DOI Artikel:
Żurowska, Klementyna: Studia nad architekturą wczesnopiastowską, [2]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26757#0079
stawionych elementów S. Koziel odtworzył trzy fazy budowli określanej
mianem kościoła B. W fazie pierwszej miałby on być rotundą czteroapsydową,
w której apsydy zach. i wsch. byłyby większe, a pd. i pn. nieco płytsze 17
(rys. 6). W fazie drugiej miano rozebrać dwie apsydy: pd. i pn., a arkady
pozostałe po nich zamurowano materiałem z poprzedniej rozbiórki. W ten
Rys. 6. Kraków — Wawel, tzw. kościół B, rekonstrukcja fazy 1 (wg S. Kozieła)
sposób powstała rotunda o dwu apsydach. W tym okresie miano wybudować
czworoboczny aneks w miejscu apsydy pd. W trzeciej fazie oprócz pewnych
zmian w aneksie pd. przede wszystkim wbudowano emporę w apsydę zach.
(rys. 7). Była to empora typu balkonowego, której dwa łuki arkadowe
wspierały się na dwu filarach przyściennych i jednej kolumnie w środku.
Ta trzecia faza mogła być wyróżniona dzięki użyciu innego materiału, mia-
nowicie wapnia górnojurajskiego w odróżnieniu od piaskowca wapnistego,
w którym wzniesiono wcześniej bryłę całej budowli 18. Kozieł słusznie zalicza
omawiany kościół do budowii przedromańskich. Usiłuje on również wyzna-
czyć chronologię bezwzgiędną dla poszczególnych faz. Opierając się na przy-
biiżonym datowaniu ceramiki pochodzącej z warstw sprzed budowy tzw.
17 Określając tu apsydy jako wsch., zach., pd. i pn. przyjmuję już nie ich faktyczne usytuowa-
nie wobec stron świata, lecz orientację teoretyczną, programową, jaką stosowano w kościołach
średniowiecznych.
18 Por. Kozieł, Fraś, o. c., s. 41—67.
77
mianem kościoła B. W fazie pierwszej miałby on być rotundą czteroapsydową,
w której apsydy zach. i wsch. byłyby większe, a pd. i pn. nieco płytsze 17
(rys. 6). W fazie drugiej miano rozebrać dwie apsydy: pd. i pn., a arkady
pozostałe po nich zamurowano materiałem z poprzedniej rozbiórki. W ten
Rys. 6. Kraków — Wawel, tzw. kościół B, rekonstrukcja fazy 1 (wg S. Kozieła)
sposób powstała rotunda o dwu apsydach. W tym okresie miano wybudować
czworoboczny aneks w miejscu apsydy pd. W trzeciej fazie oprócz pewnych
zmian w aneksie pd. przede wszystkim wbudowano emporę w apsydę zach.
(rys. 7). Była to empora typu balkonowego, której dwa łuki arkadowe
wspierały się na dwu filarach przyściennych i jednej kolumnie w środku.
Ta trzecia faza mogła być wyróżniona dzięki użyciu innego materiału, mia-
nowicie wapnia górnojurajskiego w odróżnieniu od piaskowca wapnistego,
w którym wzniesiono wcześniej bryłę całej budowli 18. Kozieł słusznie zalicza
omawiany kościół do budowii przedromańskich. Usiłuje on również wyzna-
czyć chronologię bezwzgiędną dla poszczególnych faz. Opierając się na przy-
biiżonym datowaniu ceramiki pochodzącej z warstw sprzed budowy tzw.
17 Określając tu apsydy jako wsch., zach., pd. i pn. przyjmuję już nie ich faktyczne usytuowa-
nie wobec stron świata, lecz orientację teoretyczną, programową, jaką stosowano w kościołach
średniowiecznych.
18 Por. Kozieł, Fraś, o. c., s. 41—67.
77