DOI Heft:
Ioachimi Camerarii Erratum (a) in quo circiter quadraginta loca veterum&recentiorum auctorum notantur
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.26068#0084
104 IOACHIMI CAMERARII
locutum, quo ostento regnum patris & do-
mum funditus concidisife. Herodotus enim
certe hoc non tradit, sed adultum filium
Crcesi, qui mutus esset, captis Sardibus,
perculsum patris periculo, cum in illuni
Persa interfe£turus irrueret, vocem rupisie
militem, orantem, ne trucidaret Groefum.
Neque inficias iuero,hanc historiam ab ali-
quibus hoc modo relatam, cum & apud Pli-
nium legatur, semestrem Crcefi filium in cre-
pundiis locutum, sed non debuit Herodo-
tus citari testis ignotae sibi rei. Quam autem
cito fuit oblitus veritatis, fiquidem verum
est, quod in Bruto scripsit, Fannium maio-
rem natu generum suifse Lelii, cum in do
Amicitia libello diserte perhibeatur ille minor,
nisi quis fbrtasse permutationem perfona-
rum a librariis sa£iam ausit dicere. Illud
vero, oblitum ne quondam aliter fe tradi-
disife, an scientem retexuisise dicemus ?
Quod de oratoris perturbationibus illis in
libris, quibus Aristotelicam 6t Isbcraticam
oratoriam rationem exposuit, disseruisiet
ipse, in Tufculanis quadiombus refellens. Scis
enim Antonius ibi quid dicat, quod proba»
tum certe Ciceroni sentiendum est. Qui-
bus omnibus verbis qua a me tum funt habita, si
dolor ab suisse t meus, non modo non miserabilisy
sed etiam trridendasuisfet oratio mea, Et paulo
ante. De me autem caujfa nulla eft 7 cur apud
hominesprudemijstmos atque ammsstmos mentiar.
Non
locutum, quo ostento regnum patris & do-
mum funditus concidisife. Herodotus enim
certe hoc non tradit, sed adultum filium
Crcesi, qui mutus esset, captis Sardibus,
perculsum patris periculo, cum in illuni
Persa interfe£turus irrueret, vocem rupisie
militem, orantem, ne trucidaret Groefum.
Neque inficias iuero,hanc historiam ab ali-
quibus hoc modo relatam, cum & apud Pli-
nium legatur, semestrem Crcefi filium in cre-
pundiis locutum, sed non debuit Herodo-
tus citari testis ignotae sibi rei. Quam autem
cito fuit oblitus veritatis, fiquidem verum
est, quod in Bruto scripsit, Fannium maio-
rem natu generum suifse Lelii, cum in do
Amicitia libello diserte perhibeatur ille minor,
nisi quis fbrtasse permutationem perfona-
rum a librariis sa£iam ausit dicere. Illud
vero, oblitum ne quondam aliter fe tradi-
disife, an scientem retexuisise dicemus ?
Quod de oratoris perturbationibus illis in
libris, quibus Aristotelicam 6t Isbcraticam
oratoriam rationem exposuit, disseruisiet
ipse, in Tufculanis quadiombus refellens. Scis
enim Antonius ibi quid dicat, quod proba»
tum certe Ciceroni sentiendum est. Qui-
bus omnibus verbis qua a me tum funt habita, si
dolor ab suisse t meus, non modo non miserabilisy
sed etiam trridendasuisfet oratio mea, Et paulo
ante. De me autem caujfa nulla eft 7 cur apud
hominesprudemijstmos atque ammsstmos mentiar.
Non