Muratori, Lodovico Antonio [Editor]: Antiquitates Italicae Medii Aevi, Sive Dissertationes De Moribus, Ritibus, Religione, Regimine, Magistratibus, Legibus ... post declinationem Rom. Imp. ad Annum usque MD: Omnia Illustrantur, Et Confirmantur Ingenti Copia Diplomatum Et Chartarum Veterum, Nunc primùm ex Archivis Italiae depromtarum, Additis Etiam Nummis, Chronicis, Aliisque Monumentis Numquam Antea Editis (Band 6) (Arretii, 1775) [Cicognara, 2496-6]

82?

(?0T%. SalmaGus

in Notis ad Hisioriam Augusiam
contendit, ?? w/2e

i^i//o/i% procesRsse & Go/h?M.

Adsiipulatur Menagius, scribens:

^ Gn/i?y, y?j?M?/3c%Kf2 Groj/o-
/^%o. Ex poslibisiutn, non ex veri
Emiiium coetu desumta haec ori-
go. Non immeritb quisquam su-
spicari posEt, prodiisie vocem i-
Ram ex Itaiico Gtt/o, significante
jgM^CKCK? Latinorum. Nomen hoc
Tusci in G0//0 faciie immutasse
potuerint : nam Bubonem

nos Lombardi appeilamus,
Tusci G&;/<?. Et revera iKs/Mwn ho-
minem dicimus etiam: F^// e

Piura nomina e be-
itiis & avibus mutuati sumus in
aiiorum contemtum, ut jam mo-
nui ad vocem Btvccene. Attamen
iegitimam originem vocabuii G0//0
Indicasse mihi creditur Monohnius,
qui e Graecorum , noslrum

Gq^o derivavit. Nam a Graecis ea
vox interdum usurpata fuit ad si-
gnihcandum hcminem , L^o-

Vides ipsisiimam
hgnificationem, & ferme eumdem
Literarum sonum. Nuiio negotio
Gc/i? in Gc,yi? pertransiit. Menagius
qui opportune & importune apud
Graecos Itaiicae Linguae vocabuia
expiscatur, ouamquam hoc noHet,
parvi fecit, ut e nubibus aiiam
originem ad nos adveheret. Deni-
que addo, etiam apud Arabes ali-
quid simiie reperiri; nam & iis
Go/%o% esf sx/wientL? ^

^owc .* & Gc/o/on , A?/-

/Mc/%^(/o, Locor^.

Gowo%%, seu Gowon^. Fn%/i

Menagium audi: For/i? ^
GcK?s%^, pro Gow/%<% Gor^,

/o:-?o c/?

tW. Gerrae. Voce.m hanc Arabum


828

G

D

E

Linguae nos debere ccnsuerunt an-
tea Viri do6Ii . Arabum Popuio
nimirum esi ^-Goww^/o,

Na-usj, idesl sunis, a quo ancho-
rae pendent, seu F%n/t orq//?or, vci
Inde nos Come%<%, Hispa-
ni GnwenH accepisle videmur. Gig-
geus rem animadvertit, eamque
Bochartus conhrmavit.

Gcn^oL. Navicuiae genus apud Ve-
netos. A ConJMs derivato e
Graeco, significante exipuum Lcy-
, ejus originem trahebat Me-
nagius. A CoHf%.y parum feiiciter
Ferrarins. FortasHs adhuc incom-
perta esi nativitas nominis hujus.
Id tantummcdo animadvertas ve-
iim, a Germanis quoque G(i%^e/
appeiiari Gramero te-

sfe. An iiii a Venetis acceperint,
aic mihi, si potis es.

GoH%%. Vehis pierumque mulicbris
species. G^oA&r, Hebraicae

originis hoc vocabuium censuit Bei-
gicus Varro Voslius. Ego Mena-
gio arbitranti, e Germanica Lin-
gua descendisle, iubentius aslen-
tior, nisi vox ipsa sit Ceitici i-
diomatis, uti Boxhornius in G!os-
sario suo memoriae prodidit, Gmn
referens inter Ceitici sermonis re-
Hquias.

GorgL. G%(;MP. Antiquata vox, &
nobis tanlum in usu, quum dici-
mus L? Gorg?<% F/orcHs/tM, ad signi-
hcandum Fiorentinum Popuium ,
quasi gutture pronuntiare quasdam
iiteras seu voces. Frusfra e G%/%
Perrarius hanc vocem deduxit. Et
nihii erat, cur Menagius suspica-
retur, profe&am iiiam fuisse e GM<?-
aut ex Gcr^s, vei ex GMrgK?%.
Sine dubitatione Gor^ , & Goripg
Itaiicae voces, uti & Gaiiicum ad-
huc usitatum Gorgo, veniunt a G?^r-
Latino, quo nomiue metapbo-

ricQ