DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.2432#0077
Lih.un. Cap. V*. 4t
cere, omnia^ sola miracu!a>ptodigia> Q$csm
pernaturalia. Sic verolasderqcseipiuna : quia.
justitia originalisnon fuitinprimohominepci:
miraGulum, (ed per naturam* quia per ercatio-
nenvquashominifuitnativitas, Sicedamdo^,
nagrati^supernaturalia non estent; quia nor*
sutit miracula* Utut sit,vox ipsa doqet^siper^
natmalm esse &dici debere ea, quae. sunt supra
tiatucam, seu, qua* natura superant: de quib,
proinde Physieus seu naturalis Philosophus ni-
hil no vit: sed Metaphy sicus Theologus consi-
derat. Hic veronaturamnonxstimat ex solis
principiis essentialibus, anima, corporej pote*
tiis > ut Phystcusj-.fed unacum cum nativisdo-
tibus integritatisexcreatione ante peccatutn*
ut erat in tegra: vel cum nati vis defe&ibbs cor-
ruptionis ex lapsu post peccatum > ut est corru-
pta* Theologo igiturnonestidfciumj^r^
turale, quodnonestaptumssuereex principiis
natura? > sed quicquidprincipia veldotesnatk
vas naturat integra', vel defectus nativos natu-
tx corrupt#superat6rexcedit. tlnde super-»
naturalia nunc dicuntur no solamira-
cula, prodigia: sed etia 4ma gram>quibus na-
tura corrupta redintegratur. Originalis vero
justitia supernaturalis hominiantelapsum no
erat, necdicipotest:quia supra naturaminte-
gram non erat, neque dotes nativas natura? m-
t&grae excedebat,
3. De hypothesibus falsis ha&enus, Sequi- §, umi*
tur sententiarum expiicatio %srmum nosta iptm^
d$'mdt