DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.32043#0188
iBz A N E C D O T A
l'eotis suae Epitaphio Gregorius immiscet? Quia illis temporibus
nebulones isti apud Ethnicos niagoo in pretio erant, & Heroibus
Christianis fortaise praeferebantur. Audi Juìianum Apostatam in
fragmento Orationis, Epistolaeve cujusdam : A sp «x dvd'pwVa? yywk
CiTZ'ATZlVGCV 7T077\0l ^ X.CcS'CCTZp 'ZEoiKpCCTi] ^ KCCl ALùJVOC ^ KCCl TOV (JLZycCV
E’pcTÌÒGTtfjLov ; Hoc est. An non multi viros bonos intevsecemnt, *ue~
lut Socratem , O 0 Dionem^ & magmtm illum Empeàctimum? En
quae Juliani de Empedotimi virtute ac morte foret opinio. Suidas
autem in voce r«À/«i’oV hanc de Empedotimo ejusdem Juiianì sen«
tentiam resert. Tzpì tS Ef.TeìioTifjM 7\zyti 6 rrccpccQccTì)s ìstùs \v tòìs
ÌTiypccpoyàvois KpoviGic’. qyMc ì>z E’^t^gt/uw, kcci TìuQayópoc iriszuov
tzs « De Empeàotimo in Saturnalikus stc scribit Apojìata: ÌSIos Empe~
àotimoj & Pythagorae sidem adhibentcs
Tpotpwviz, Trophonie. Quis liic impostor suerit, jam adnotavi-
mus. Celebre adagium est è specu Trophonii redire, uti etiam ls
Tpocpiovlis jjjZsj,ccvtzut(m , in Trophonii antro vaticinatus ejì. Aristopha-
nes in Nubibus, Herodotus Lib. I. Cic. Ltb. III. de Nat. Deorum,
Euripides io Jone, Lucianus in Dialogis mortuorum, aliique Tro-
phonium commerìiorant. Ejus tamen historia, seu sabula, diverst-
modè a Scriptoribus refertur. Vide Erasrr.um in Adagiis, & Non-
nurn in Scholiis ad Nazianzeni Orat. III.
AfeccTz juudsss. Fabults temperate. CL Salvinius legendum cen-
set yu% ; nam À?Jyw semper cum genitivo.
A’picrct'us. Anssaei. Corruptè in MS. Ambr. As%$~ca'ts scriptuxn
est. Quioam hic Arisiaeus suerit, in saperioribus noiis diximus.
Avflacum cjuemdam Cyrenaeum cum falsis Ethnicorum vatibus con-
nuiiierat Ciemens Aiexandr. in Adhort. ad Gentes. Eumdem cum
hoc impostore iilum suiste, credere par est.
KéàéuQov. Vtam. Ita scribere maiui, quam xéTujd-ov, uti habet
Àmbr. Codex.
Xpisopopo?. Christisera. Qusndoquidem saepe hujusmodi voce
utìtur Gregorius, expìoremus quìd per iiiam significetur. Pro ChrV
ftiano, seu Chrssi fe&atore veteres usurparunt, & praesertim Poe-
tae, vocabtìluni nempe commodius carmini. Solebant autem Chri-
stiaoi oon Xpis-opopoi tanrum, sive Christrseri, sed etiam Bzopópot^
sive Detssn, ac TvzuyccTo-popoL, sive Spiritophori interdum nuncupa-
ri . Quum, uc Apolioius ajehat, Christi seéiatores Templum Dei
sint, hìnc Deum portare, ac Qeopópot dicebantur. Pari qtioque ratio-
r*e, quod Christum sevventj Xptropopot poterant appeliari t A S. I-
gnatio
l'eotis suae Epitaphio Gregorius immiscet? Quia illis temporibus
nebulones isti apud Ethnicos niagoo in pretio erant, & Heroibus
Christianis fortaise praeferebantur. Audi Juìianum Apostatam in
fragmento Orationis, Epistolaeve cujusdam : A sp «x dvd'pwVa? yywk
CiTZ'ATZlVGCV 7T077\0l ^ X.CcS'CCTZp 'ZEoiKpCCTi] ^ KCCl ALùJVOC ^ KCCl TOV (JLZycCV
E’pcTÌÒGTtfjLov ; Hoc est. An non multi viros bonos intevsecemnt, *ue~
lut Socratem , O 0 Dionem^ & magmtm illum Empeàctimum? En
quae Juliani de Empedotimi virtute ac morte foret opinio. Suidas
autem in voce r«À/«i’oV hanc de Empedotimo ejusdem Juiianì sen«
tentiam resert. Tzpì tS Ef.TeìioTifjM 7\zyti 6 rrccpccQccTì)s ìstùs \v tòìs
ÌTiypccpoyàvois KpoviGic’. qyMc ì>z E’^t^gt/uw, kcci TìuQayópoc iriszuov
tzs « De Empeàotimo in Saturnalikus stc scribit Apojìata: ÌSIos Empe~
àotimoj & Pythagorae sidem adhibentcs
Tpotpwviz, Trophonie. Quis liic impostor suerit, jam adnotavi-
mus. Celebre adagium est è specu Trophonii redire, uti etiam ls
Tpocpiovlis jjjZsj,ccvtzut(m , in Trophonii antro vaticinatus ejì. Aristopha-
nes in Nubibus, Herodotus Lib. I. Cic. Ltb. III. de Nat. Deorum,
Euripides io Jone, Lucianus in Dialogis mortuorum, aliique Tro-
phonium commerìiorant. Ejus tamen historia, seu sabula, diverst-
modè a Scriptoribus refertur. Vide Erasrr.um in Adagiis, & Non-
nurn in Scholiis ad Nazianzeni Orat. III.
AfeccTz juudsss. Fabults temperate. CL Salvinius legendum cen-
set yu% ; nam À?Jyw semper cum genitivo.
A’picrct'us. Anssaei. Corruptè in MS. Ambr. As%$~ca'ts scriptuxn
est. Quioam hic Arisiaeus suerit, in saperioribus noiis diximus.
Avflacum cjuemdam Cyrenaeum cum falsis Ethnicorum vatibus con-
nuiiierat Ciemens Aiexandr. in Adhort. ad Gentes. Eumdem cum
hoc impostore iilum suiste, credere par est.
KéàéuQov. Vtam. Ita scribere maiui, quam xéTujd-ov, uti habet
Àmbr. Codex.
Xpisopopo?. Christisera. Qusndoquidem saepe hujusmodi voce
utìtur Gregorius, expìoremus quìd per iiiam significetur. Pro ChrV
ftiano, seu Chrssi fe&atore veteres usurparunt, & praesertim Poe-
tae, vocabtìluni nempe commodius carmini. Solebant autem Chri-
stiaoi oon Xpis-opopoi tanrum, sive Christrseri, sed etiam Bzopópot^
sive Detssn, ac TvzuyccTo-popoL, sive Spiritophori interdum nuncupa-
ri . Quum, uc Apolioius ajehat, Christi seéiatores Templum Dei
sint, hìnc Deum portare, ac Qeopópot dicebantur. Pari qtioque ratio-
r*e, quod Christum sevventj Xptropopot poterant appeliari t A S. I-
gnatio