DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.15341#0013
HEILIGE TAFEREELEN.
HET EERSTE TAFEREEL.
L tedeerlyk vergist zich de nette tekenpen van deii
kunstenaer, die in dit eerste tafereel het begin des
dingen, den grontbou van hemel en aerde, aen ons
gezicht poogt te ontdekken. Want waer was hy, toen
de H e e r de aerde grondde ? hy geeve het te ken-
nen, indien hy kloek vanverstant is. Ik zie wel, dat
hy,geneegenom onzichtbaere dingen doorbeelde-
spraek te ontvouwen, in twee persoonaedjen de
Eeuwigheit, die (om zoo te spreken) door den wereltbou een ein-
de ontfing, en denTyt, die door en met de dingen een aenvang nam,
wil beschryven. De Eeuwigheit en haere eindelooze duurzaemheit ver-
beeldt hy door een jeugdige en schoone jongvrou met een doorluchtig
hemelront, waer aen begin noch einde geipeurt wordt, in haere rechte
hant; gelyk haere ssinke dien vogel opzyn gekruidt nest draegt, dieuic
zich zeiven herbooren wordt. De Tyt wordt met zynen vloet afgeschik
dert door eenen bejaerden gryzaert, die, al van eenen gerimpelden ou-
derdom, alle aerdsche dingen met zyne zeissèn afmaeit. Ook zie ik wel
eenige merken, waer door de vaste en onvaste starren van de starrekun-
digen worden getekent, die te kennen geeven, dat zy door haere /helle
beweegingen in haere draeikolken rontom haere assen loopen ; maer hoe
de hemelkringen met zulke ssonkerlichten bezaeit zyn, zie ik niet ont-
dekt, dan door het geloof, het bewys der zaeken, die men niet zietj
waer door wy verstaen, dat de werelt door Godts woort is toebereide.
De Heilige Schrift, die van Godts openbaeringe haeren oirsprong trekt,
en buiten welke niemant de verborgentheit der wereltmaekinge begrypt,
toont ons, dat de Godt der Hebreeuwen, het Opperste en Volmaektste
Weezen, de Alfa en Omega, het Begin en het Einde, nochtans zonder
begin en zonder einde, allen dingen en den tyt, door wiens duurzaem-
heit de dingen bepaelt worden , het begin gegeeven heeft. Door hem,
A wiens
HET EERSTE TAFEREEL.
L tedeerlyk vergist zich de nette tekenpen van deii
kunstenaer, die in dit eerste tafereel het begin des
dingen, den grontbou van hemel en aerde, aen ons
gezicht poogt te ontdekken. Want waer was hy, toen
de H e e r de aerde grondde ? hy geeve het te ken-
nen, indien hy kloek vanverstant is. Ik zie wel, dat
hy,geneegenom onzichtbaere dingen doorbeelde-
spraek te ontvouwen, in twee persoonaedjen de
Eeuwigheit, die (om zoo te spreken) door den wereltbou een ein-
de ontfing, en denTyt, die door en met de dingen een aenvang nam,
wil beschryven. De Eeuwigheit en haere eindelooze duurzaemheit ver-
beeldt hy door een jeugdige en schoone jongvrou met een doorluchtig
hemelront, waer aen begin noch einde geipeurt wordt, in haere rechte
hant; gelyk haere ssinke dien vogel opzyn gekruidt nest draegt, dieuic
zich zeiven herbooren wordt. De Tyt wordt met zynen vloet afgeschik
dert door eenen bejaerden gryzaert, die, al van eenen gerimpelden ou-
derdom, alle aerdsche dingen met zyne zeissèn afmaeit. Ook zie ik wel
eenige merken, waer door de vaste en onvaste starren van de starrekun-
digen worden getekent, die te kennen geeven, dat zy door haere /helle
beweegingen in haere draeikolken rontom haere assen loopen ; maer hoe
de hemelkringen met zulke ssonkerlichten bezaeit zyn, zie ik niet ont-
dekt, dan door het geloof, het bewys der zaeken, die men niet zietj
waer door wy verstaen, dat de werelt door Godts woort is toebereide.
De Heilige Schrift, die van Godts openbaeringe haeren oirsprong trekt,
en buiten welke niemant de verborgentheit der wereltmaekinge begrypt,
toont ons, dat de Godt der Hebreeuwen, het Opperste en Volmaektste
Weezen, de Alfa en Omega, het Begin en het Einde, nochtans zonder
begin en zonder einde, allen dingen en den tyt, door wiens duurzaem-
heit de dingen bepaelt worden , het begin gegeeven heeft. Door hem,
A wiens