DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.30679#0287
PICOLOMINEI ORATIO ALTERA i79
plex Gommunio deficiet. Bella sane cogitatio, belia inventio, ne di-
cam deliratio. Et quis erit, obsecro, qui mentes hominum videats
& cujus sit hic, aut iile se&ae cognoscat? Hominum nullum eil
versutius animal, nullum magis sallax; aliud in ore, aliud in corde
gerit. Clausum est cor hominis homini, & ìnscrutabiìe, Deo soli
apertum; mille in eo latebrae, milie receptacuia; simuiare, ac disH-
mulare novit. Deo similes nos esse oportebit, si dogmatis Husiita-
rum qui sequaces habeantur nosse voluerimus. Jobannes Gurcensis £-
piscopus anno ante hunc quinto decem Presbyteros ex Bohemia con-
secravit, qui se Fideles affirmaverunt. At ex his septem comperti
sunt, qui postmodum ad Rokezanam desecerunt. Dicat hic sortaffe
quispiam, Pragense Capitulum, quod apud Pilznam moram trahit,
in fide soiidum esse, nuilumque consecrari debere, nisi cum literis
Capituli. Sed neque Capituium Deus est, qui mentes hominum in-
trospiciat. Falsificantur deinde literae, atque sigìlla, & quod una via
negatur, altera impetratur. Sunt praeterea nonnulii Episcopi, qui
pecuniae causa Ciericos undecumque venientes consecrant, neque
Deum verentes, neque Canones. Polonìa quoque, si cetera desint,
satis Presbyterorum Bohemiae subministrabit. Subnesfam heic unutn
quamvis turpe, ac soedisiimum, ad rem tamen, quam traéfamus,
accomodatum exempium. Polonus quidam in Bohemia plures annos
rurali Parochiae quasi Sacerdos praesuit, atque pro subditorum desi-
derio Communionem praebuit : Huic concubina suit, quae peccato
demum renuncians, misceri ultra Poiono recusavit. Interrogata cur
sese redderet aiienam? quia damnatae sunt, inquit, Sacerdotum nu-
ptiae; poenitet me tui concubitus, neque posthac in oscula Presby-
teri, aut ampiexus veniam. Tum Polonus: tace inquit, soemina,
nihii est, cur me horreas, qui neque sum Presbyter, neque sacris
initiatus uiiis. Hoc muiier magis abominata sacinus, abi, inquit, m
malam crucem, qui non sacer sacra ministras. Et a Polono digresia
prosanatorem divini Sacramenti ad contribulos detuiit. IlH commoti
tam insueto, atque inaudito scelere, Polonum repente in crucem su-
stuliffent, nisi surore cognito veterator ille salutem pedibus quaesivis-
set. Simiies huic sorsitan multos in Bohemia reperias. Iilud expio-
ratum est, quia venientes ex Polonia Presbyteri, quemadmodum ple-
bes volunt, Sacramenta ministrant; nam domi paaperes vi£ius causa
soris nihil abhorrent. Ego quidem quum essem in Bohemia, offen-
di nohnulios Ecciesiarum Re£fores natione Polonos, qui rogati, cur
prohibitam ab Ecclesia Gommunionem exercerent3 ajebant, quia noa
possent
plex Gommunio deficiet. Bella sane cogitatio, belia inventio, ne di-
cam deliratio. Et quis erit, obsecro, qui mentes hominum videats
& cujus sit hic, aut iile se&ae cognoscat? Hominum nullum eil
versutius animal, nullum magis sallax; aliud in ore, aliud in corde
gerit. Clausum est cor hominis homini, & ìnscrutabiìe, Deo soli
apertum; mille in eo latebrae, milie receptacuia; simuiare, ac disH-
mulare novit. Deo similes nos esse oportebit, si dogmatis Husiita-
rum qui sequaces habeantur nosse voluerimus. Jobannes Gurcensis £-
piscopus anno ante hunc quinto decem Presbyteros ex Bohemia con-
secravit, qui se Fideles affirmaverunt. At ex his septem comperti
sunt, qui postmodum ad Rokezanam desecerunt. Dicat hic sortaffe
quispiam, Pragense Capitulum, quod apud Pilznam moram trahit,
in fide soiidum esse, nuilumque consecrari debere, nisi cum literis
Capituli. Sed neque Capituium Deus est, qui mentes hominum in-
trospiciat. Falsificantur deinde literae, atque sigìlla, & quod una via
negatur, altera impetratur. Sunt praeterea nonnulii Episcopi, qui
pecuniae causa Ciericos undecumque venientes consecrant, neque
Deum verentes, neque Canones. Polonìa quoque, si cetera desint,
satis Presbyterorum Bohemiae subministrabit. Subnesfam heic unutn
quamvis turpe, ac soedisiimum, ad rem tamen, quam traéfamus,
accomodatum exempium. Polonus quidam in Bohemia plures annos
rurali Parochiae quasi Sacerdos praesuit, atque pro subditorum desi-
derio Communionem praebuit : Huic concubina suit, quae peccato
demum renuncians, misceri ultra Poiono recusavit. Interrogata cur
sese redderet aiienam? quia damnatae sunt, inquit, Sacerdotum nu-
ptiae; poenitet me tui concubitus, neque posthac in oscula Presby-
teri, aut ampiexus veniam. Tum Polonus: tace inquit, soemina,
nihii est, cur me horreas, qui neque sum Presbyter, neque sacris
initiatus uiiis. Hoc muiier magis abominata sacinus, abi, inquit, m
malam crucem, qui non sacer sacra ministras. Et a Polono digresia
prosanatorem divini Sacramenti ad contribulos detuiit. IlH commoti
tam insueto, atque inaudito scelere, Polonum repente in crucem su-
stuliffent, nisi surore cognito veterator ille salutem pedibus quaesivis-
set. Simiies huic sorsitan multos in Bohemia reperias. Iilud expio-
ratum est, quia venientes ex Polonia Presbyteri, quemadmodum ple-
bes volunt, Sacramenta ministrant; nam domi paaperes vi£ius causa
soris nihil abhorrent. Ego quidem quum essem in Bohemia, offen-
di nohnulios Ecciesiarum Re£fores natione Polonos, qui rogati, cur
prohibitam ab Ecclesia Gommunionem exercerent3 ajebant, quia noa
possent