DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.52619#0028
2
TECHNO KRA TA-ROLNIK—MĄŻ STANU
W młodzieńczej biografii intelektualnej Piotra Michałow-
skiego zagadnienia artystyczne nie wysuwały się na pierwszy
plan. Podobnie miało być w ciągu jego całego niemal
pracowitego życia. Większość czasu i sił artysta musiał
poświęcić zupełnie innym sprawom, w każdej dziedzinie
dochodząc zresztą do poważnych osiągnięć, często kosztem
odkładania na długie miesiące ołówka i pędzla. Ową
wielostronność działalności Michałowskiego doskonale
uchwycił znający go przez wiele lat Paweł Popiel, pisząc we
wspomnieniu pośmiertnym: „Piotr Michałowski [...] był
znany to jako wielki filolog, to jako znakomity administra-
tor, to jako gospodarz, to jako malarz pierwszy w swym
rodzaju — tak że rozumiano, iż było kilku, a nie jeden
Michałowski”1. Jak widać, nawet pod piórem człowieka
będącego, jak na ówczesne polskie stosunki, znawcą sztuki,
człowieka, którego Michałowski kilkakrotnie portretował,
malarstwo znalazło się na ostatnim miejscu, a jego proble-
matyka nie została też szerzej potraktowana w dalszym
ciągu tekstu. Nic więc dziwnego, że i dla innych wczesnych
Przypisy do tego rozdziału znajdują się na stronach 140—147.
26
TECHNO KRA TA-ROLNIK—MĄŻ STANU
W młodzieńczej biografii intelektualnej Piotra Michałow-
skiego zagadnienia artystyczne nie wysuwały się na pierwszy
plan. Podobnie miało być w ciągu jego całego niemal
pracowitego życia. Większość czasu i sił artysta musiał
poświęcić zupełnie innym sprawom, w każdej dziedzinie
dochodząc zresztą do poważnych osiągnięć, często kosztem
odkładania na długie miesiące ołówka i pędzla. Ową
wielostronność działalności Michałowskiego doskonale
uchwycił znający go przez wiele lat Paweł Popiel, pisząc we
wspomnieniu pośmiertnym: „Piotr Michałowski [...] był
znany to jako wielki filolog, to jako znakomity administra-
tor, to jako gospodarz, to jako malarz pierwszy w swym
rodzaju — tak że rozumiano, iż było kilku, a nie jeden
Michałowski”1. Jak widać, nawet pod piórem człowieka
będącego, jak na ówczesne polskie stosunki, znawcą sztuki,
człowieka, którego Michałowski kilkakrotnie portretował,
malarstwo znalazło się na ostatnim miejscu, a jego proble-
matyka nie została też szerzej potraktowana w dalszym
ciągu tekstu. Nic więc dziwnego, że i dla innych wczesnych
Przypisy do tego rozdziału znajdują się na stronach 140—147.
26