DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.32043#0453
GRAECOLjsT 1 N A, 447
tè ibi nusquam legas de Chrislo homine aliud praedicari, qu'am
rwfxoc^ aut crdpzcc, hoc esì:, Corf>usy aut Carnem. Ammae sutem s
five Mcntìs humanae a Verbo susceptae nulìa mentio. Quamobrem
Christi Corpus, si reéìè haec perpendas, obtruditur nobis tamquam
«\|/u%ov, xod di}<xiT^sì)Tov, x.oci ccvóì)Tov, idest, inanimum, jenfus, ac
tnenris espers : quod eommentum in Apollinari damnavit An. Ch.
3(52. Alexandrina Synodus ab Athanalio, aliisque Catholicis Episco-
pis celebrata.
Vide verò, quam sine tergiversatione eadem haec abominanda
sententia ab istius Epìstolae Auèfore insinuetur. Ours yap, inquit,
TO crd>sxcc X.cc&’ ÌciVTQ <p-JTl$ iTl ÌvOS Y-pijS, !x« sJLIjlìZ ZjóQTQlOV XCcZj'
5CCUT0, %lCCTifJCVi<T$F(U 'huVCCfJiiVOV CCVtU tS ^COQTOiS ?\Óyii. HOC est ”
■Non enim Corpus fecundltm se ipsum natura ejì in uno Chrissoy quia
non ess vivisscum per femetipfumj neque àijfecari potefl, atqtie sejun-
gi à vivisico Verbo. En Gorpus Ghristi per se minimè vivificum s
idest vità, ac Animà, vitaeque a£Honibus per se carens. At unde»
nam ( petere quis potuit ab Apollinari ) vitam, ejusque munia Ser»
vator habuit, quatenus homo ? A vivifico Verbo, respondebat Hae»
reticus, id habuit Christi Caro ; quippe quòd humanae Animae s
Mandsquè vices in Christo suppleret, atque impleret divinitas ipsa •
Concinunt ista cum iis, quae laudatus Leo Magnus de Apoliinarl
eodem scribit HoroiL IV. de Nativ. Apollmaris, inquit i!Ìe, sidet
soliditate privatus, Filium Dei ita vsram humanae Carnis crediàip
sufcepisje naturam, ut in illa Carne àiceret Animam non suisse^ quitt
vicem e/us expleverit ipfa àìvinitas.
Quae quum ita sint, & impiam hanc, atque ab Évangelica
veritate absonam opinionem soii Ariani, Apoliinaristae, atque Eu-
tychiani venditarint : quis dubitare ampiius postit, quin Epistoke \
nobis editae Auèior suerit Apoliinaris, aut aiius quisquam de gregs
lilius? Quandonam Catfeolici Patres, ac praecipuè Romanae Sedis
Antistites in ea suere sententiar Imo quis eam abominatus non fuit?
quis non oppugnavit non crescentem dicam , sed vix natam, atque
auditam ? Nemo autem est, qui Julium I* Pondficem Maximum
vel suspicatus fuerit consenfìsts umquam cum Arianis, aut cum ae-
quali eorum temporum Apollinari. Arianorum potiùs ipse Julius
perpetuus suit malleus, ac hostis, adeo ut mir^ri possis Eutychiàno-
rum impudentiam , atque imprudentiam, virum hunc deligentium ,
cui affingerent adukerinam hujusmodi Epistolam, illius ingenio, do-
élrinae, & mopbus taàii consormem, quam Aethiopi eandor. Eieri
igitiir
tè ibi nusquam legas de Chrislo homine aliud praedicari, qu'am
rwfxoc^ aut crdpzcc, hoc esì:, Corf>usy aut Carnem. Ammae sutem s
five Mcntìs humanae a Verbo susceptae nulìa mentio. Quamobrem
Christi Corpus, si reéìè haec perpendas, obtruditur nobis tamquam
«\|/u%ov, xod di}<xiT^sì)Tov, x.oci ccvóì)Tov, idest, inanimum, jenfus, ac
tnenris espers : quod eommentum in Apollinari damnavit An. Ch.
3(52. Alexandrina Synodus ab Athanalio, aliisque Catholicis Episco-
pis celebrata.
Vide verò, quam sine tergiversatione eadem haec abominanda
sententia ab istius Epìstolae Auèfore insinuetur. Ours yap, inquit,
TO crd>sxcc X.cc&’ ÌciVTQ <p-JTl$ iTl ÌvOS Y-pijS, !x« sJLIjlìZ ZjóQTQlOV XCcZj'
5CCUT0, %lCCTifJCVi<T$F(U 'huVCCfJiiVOV CCVtU tS ^COQTOiS ?\Óyii. HOC est ”
■Non enim Corpus fecundltm se ipsum natura ejì in uno Chrissoy quia
non ess vivisscum per femetipfumj neque àijfecari potefl, atqtie sejun-
gi à vivisico Verbo. En Gorpus Ghristi per se minimè vivificum s
idest vità, ac Animà, vitaeque a£Honibus per se carens. At unde»
nam ( petere quis potuit ab Apollinari ) vitam, ejusque munia Ser»
vator habuit, quatenus homo ? A vivifico Verbo, respondebat Hae»
reticus, id habuit Christi Caro ; quippe quòd humanae Animae s
Mandsquè vices in Christo suppleret, atque impleret divinitas ipsa •
Concinunt ista cum iis, quae laudatus Leo Magnus de Apoliinarl
eodem scribit HoroiL IV. de Nativ. Apollmaris, inquit i!Ìe, sidet
soliditate privatus, Filium Dei ita vsram humanae Carnis crediàip
sufcepisje naturam, ut in illa Carne àiceret Animam non suisse^ quitt
vicem e/us expleverit ipfa àìvinitas.
Quae quum ita sint, & impiam hanc, atque ab Évangelica
veritate absonam opinionem soii Ariani, Apoliinaristae, atque Eu-
tychiani venditarint : quis dubitare ampiius postit, quin Epistoke \
nobis editae Auèior suerit Apoliinaris, aut aiius quisquam de gregs
lilius? Quandonam Catfeolici Patres, ac praecipuè Romanae Sedis
Antistites in ea suere sententiar Imo quis eam abominatus non fuit?
quis non oppugnavit non crescentem dicam , sed vix natam, atque
auditam ? Nemo autem est, qui Julium I* Pondficem Maximum
vel suspicatus fuerit consenfìsts umquam cum Arianis, aut cum ae-
quali eorum temporum Apollinari. Arianorum potiùs ipse Julius
perpetuus suit malleus, ac hostis, adeo ut mir^ri possis Eutychiàno-
rum impudentiam , atque imprudentiam, virum hunc deligentium ,
cui affingerent adukerinam hujusmodi Epistolam, illius ingenio, do-
élrinae, & mopbus taàii consormem, quam Aethiopi eandor. Eieri
igitiir