DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12185#0007
Έν "Αθήναις, τη. 2 Ιουλίου 1 861, συνελθόντων των μελών της αρχαιολογικής εται-
ρίας έν τω πανεπιστήμια) εις γενικήν συνέλευσιν, 6 πρόεδρος της εταιρίας Φίλιππος Ιωάν-
νου έξεφώνησε τον έξης λόγον
Κύριοι,
Ή Εφορία της Αρχαιολογικής Εταιρίας, δλου ήδη έτους άπδ της εκλογής αυτής
συμπληρωθέντος, συνεκάλεσεν υμάς σήμερον, ινα κατά τά νενομισμένα δώση δημοσία
λόγον τών εαυτής πράξεων καί απόθεση εις τάς χείρας υμών την έμπιστευθεϊσαν αύτη
έπιμέλειαν τών τής Εταιρίας πραγμάτων. Και την μέν διεξήγησιν τών κατά το έτος
τοΰτο διαφόρων έργων τής Εφορίας άνεδέχθη ο Γραμματεύς τής Εταιρίας κύριος Στέ-
φανος Κουμανούδης· την δε σύντομον τών οικονομικών αυτής έκθεσιν, ό Ταμίας κύριος
Γεώργιος Καραμάνος. Είς έμέ δε έταμιεύθη ή έκπλήρωσις καθήκοντος λυπηρού, οπερ ούχ I
μόνον ύπ' ευγνωμοσύνης καΐ υπο κοινοΰ καλώς έχοντος έθους επιβάλλεται εις ήμας,
άλλα και με το κοινον ημών αίσθημα συμφωνεί το συναγαγον ημάς άρχήθεν είς εν καΐ
την ήμετέραν Έταιρίαν συντηρούν και συνέχον. Ποίον τοΰτο; το αίσθημα του σ3βασμοΰ
προς τό παρελθόν, το αίσθημα τής τιμής προς τους μεγάλους εκείνους άνδρας, οΐτινες
άπ6 τοΰ αισθητού τούτου κόσμου αποχωρήσαντες αξιόλογα του βίου αυτών υλικά ή πνευ-
ματικά μνημεία κατέλιπον. Την 6 Ιανουαρίου τοΰ παρόντος έτους κατά την νέαν χρονο-
λογίαν ο πένθιμος τών κωδώνων ήχος έν ταϊς "Αθήναις τής Γερμανίας, τή κλεινή πόλει
τοΰ Βερολίνου, άνήγγειλεν είς τους πολυάριθμους αυτής κατοίκους, δτι μεγάλου άρχον-
τος ή ζο)ή έσβέσθη. Ό άρχων ούτος ήτο Φριδερϊκος Γουλιέλμος ο δ'. ο κραταιός Βασι-
λεύς τής Πρωσσίας, ο μεγαλόφρων τής επιστήμης προστάτης, ο γενναίος τών τεχνών
βραβεύς, ο σεβαστός τής Ελλάδος φίλος και έπιτίμιος τής ημετέρας Εταιρίας Πρόεδρος.
Άν και ή μακρά και ανίατος τοΰ βασιλέως νόσος, τριετίαν διαρκέσασα ολην, είχε παρα-
σκευάσει τά πνεύματα ίκανώς προς το μέγα δυστύχημα, το θλιβερον δμως τοΰ θανάτου
αύτοΰ άκουσμα έβύθισεν είς πένθος μέγα ουχί μόνον την εύρυάγυιαν τοΰ Βερολίνου πόλιν,
ούδέ μόνην την Πρωσσίαν, ούδέ μόνην την Γερμανίαν, άλλα πανταχοΰ πάντας, δσοι τιμώσι
τοΰ πνεύματος και τής καρδίας τας άρετάς και δέν λογίζονται κολακείαν το τιμαν αύτάς
έμοίως επί τοΰ βασιλικού καθημένας θρόνου, ώς και έν ταπεινή διαιτωμένας καλύβ/]. Επειδή,
Κύριοι, άπο τής ημέρας εκείνης νΰν πρώτον συνερχόμεθα, άς ένώσωμεν εύσεβώς την λύ-
πην ημών έπι τή στερήσει τοΰ σεπτοΰ ημών έπιτιμίου ΪΙροίίροί) με την λύπην τόσων
ρίας έν τω πανεπιστήμια) εις γενικήν συνέλευσιν, 6 πρόεδρος της εταιρίας Φίλιππος Ιωάν-
νου έξεφώνησε τον έξης λόγον
Κύριοι,
Ή Εφορία της Αρχαιολογικής Εταιρίας, δλου ήδη έτους άπδ της εκλογής αυτής
συμπληρωθέντος, συνεκάλεσεν υμάς σήμερον, ινα κατά τά νενομισμένα δώση δημοσία
λόγον τών εαυτής πράξεων καί απόθεση εις τάς χείρας υμών την έμπιστευθεϊσαν αύτη
έπιμέλειαν τών τής Εταιρίας πραγμάτων. Και την μέν διεξήγησιν τών κατά το έτος
τοΰτο διαφόρων έργων τής Εφορίας άνεδέχθη ο Γραμματεύς τής Εταιρίας κύριος Στέ-
φανος Κουμανούδης· την δε σύντομον τών οικονομικών αυτής έκθεσιν, ό Ταμίας κύριος
Γεώργιος Καραμάνος. Είς έμέ δε έταμιεύθη ή έκπλήρωσις καθήκοντος λυπηρού, οπερ ούχ I
μόνον ύπ' ευγνωμοσύνης καΐ υπο κοινοΰ καλώς έχοντος έθους επιβάλλεται εις ήμας,
άλλα και με το κοινον ημών αίσθημα συμφωνεί το συναγαγον ημάς άρχήθεν είς εν καΐ
την ήμετέραν Έταιρίαν συντηρούν και συνέχον. Ποίον τοΰτο; το αίσθημα του σ3βασμοΰ
προς τό παρελθόν, το αίσθημα τής τιμής προς τους μεγάλους εκείνους άνδρας, οΐτινες
άπ6 τοΰ αισθητού τούτου κόσμου αποχωρήσαντες αξιόλογα του βίου αυτών υλικά ή πνευ-
ματικά μνημεία κατέλιπον. Την 6 Ιανουαρίου τοΰ παρόντος έτους κατά την νέαν χρονο-
λογίαν ο πένθιμος τών κωδώνων ήχος έν ταϊς "Αθήναις τής Γερμανίας, τή κλεινή πόλει
τοΰ Βερολίνου, άνήγγειλεν είς τους πολυάριθμους αυτής κατοίκους, δτι μεγάλου άρχον-
τος ή ζο)ή έσβέσθη. Ό άρχων ούτος ήτο Φριδερϊκος Γουλιέλμος ο δ'. ο κραταιός Βασι-
λεύς τής Πρωσσίας, ο μεγαλόφρων τής επιστήμης προστάτης, ο γενναίος τών τεχνών
βραβεύς, ο σεβαστός τής Ελλάδος φίλος και έπιτίμιος τής ημετέρας Εταιρίας Πρόεδρος.
Άν και ή μακρά και ανίατος τοΰ βασιλέως νόσος, τριετίαν διαρκέσασα ολην, είχε παρα-
σκευάσει τά πνεύματα ίκανώς προς το μέγα δυστύχημα, το θλιβερον δμως τοΰ θανάτου
αύτοΰ άκουσμα έβύθισεν είς πένθος μέγα ουχί μόνον την εύρυάγυιαν τοΰ Βερολίνου πόλιν,
ούδέ μόνην την Πρωσσίαν, ούδέ μόνην την Γερμανίαν, άλλα πανταχοΰ πάντας, δσοι τιμώσι
τοΰ πνεύματος και τής καρδίας τας άρετάς και δέν λογίζονται κολακείαν το τιμαν αύτάς
έμοίως επί τοΰ βασιλικού καθημένας θρόνου, ώς και έν ταπεινή διαιτωμένας καλύβ/]. Επειδή,
Κύριοι, άπο τής ημέρας εκείνης νΰν πρώτον συνερχόμεθα, άς ένώσωμεν εύσεβώς την λύ-
πην ημών έπι τή στερήσει τοΰ σεπτοΰ ημών έπιτιμίου ΪΙροίίροί) με την λύπην τόσων