DOI Artikel:
Mielczarek, Mariusz: Macieja z Miechowa wiedza o pieniądzu antycznym
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21230#0248
nii i Szwecji, a ten ostatni argumentował swoje racje fragmentami dzieła
Jordanesa35. Na kartach „Opisu Sarmacji", polemizował Miechowita z Ja-
nem Magnusem z Linkóping3b. Ten zaś znał dobrze dzieło Jordanesa37.
Czy Maciej z Miechowa znał tekst Jordanesa?38 Z treści „Opisu Sarma-
cji", a przede wszystkim z dyskusji z Janem Magnusem można sądzić, że
chyba nie czytał Jordanesa. Znamienne jest zdanie z odpowiedzi na za-
rzuty Magnusa: Twoi starożytni historycy, którym tak ufasz, nigdy nie znali kra-
jów północnych, zwłaszcza te kroniki hiszpańskie stare i nowe, które czytałem..}9.
Wspomniane „stare i nowe kroniki" hiszpańskie to zapewne teksty Oro-
zjusza40 i Izydora z Sewilli.
W 1514 r. sporządzony został testament Miechowity, stanowiący pod-
stawę wiedzy o jego bibliotece. W księgozbiorze Miechowity były wówczas
niemal wszystkie pozycje dziejopisarstwa antycznego opublikowane przed
tym rokiem41. Po 1514 r. Miechowita zapewne wzbogacał swój księgo-
zbiór42. „Getika" Jordanesa ukazała się drukiem w roku 151543.
Wydaje się jednak, iż tak jak w kilku innych przypadkach, Miechowita
korzystał raczej z późniejszego tekstu, będącego również podstawą stwier-
dzeń o genealogii Polaków zawartych w „Chronica Polonorum"44. Wspo-
mniana tam Kronika Siegberta z Gembloux (1030-1112)43 zawiera frag-
ment bardzo podobny do przekazu Miechowity i zapewne ona właśnie
była źródłem, z którego Maciej z Miechowa przejął wykorzystany przez
siebie przekaz.
35 J. Svennung, Zur Geschichte des Goticismus, Uppsala 1967, s. 34—43.
36 Opis Sarmacji, s. 22-27.
37 J. Svennung, op.cit, s. 38 i n. Zob. też uwagi zawarte w liście Jana Magnusa do Miecho-
wity - Opis Sarmacji, s. 24.
38 W dotychczasowej, bogatej literaturze przedmiotu nie wymienia się tekstu Jordanesa
wśród źródeł z których Miechowita korzystał - np. A. Borzemski, op.cit., s. 18 i n.
39 Opis Sarmacji, s. 25, podaję w tłum. T. Bieńkowskiego.
40 Dzieło to było w prywatnej bibliotece Miechowity - L. Hajdukiewicz, Biblioteka...,
s. 139.
41 L. Hajdukiewicz, Biblioteka..., s. 140.
42 L. Hajdukiewicz, Zainteresowania..., s. 214.
43 Takie przynajmniej wydanie notuje British Museum General Catalogue ojPrinted Books...,
v. 119, cols 141-142.
44 Chronica Polonorum, s. XIX; ale tutaj o 404etnim pobycie Wandalów w Panonii.
45 Korzystałem z wydania z roku 1566 - Sigeberti Gemblacensis coenobitae chronographia, (w:)
Germanicarum rerum ąuatuor celebriores vetustioresąue chronographi..., Francoforti ad Moenum
MDLXVI, k. 60. Zob. W. Wattenbach, Siegebert, (w:) Allgemeine Deutsche Biographie, t. 34,
Leipzig 1892, s. 246-247, oraz A. Borzemski, op.cit., s. 19.
248
Jordanesa35. Na kartach „Opisu Sarmacji", polemizował Miechowita z Ja-
nem Magnusem z Linkóping3b. Ten zaś znał dobrze dzieło Jordanesa37.
Czy Maciej z Miechowa znał tekst Jordanesa?38 Z treści „Opisu Sarma-
cji", a przede wszystkim z dyskusji z Janem Magnusem można sądzić, że
chyba nie czytał Jordanesa. Znamienne jest zdanie z odpowiedzi na za-
rzuty Magnusa: Twoi starożytni historycy, którym tak ufasz, nigdy nie znali kra-
jów północnych, zwłaszcza te kroniki hiszpańskie stare i nowe, które czytałem..}9.
Wspomniane „stare i nowe kroniki" hiszpańskie to zapewne teksty Oro-
zjusza40 i Izydora z Sewilli.
W 1514 r. sporządzony został testament Miechowity, stanowiący pod-
stawę wiedzy o jego bibliotece. W księgozbiorze Miechowity były wówczas
niemal wszystkie pozycje dziejopisarstwa antycznego opublikowane przed
tym rokiem41. Po 1514 r. Miechowita zapewne wzbogacał swój księgo-
zbiór42. „Getika" Jordanesa ukazała się drukiem w roku 151543.
Wydaje się jednak, iż tak jak w kilku innych przypadkach, Miechowita
korzystał raczej z późniejszego tekstu, będącego również podstawą stwier-
dzeń o genealogii Polaków zawartych w „Chronica Polonorum"44. Wspo-
mniana tam Kronika Siegberta z Gembloux (1030-1112)43 zawiera frag-
ment bardzo podobny do przekazu Miechowity i zapewne ona właśnie
była źródłem, z którego Maciej z Miechowa przejął wykorzystany przez
siebie przekaz.
35 J. Svennung, Zur Geschichte des Goticismus, Uppsala 1967, s. 34—43.
36 Opis Sarmacji, s. 22-27.
37 J. Svennung, op.cit, s. 38 i n. Zob. też uwagi zawarte w liście Jana Magnusa do Miecho-
wity - Opis Sarmacji, s. 24.
38 W dotychczasowej, bogatej literaturze przedmiotu nie wymienia się tekstu Jordanesa
wśród źródeł z których Miechowita korzystał - np. A. Borzemski, op.cit., s. 18 i n.
39 Opis Sarmacji, s. 25, podaję w tłum. T. Bieńkowskiego.
40 Dzieło to było w prywatnej bibliotece Miechowity - L. Hajdukiewicz, Biblioteka...,
s. 139.
41 L. Hajdukiewicz, Biblioteka..., s. 140.
42 L. Hajdukiewicz, Zainteresowania..., s. 214.
43 Takie przynajmniej wydanie notuje British Museum General Catalogue ojPrinted Books...,
v. 119, cols 141-142.
44 Chronica Polonorum, s. XIX; ale tutaj o 404etnim pobycie Wandalów w Panonii.
45 Korzystałem z wydania z roku 1566 - Sigeberti Gemblacensis coenobitae chronographia, (w:)
Germanicarum rerum ąuatuor celebriores vetustioresąue chronographi..., Francoforti ad Moenum
MDLXVI, k. 60. Zob. W. Wattenbach, Siegebert, (w:) Allgemeine Deutsche Biographie, t. 34,
Leipzig 1892, s. 246-247, oraz A. Borzemski, op.cit., s. 19.
248