DOI Artikel:
Text
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.12188#0009
Λρος άνάπτυζιν τί$ς βιομηχανίας και πολλαπλασίασα των μέσων τής υλικής βύπορίας. "Ας μοι
συγχωρηθή ένταΰθα να είπω, ότι και των πρώτων καί των δευτέρων ο τρόπος τοΰ σκέπτεσθαι
μοί φαίνεται παράδοξος. Κατά μεν τήν γνώμην εκείνων, ουδέν άγαθόν χαι κοινωφελές και αμης
πρόξενον εις το έθνος πρέπει να πραχθή έν Ελλάδι πρ'ιν καθαρισθή τό έδαφος αύτν;ς άπό της λη-
στείας* άλλα, εφ' δσον χρόνον ύπάρχουσι λησταίείς τά όρη, άς επικροτώ χαί είς τάς πόλεις ή άκο-
ομία, ας όλιγωρήται πάν καθίδρυμα συντελούν είς τον πολιτισμδν και την πρόοοον της επιστή-
μης, άς ληστεύωνται χαί άς χαταστρέφωνται τά περιλειπόμενα Ιτι ολίγα μνημεία τής αρχαιότη-
τος. Επειδή δε το όρεινον της ελληνικής χώρας και ή πολλή έρημία καθίστα δυσχερεστάτην έν
αύτη την έξάλειψιν της ληστείας, άς μένωσι δια παντός δεδεμέναι έν Ελλάδι και αΐ χεϊρ,ες εκεί-
νων, οσοι άλλως πως η δια τής καταδιώξεως των ληστών δύνανται να ώφελήσωσι τήν πατρίδα,
έάν ίχωσι τήν άπαιτοομένην παρά των εύπορούντων ομογενών συνδρομήν. Πιστεύω, ότι οί περ'ι ών
ο λόγος φίλοι ομογενείς, έάν παρήσαν ενταύθα, ήθελον διαμαρτυρηθή κατά των λόγων μου βεοχι-
οΟντες, δτι τοιαύτην άτοπον γνώμην δεν έχουσιν. Είναι αληθές, δτι τοιαύτη γνώμη δεν εκφράζε-
ται ρητώς ύπ'αυτών, αλλά τοιαύτη είναι ή αναγκαία ακολουθία τοΰ λόγου, δι δν άρνοΰνται έπ'ι
τοϋ παρόντος τήν συνδρομήν των.
Κατά δε τήν γνώμην των δευτέρων, των φιλοόλων και φιλοχτημόνων εκείνων, ή ανθρωπινή κοι-
νωνία ούδένα άλλον σκοπδν έχει, ειμή τήν ύλικήν εύπορίαν. Ό πλούτος και ή ευπάθεια είναι κατ*
αυτούς ό προορισμός της άνθρωπότητος, τό άκρον άγαθόν, προς δ πρέπει να κατευθυνηται πασα
ήμων ή σπουδή. Ή δέ τοΰ πνεύματο; άνάπτυξις και ή επιστήμη οϋδεμίαν καθ' έαυτήν έχει άξίαν,
*ΐμή μόνον καθόσον δύναται νά χρησιμεύση ώ; μέσον προς τήν ρηθεΐσαν ύλικήν εύπορίαν, ήτοι
καθόσον έν τη ανθρωπινή κοινωνία άναδέχεται τό έργον ταπεινής ύπηρέτιδος τοΰ πλούτου και της
■σωματικής ευπάθειας. Φιλολογία άρα, Ποίησις, Ιστορία, Αρχαιολογία, Φιλοσοφία, παν ό,τι
ύψοϊ τήν διάνοΐαν τοΰ άνθρωπου υπεράνω τών υλικών συμφερόντων και οδηγεί αύτήν είς τήν αί-
'θέριον πηγήν της καθαρας αληθείας, παν ό,τι άγνίζει τήν ήμετέραν καρδίαν, εμπνέει είς αύτήν αι-
σθήματα ευγενέστερα και άνθρωπίζει όντως τον άνθρωπον είναι ανάξια προσοχής και πάσης θυ-
σίας χρηματικής. Άλλ' είναι άρα τοιαΰται αί άρχαΐ, ΰφ' ών οδηγούνται τά έθνη, έν μέσω τών
■οποίων οί ρηθεντες φίλοι ομογενείς ζώσιν Ιτη πολλά, χαί τών οποίων τό παράδειγμα έχουσι προ
οφθαλμών καθ'ήμέραν ;, νΟχι! τά ρηθέντα έθνη δεν προσηλοΰσιν αποκλειστικώς τήν προσοχήν των
είς τά μέσα της υλικής εύπορίας, άλλα πολύ χοπιάζουσι και πολλά δαπανώσιν είς ϊδρυσιν και
οΊατήρησιν σχολείων καί μουσείων πολυειδών, εις άρχαιολογικάς, ©υσιογραφικάς και άλλας έπι-
οτημονιχας συλλογάς, και καθόλου είς πορισμόν τών μέσων τής επιστήμης. Έάν οι ρηθέντες οί-
λοι ομογενείς άγαπώσιν άλ,ηθώς, ώς δεν άμφιβάλλομεν, τήν πατρίδα των και τοΰ έθνους των τήν
τιμήν, άς μή περιορίζωνται μόνον είς κρίσεις και κατακρίσεις τών έν Ελλάδι πρασσομένων καί
Συμβαινόντων, άλλ' άς έμψυχώσι δια τής προθύμου εαυτών συνδρομής τους έχοντα; έν αύτη τήν
οιάθεσιν νά έργάζωνται ούχι προς ίδιον κέρδος, άλλά με πραγματικήν έαυτών ζημίαν προς δημό-
σιον όφελος.
Ταϋτα μετά λύπης έκρίναμεν άναγκαϊον να εϊπωμεν ένταΰθα, λαβόντες άφορμήν ες" όσων τινές
πών έν τή αλλοδαπή επιτρόπων τής ήμετέρας εταιρίας έγραψαν προ μικροϋ προς ήμας. Όφείλο-
μεν όμως νά προσθέσωμεν ότι ή κατά τους τελευταίους μήνας ένεκα λυπηρών συμβεβηκότων δειχ-
δεΐσα ψυχρότης προς συνδρομήν τής αρχαιολογικής εταιρίας περιορίζεται μόνον εί; ολίγας τινάς
πόλευ; έν τη αλλοδαπή καϊ κατά πασ«ν πιθανότητα θέλει είσθαι προσωρινή. Έξ εναντίας οί άλ-
λαχοΰ διαμένοντες φιλότιμοι ήμων συνέταιροι, έν οις διακρίνονται πάντοτε δια τήν τακτικότητα
οί έν Καλκούτη τών Ινδιών, προεθυμήθησαν και εφέτος νά παράσχωσιν είς τήν έταιρίαυ τήν έτη-
οίαν των συνδρομήν. Έν δέ ΙΙετρουπόλεΐ ικανοί έγκριτοι άνδρες ενεγράφησαν νέα τής ήμετέρας
εταιρίας μέλη επιμέλεια τοΰ έκεϊ καλού καί αγαθού ημών επιτρόπου, του αύτοκρατορικοΰ αύλικοΰ
συμβούλου κ. Γεωργίου Συμβουλίδου, τοΰ πάντοτε προθύμου προς παν άγαθόν καί έθνωφελές.
Καί τών έν Έλλάοι δε, καί μάλιοτα τών έν Αθήναις αί συνδρομαί όχι μόνον δεν ήλαττώθησαν
άλλά καί ηύξήθησαν.
Έντιμοι κύριοι συνέταιροι. Πάν ό,τι είναι έλληνικόν Ιχει κρος τον Έλληνα φυσικώ τω λόγω
•ιδιαιτέραν άξίαν καί έλκει τό πνεύμα αύτσΰ ϊσχυρότερον. Άλλά τί έλληνικώτερον παρά το γνω-
συγχωρηθή ένταΰθα να είπω, ότι και των πρώτων καί των δευτέρων ο τρόπος τοΰ σκέπτεσθαι
μοί φαίνεται παράδοξος. Κατά μεν τήν γνώμην εκείνων, ουδέν άγαθόν χαι κοινωφελές και αμης
πρόξενον εις το έθνος πρέπει να πραχθή έν Ελλάδι πρ'ιν καθαρισθή τό έδαφος αύτν;ς άπό της λη-
στείας* άλλα, εφ' δσον χρόνον ύπάρχουσι λησταίείς τά όρη, άς επικροτώ χαί είς τάς πόλεις ή άκο-
ομία, ας όλιγωρήται πάν καθίδρυμα συντελούν είς τον πολιτισμδν και την πρόοοον της επιστή-
μης, άς ληστεύωνται χαί άς χαταστρέφωνται τά περιλειπόμενα Ιτι ολίγα μνημεία τής αρχαιότη-
τος. Επειδή δε το όρεινον της ελληνικής χώρας και ή πολλή έρημία καθίστα δυσχερεστάτην έν
αύτη την έξάλειψιν της ληστείας, άς μένωσι δια παντός δεδεμέναι έν Ελλάδι και αΐ χεϊρ,ες εκεί-
νων, οσοι άλλως πως η δια τής καταδιώξεως των ληστών δύνανται να ώφελήσωσι τήν πατρίδα,
έάν ίχωσι τήν άπαιτοομένην παρά των εύπορούντων ομογενών συνδρομήν. Πιστεύω, ότι οί περ'ι ών
ο λόγος φίλοι ομογενείς, έάν παρήσαν ενταύθα, ήθελον διαμαρτυρηθή κατά των λόγων μου βεοχι-
οΟντες, δτι τοιαύτην άτοπον γνώμην δεν έχουσιν. Είναι αληθές, δτι τοιαύτη γνώμη δεν εκφράζε-
ται ρητώς ύπ'αυτών, αλλά τοιαύτη είναι ή αναγκαία ακολουθία τοΰ λόγου, δι δν άρνοΰνται έπ'ι
τοϋ παρόντος τήν συνδρομήν των.
Κατά δε τήν γνώμην των δευτέρων, των φιλοόλων και φιλοχτημόνων εκείνων, ή ανθρωπινή κοι-
νωνία ούδένα άλλον σκοπδν έχει, ειμή τήν ύλικήν εύπορίαν. Ό πλούτος και ή ευπάθεια είναι κατ*
αυτούς ό προορισμός της άνθρωπότητος, τό άκρον άγαθόν, προς δ πρέπει να κατευθυνηται πασα
ήμων ή σπουδή. Ή δέ τοΰ πνεύματο; άνάπτυξις και ή επιστήμη οϋδεμίαν καθ' έαυτήν έχει άξίαν,
*ΐμή μόνον καθόσον δύναται νά χρησιμεύση ώ; μέσον προς τήν ρηθεΐσαν ύλικήν εύπορίαν, ήτοι
καθόσον έν τη ανθρωπινή κοινωνία άναδέχεται τό έργον ταπεινής ύπηρέτιδος τοΰ πλούτου και της
■σωματικής ευπάθειας. Φιλολογία άρα, Ποίησις, Ιστορία, Αρχαιολογία, Φιλοσοφία, παν ό,τι
ύψοϊ τήν διάνοΐαν τοΰ άνθρωπου υπεράνω τών υλικών συμφερόντων και οδηγεί αύτήν είς τήν αί-
'θέριον πηγήν της καθαρας αληθείας, παν ό,τι άγνίζει τήν ήμετέραν καρδίαν, εμπνέει είς αύτήν αι-
σθήματα ευγενέστερα και άνθρωπίζει όντως τον άνθρωπον είναι ανάξια προσοχής και πάσης θυ-
σίας χρηματικής. Άλλ' είναι άρα τοιαΰται αί άρχαΐ, ΰφ' ών οδηγούνται τά έθνη, έν μέσω τών
■οποίων οί ρηθεντες φίλοι ομογενείς ζώσιν Ιτη πολλά, χαί τών οποίων τό παράδειγμα έχουσι προ
οφθαλμών καθ'ήμέραν ;, νΟχι! τά ρηθέντα έθνη δεν προσηλοΰσιν αποκλειστικώς τήν προσοχήν των
είς τά μέσα της υλικής εύπορίας, άλλα πολύ χοπιάζουσι και πολλά δαπανώσιν είς ϊδρυσιν και
οΊατήρησιν σχολείων καί μουσείων πολυειδών, εις άρχαιολογικάς, ©υσιογραφικάς και άλλας έπι-
οτημονιχας συλλογάς, και καθόλου είς πορισμόν τών μέσων τής επιστήμης. Έάν οι ρηθέντες οί-
λοι ομογενείς άγαπώσιν άλ,ηθώς, ώς δεν άμφιβάλλομεν, τήν πατρίδα των και τοΰ έθνους των τήν
τιμήν, άς μή περιορίζωνται μόνον είς κρίσεις και κατακρίσεις τών έν Ελλάδι πρασσομένων καί
Συμβαινόντων, άλλ' άς έμψυχώσι δια τής προθύμου εαυτών συνδρομής τους έχοντα; έν αύτη τήν
οιάθεσιν νά έργάζωνται ούχι προς ίδιον κέρδος, άλλά με πραγματικήν έαυτών ζημίαν προς δημό-
σιον όφελος.
Ταϋτα μετά λύπης έκρίναμεν άναγκαϊον να εϊπωμεν ένταΰθα, λαβόντες άφορμήν ες" όσων τινές
πών έν τή αλλοδαπή επιτρόπων τής ήμετέρας εταιρίας έγραψαν προ μικροϋ προς ήμας. Όφείλο-
μεν όμως νά προσθέσωμεν ότι ή κατά τους τελευταίους μήνας ένεκα λυπηρών συμβεβηκότων δειχ-
δεΐσα ψυχρότης προς συνδρομήν τής αρχαιολογικής εταιρίας περιορίζεται μόνον εί; ολίγας τινάς
πόλευ; έν τη αλλοδαπή καϊ κατά πασ«ν πιθανότητα θέλει είσθαι προσωρινή. Έξ εναντίας οί άλ-
λαχοΰ διαμένοντες φιλότιμοι ήμων συνέταιροι, έν οις διακρίνονται πάντοτε δια τήν τακτικότητα
οί έν Καλκούτη τών Ινδιών, προεθυμήθησαν και εφέτος νά παράσχωσιν είς τήν έταιρίαυ τήν έτη-
οίαν των συνδρομήν. Έν δέ ΙΙετρουπόλεΐ ικανοί έγκριτοι άνδρες ενεγράφησαν νέα τής ήμετέρας
εταιρίας μέλη επιμέλεια τοΰ έκεϊ καλού καί αγαθού ημών επιτρόπου, του αύτοκρατορικοΰ αύλικοΰ
συμβούλου κ. Γεωργίου Συμβουλίδου, τοΰ πάντοτε προθύμου προς παν άγαθόν καί έθνωφελές.
Καί τών έν Έλλάοι δε, καί μάλιοτα τών έν Αθήναις αί συνδρομαί όχι μόνον δεν ήλαττώθησαν
άλλά καί ηύξήθησαν.
Έντιμοι κύριοι συνέταιροι. Πάν ό,τι είναι έλληνικόν Ιχει κρος τον Έλληνα φυσικώ τω λόγω
•ιδιαιτέραν άξίαν καί έλκει τό πνεύμα αύτσΰ ϊσχυρότερον. Άλλά τί έλληνικώτερον παρά το γνω-