juidem veternosus error violenter adverfans, aliqna e» par-
te convelleret.
Agnoscit hoc Phereponus, & tamen dicere pergit : Sed Augu-
Jìino commodum erat talibus argumentis uti in Haereticos ac Scbisma-
ticos, quibus pajsìm novitatem, C5 3 paucitatem exprobrat, quas olim
Cbrijìianis exprobraverant Etbnici. Utrum a Vetuhate petitum argu-
mentum vim habeat in Haereticos ac Novatores, jam vidimus. At
nescio cur heic producendos sibi putet Ethnicos, eorumque exempluni
Augustino objiciat. Si par suisset Gentilium, & Christianorum caus-
sa, hoc esi:, si rationibus utrimque pugnatum aeque fuilset, 8c Chri-
sfianis nulium succurrilset evidens Veritatis argumentum, excusatione
dignum fuifTet hominum judicium, si Christianae Religionis Ethni-
cam praetuliffent, quam nimirum neque ulla gravior adversae partis
ratio vinceret, 8c contra vetustas ac amplitudo evidentius commen-
darent, quam Christi Fidem. Sed hinc Miraculorum splendor, Pro-
phetarum oracula evidentistìme completa, 8c san&itas Legis Christia-
nae; inde vero vel ipsi Ethnico vulgo facile noscenda, atque erudi-
tis fere omnibus certe nota Reiigionis Idolatricae impietas ac insa-
nia, tantum roboris addebant rationibus Christianorum, tantum de-
trahebant Religioni Gentilium, ut ipsa novitas 8c paucitas Chrìstia-
nae gentis minime obstare deberet, quin do£fus quisque 8c indo£ius
ad castra Christianorum transiret. Quod autem est ad Catholicos 8c
Haereticos, inter se pugnantes, utraque pars rationes 8c Scripturas
pro sua sententia adferebat. Rationìbus certe Catholici praestabant.
Verum id negantibus adversariis, par videri multis potuistet causta,
8c anceps istius contentionis exitus, nisi Catholicorum rationes evi-
denter juviffet sententiarum vetustas, 8c Ecclesiae amplitudo. Jure
ergo ad Catholicos inclinare debuit vi£foria; nam ii mentem Chri-
sti, verumque sensum Scripturarum melius ac certius novisse creden-
di erant, qui propius ad ipsum, ejusque Apostolos, antiquitate acce-
debant. Quanquam quid Phereponus ait de novitate Christianae Re-
ligionis prae vetustate Ethnicae superstitionisr Ne hoc quidem habe-
bant Gentiles, quo se Christianis in ea controversia praeserrent,
immo heic etiam evidentistime vincebantur. Et profetìo ignorare
non potuit ipsemet Phereponus, quod cuivis eruditorum patet: nem-
pe Christianam Reiigionem eandem cum Judaica este, 8c propterea
ad Adamum usque contingere, 8c Religionibus reliquis antiquitate
praeire. Quid in hanc rem scripserint Clemens Alexandrinus, Euse-
bius Caesariensis, ipse Augustinus, aliique san£fi Patres, 8c recentio-
res