DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30676#0538
106 DE INGENIORUM MODERATIONE
ipsis profuturum sperabant apud Deutn. Phereponus heic insurgit, in-
quiens : Sed locurn aliquem Scripturae, aut revelationem certam banc
in rem proserri oportuit - qui enim norat Augujìinus hoc velle Deumy
ut preces Ecclestae prosmt poss mortem nonnuliis, quum altum st ea
de re ftlentium, &c. Non enim satis ess ut pojst hoc sieri ; quam
tnulta enim Deus non vult, quae potuijjet velle? Sed Auguhinus lau-
daverat iocum II. Machab. XII. 43. ubi legimus oblatum pro mor-
tuis facrificium. Nihil resert : pergit enìm Phereponus interrogare:
Sed ubi Lex talia facrìsicia jujjit, aut ubi Deus se adtnventis ab ho-
minibus facris propitium sore promisit? Percontor ego a Pherepono,
utrum sibi computentur inter Ganonicas Scripturas priores duo Ma-
chabaeorum Libri, an non, Si postremum, videat ille, quei tot a-
lios divinarum Scripturarum Libros demonltrare contra gentem in-
credulam possit caeìo probatcs. Tolle Ecclesiae Au6toritatem atque
Traditionem, ruat neceste est potihìmum argumentum, quo nintur
divina origo Litterarum sacrarum. Sin, uti videtur, Canonicus esl
Pherepono is Macbabaeorum Liber , quem universa olim Ecclesia
Canonicum habuit; <k Catholica nunc habet : quid eit, quod iliic
non legit Phereponus haec verba: SanBa ergo (sicuti Vulgata legit)
& falubris e(ì cogitatio pro dejunciis txorare, ut a peccatts foìvantur?
Hinc novit Aucultinus, 8c noscere Phereponus potuit, velie Dcum,
ut preces Eccieiìae prosint post mortem nonnuliis; divino quippe
oraculo probatur ilia Judae Machabaei aódio atque opinio.
Praeter Scripturae sacrae documentum iliud, cui quaedam alia,
etsi non adeo perspicua, accenseri possunt, adhibet Auguslinus aubto-
ritatem Ecciesiae universae, quae usum precum pro morsuis habet,
£z habendo utilem piumque, 8c ab Apoltolis descendentem ^ stendit*
Rursus ergo Phereponus in ista erumpit: At quts docuerat Augujìi-
num, a temporibus Aposìolontm nuìlas pvavas opiniones, ac consuetudì-
nes sensim irrepere potuijse? Nullum Dei legitur hanc in rem promij-
sum, eademque eft ratio hormnum ìn Rempubìicam Eccltsiafìicam ac in
Ctvilem coeuntsum • nec in hanc magis quam in alteram, molac con-
suetudines fensiim irrepere possunt. At quis docuit Phereponum, eam-
dem eise ac fuisse rationem Civiiis atque Ecclesiaiticae Reipublicae
in psrversis consuetudinibus admittendis? Deinde hanc consuetudinem
qua de agimus, esse perversam > nullumque hanc in rem legi pro-
miisum Dei? Nos jam vidimus, in IMacbabaeorum Libris probari
Deo preces 8c sacrificia pro mortuis. Quod si oe ullis quidem in Li-
bns Canonicìs expressa iegeretur divina revelatio istius do6trinae: at-
umen
ipsis profuturum sperabant apud Deutn. Phereponus heic insurgit, in-
quiens : Sed locurn aliquem Scripturae, aut revelationem certam banc
in rem proserri oportuit - qui enim norat Augujìinus hoc velle Deumy
ut preces Ecclestae prosmt poss mortem nonnuliis, quum altum st ea
de re ftlentium, &c. Non enim satis ess ut pojst hoc sieri ; quam
tnulta enim Deus non vult, quae potuijjet velle? Sed Auguhinus lau-
daverat iocum II. Machab. XII. 43. ubi legimus oblatum pro mor-
tuis facrificium. Nihil resert : pergit enìm Phereponus interrogare:
Sed ubi Lex talia facrìsicia jujjit, aut ubi Deus se adtnventis ab ho-
minibus facris propitium sore promisit? Percontor ego a Pherepono,
utrum sibi computentur inter Ganonicas Scripturas priores duo Ma-
chabaeorum Libri, an non, Si postremum, videat ille, quei tot a-
lios divinarum Scripturarum Libros demonltrare contra gentem in-
credulam possit caeìo probatcs. Tolle Ecclesiae Au6toritatem atque
Traditionem, ruat neceste est potihìmum argumentum, quo nintur
divina origo Litterarum sacrarum. Sin, uti videtur, Canonicus esl
Pherepono is Macbabaeorum Liber , quem universa olim Ecclesia
Canonicum habuit; <k Catholica nunc habet : quid eit, quod iliic
non legit Phereponus haec verba: SanBa ergo (sicuti Vulgata legit)
& falubris e(ì cogitatio pro dejunciis txorare, ut a peccatts foìvantur?
Hinc novit Aucultinus, 8c noscere Phereponus potuit, velie Dcum,
ut preces Eccieiìae prosint post mortem nonnuliis; divino quippe
oraculo probatur ilia Judae Machabaei aódio atque opinio.
Praeter Scripturae sacrae documentum iliud, cui quaedam alia,
etsi non adeo perspicua, accenseri possunt, adhibet Auguslinus aubto-
ritatem Ecciesiae universae, quae usum precum pro morsuis habet,
£z habendo utilem piumque, 8c ab Apoltolis descendentem ^ stendit*
Rursus ergo Phereponus in ista erumpit: At quts docuerat Augujìi-
num, a temporibus Aposìolontm nuìlas pvavas opiniones, ac consuetudì-
nes sensim irrepere potuijse? Nullum Dei legitur hanc in rem promij-
sum, eademque eft ratio hormnum ìn Rempubìicam Eccltsiafìicam ac in
Ctvilem coeuntsum • nec in hanc magis quam in alteram, molac con-
suetudines fensiim irrepere possunt. At quis docuit Phereponum, eam-
dem eise ac fuisse rationem Civiiis atque Ecclesiaiticae Reipublicae
in psrversis consuetudinibus admittendis? Deinde hanc consuetudinem
qua de agimus, esse perversam > nullumque hanc in rem legi pro-
miisum Dei? Nos jam vidimus, in IMacbabaeorum Libris probari
Deo preces 8c sacrificia pro mortuis. Quod si oe ullis quidem in Li-
bns Canonicìs expressa iegeretur divina revelatio istius do6trinae: at-
umen