edim anno ML CC XXIII Menfe lanuarii. 13
quos video & gaudeo mihi bonos esse & raultos.
Ejusmodilumina valde dissipantillos fumos, Valt,
miamice. V. Id. Febr. cbbxcii,
V.
H. C.Epistoia, in qua proponitur difficultas quzdam circa
«ßimationem virium ia motu uniformiter accelerato
deprehensa.
Neminem eorum, qui in Mathematicerüm schoiis da-
örinam de motu gravium uniformiter accelerato & retarda-
to paulo attenciori inentis observatione perrradiarunt, latere
•utumo, quamacrirer Viri in hac seientia sacile principes,
adeoque celeberrimi, circa zßumationem virium motricium
vivarum ( ut vocant) inter se contenderint, & quod in hunc
utque diem in duas diversas abeant partes. Cartesius ejus-
que Asseclae ßatuunt, vires moventes esse in ratione compo-
sita massjrum & velocitatum, & inniti principio, sive
Axiomati videntur sequenti: Motus quantitassive motus
momentutn sequitur proportionem causie motum producen-
tis. Verum haec sententia errori obnoxia videtur ideo,
quod motus non simul & uno tempore existir, sedeß ens ex
temporibus successive sequentibus aggregatum, hinc una
celeritate, quam ab initio habet, nonabsolvitur, sed singu-
listemporis momentlsab squalivi zquales velocitatis gra-
dus sive incrementa nanciscitur. Hinc vires moventes in
motu uniformiter accelerato zßimari non poffuntex fadlo
maß* & celeritatis, nempe unius & primi momenti tem-
potis, namidfadlumeßsaltem quantitas motus momenta-
nea sive Impetus. Quod vero principium, cui hzczßuma-
tio superßru&a videtur, concernit, redie id se habet in mo-
tu uniformi & aequabili, qui vero in natura non, nisiinmi-
nimo tempore, experiencia & ratione suffragantibus, exißit,
& de eo hic non eß quasßio.
lllußris Leibnitius, ßupendz eruditiönis & ingenii, ut
atnplissimi, itaacutissimi Vir, qui in seientiis Mathematicis
ad invidiam usque provedlus, earum limites multis patasan-
gi$ promovit & extendit, contra Cartesium, qui vires motri-
ces sive quantitatem virium, & quantitatem motus pro re
una autzquipollcntc (exinde quod confudit quantitatem
motus
quos video & gaudeo mihi bonos esse & raultos.
Ejusmodilumina valde dissipantillos fumos, Valt,
miamice. V. Id. Febr. cbbxcii,
V.
H. C.Epistoia, in qua proponitur difficultas quzdam circa
«ßimationem virium ia motu uniformiter accelerato
deprehensa.
Neminem eorum, qui in Mathematicerüm schoiis da-
örinam de motu gravium uniformiter accelerato & retarda-
to paulo attenciori inentis observatione perrradiarunt, latere
•utumo, quamacrirer Viri in hac seientia sacile principes,
adeoque celeberrimi, circa zßumationem virium motricium
vivarum ( ut vocant) inter se contenderint, & quod in hunc
utque diem in duas diversas abeant partes. Cartesius ejus-
que Asseclae ßatuunt, vires moventes esse in ratione compo-
sita massjrum & velocitatum, & inniti principio, sive
Axiomati videntur sequenti: Motus quantitassive motus
momentutn sequitur proportionem causie motum producen-
tis. Verum haec sententia errori obnoxia videtur ideo,
quod motus non simul & uno tempore existir, sedeß ens ex
temporibus successive sequentibus aggregatum, hinc una
celeritate, quam ab initio habet, nonabsolvitur, sed singu-
listemporis momentlsab squalivi zquales velocitatis gra-
dus sive incrementa nanciscitur. Hinc vires moventes in
motu uniformiter accelerato zßimari non poffuntex fadlo
maß* & celeritatis, nempe unius & primi momenti tem-
potis, namidfadlumeßsaltem quantitas motus momenta-
nea sive Impetus. Quod vero principium, cui hzczßuma-
tio superßru&a videtur, concernit, redie id se habet in mo-
tu uniformi & aequabili, qui vero in natura non, nisiinmi-
nimo tempore, experiencia & ratione suffragantibus, exißit,
& de eo hic non eß quasßio.
lllußris Leibnitius, ßupendz eruditiönis & ingenii, ut
atnplissimi, itaacutissimi Vir, qui in seientiis Mathematicis
ad invidiam usque provedlus, earum limites multis patasan-
gi$ promovit & extendit, contra Cartesium, qui vires motri-
ces sive quantitatem virium, & quantitatem motus pro re
una autzquipollcntc (exinde quod confudit quantitatem
motus